Internationale Kindervredesprijs van KidsRights 2017

Kijktip! Presentator Kaj van der Ree heeft samen met zijn Concentrate-collega’s de drie finalisten van de Internationale Kindervredesprijs 2017 bezocht. Hieruit zijn drie indrukwekkende documentaires ontstaan. De eerste, over de 15-jarige Faye, is vanaf vandaag om 17:00 uur online op Concentrate te bekijken. De andere twee zijn op 28 november en op 1 december te zien.

Heftige onderwerpen maar zeer zeker het kijken waard al is het maar om weer even met de neus op de feiten gedrukt te worden en te relativeren want, damn, als tieners van 15 en 16 dit kunnen…en wij maar zeuren over het weer…Diep diep respect voor deze kinderen!

169 inzendingen uit 55 landen

Kinderrechtenorganisatie KidsRights reikt jaarlijks de Internationale Kindervredesprijs uit aan een kind dat zich op bewonderingswaardige manier inzet voor de rechten van het kind. Het Expertcomité koos dit jaar Faye (15) uit Indonesië, Mohamad (16) uit Syrië en Tymon (16) uit Polen, uit 169 inzendingen uit 55 landen.

De boodschap van de jonge winnaar heeft jaar in, jaar uit enorme impact en laat aan miljoenen mensen wereldwijd zien dat verandering mogelijk is. Ieder jaar wordt de prijs uitgereikt door een Nobelvredesprijswinnaar. Dit jaar, op 4 december, is dat Nobel Vredeslaureaat Malala Yousafzai in de Ridderzaal in Den Haag. Ze was nog maar 17 toen ze de Nobelprijs kreeg, ook wel erg bijzonder natuurlijk! Malala was zelf ook winnares van de Kindervredesprijs in 2013. De Pakistaanse kinderrechtenactiviste is een groot voorbeeld voor zowel kinderen als volwassenen over de hele wereld. Zij is eigenlijk de lopende definitie van de slogan “een beter milieu begint bij jezelf” maar dan anders. 😉

Faye’s House

In de eerste documentaire bezoekt Kaj van der Ree, samen met Concentrate-collega Bobbie Bodt de 15-jarige Faye Hasian uit Indonesië. Zij richtte samen met haar moeder Faye’s House op om Indonesische meisjes te helpen die slachtoffer zijn geworden van kinderhandel en seksuele uitbuiting. Tijdens deze reis ontmoeten Kaj en Bobbie een aantal kinderen die heftige situaties hebben meegemaakt en worden zij geconfronteerd met de machteloosheid waar deze kinderen in verkeren. Faye blijkt een erg bijzonder meisje te zijn dat beseft dat je niet hoeft te wachten om de wereld te veranderen, omdat je toevallig kind bent.

De andere kant van het verhaal

Samen met collega Stefan Jurriens bezoekt Kaj in de tweede docu de 16-jarige Mohamad Al Jounde uit Syrië. Hij vluchtte naar Libanon nadat Syrië te gevaarlijk was geworden voor hem en zijn familie. Ondanks de erbarmelijke leefomstandigheden in het vluchtelingenkamp lukte het Mohamad om er een school te bouwen en gaf hij, toen hij nog maar twaalf jaar was, andere kinderen les in wiskunde en Engels.

De vader van Mohamad is drie jaar geleden naar Zweden gevlucht. Al die jaren heeft Mohamad zijn vader niet gezien, maar nu hij een Zweedse verblijfsvergunning heeft gekregen komt hier verandering in. Kaj en Stefan reizen met Mohamad mee naar Zweden voor de emotionele hereniging met zijn vader.

Dichtbij huis

Het onderwerp in de derde documentaire vind ik interessant. Weinig mensen staan hierbij stil maar het is wel heel belangrijk is voor de positie van de jeugd wereldwijd. De 16-jarige Tymon Radzik uit Polen ontdekte dat Poolse kinderen slechts beperkte toegang hadden tot het rechtssysteem en vindt dat kinderen dezelfde toegang tot publieke informatie verdienen als volwassenen.

Dankzij zijn belangrijke inzet mogen minderjarigen in Polen inmiddels rechtszaken bijwonen en zichzelf verdedigen in de rechtszaal. Kaj zoekt samen met collega en naamgenoot Kaj Gorgels, Tymon op in Polen. Zij ondervinden dat deze jongeman voor veel kinderen in Polen de weg heeft opengebroken, wat voorheen alleen voor volwassenen mogelijk was.

Iedereen heeft gewonnen

Toen ik klein was keek ik naar een Frans programma, l’Ecole des fans, een soort van Soundmixshow meets The Voice met 1 klein verschilletje. Aan het einde zei de presentator altijd “Iedereen heeft gewonnen!” en alle kindjes waren blij en iedereen kreeg een prijs. Wat mij betreft is dit op 4 december hetzelfde: wie er ook wint, het zijn alledrie winnaars. En dat elk jaar weer – want zolang de jeugd de wereld probeert te verbeteren, is er ook gewoon verbetering en hoop.

(en omdat ik zojuist toevallig hierop stuitte, zie hieronder het eerste tv-optreden van Vanessa Paradis op 7jarige leeftijd bij l’Ecole des fans, staat wat gek tussen de andere filmpjes maar ook leuk ;))

Maar omdat de Internationale Kindervredesprijs van KidsRights geen Ecole des fans is, ontvangt de winnaar het ‘Nkosi’-beeldje, een studiebeurs en een wereldwijd platform om zijn of haar idealen en doelen op het gebied van kinderrechten te bevorderen. Tenslotte investeert KidsRights ieder jaar € 100.000 in een projectfonds gerelateerd aan het kinderrechtenthema van de winnaar.

Dus…hulde en moge deze kids vele anderen inspireren!