Hotel ervaring: Rhönhäuschen, Beieren

Rhönhäuschen, Bischofsheim an der Rhon, Beieren, Duitsland

Kamers: 10 and 14

Ok, stel je voor, je rijdt naar huis met drie vermoeide kinderen op de achterbank. Je moet nog best een stuk, zo’n 850 km en dan stopt je auto opeens in de middle of nowhere. Je ruikt brand en er komt rook uit de auto. Het eerste dat je doet is de kinderen uit de auto halen. Dan kijk je om je heen en je ziet alleen maar bos. Je staat ergens bij een Beiers bos in Duitsland en dan…een wonder! Je auto is net gestorven in de middle of nowhere maar wel pal voor de deur van een hotel. Hoe groot is die kans?

Zimmer frei?

I loop het Rhönhäuschen binnen en vraag of ze een kamer voor één nacht hebben, in de hoop dat we de volgende ochtend met de hulp van een garage verder kunnen. Frau Schmidt verstaat duidelijk geen woord van wat ik zeg dus ik zeg in mijn beste Duits “zimmer frei?”. Ja, ja, er is een zimmer free. Geweldig zeg ik, ik haal even mijn drie kinderen. Maar dat verandert de hele situatie (en sfeer) want Frau Schmidt heeft opeens geen kamer vrij meer. Maar Frau Schmidt, je zegt nog geen twee minuten geleden tegen me dat er wel kamers zijn en mijn auto is kapot. De auto doet niets meer. We moeten wachten tot de garages morgenochtend opengaan. We kunnen moeilijk in de auto slapen.  Nee zegt mevrouw Schmidt, ik heb wel kamers maar de kamers zijn te duur voor jullie. I

Ok, nu begin ik me serieus te ergeren aan deze dame en aan de situatie. Om een lang (veel te lang) verhaal kort te maken: we kregen twee kleine tweepersoonskamers in een heel leeg hotel (er waren maar 2 kamers bezet bleek later) voor een veel te hoge prijs en we voelden ons erg ongewenst.

Restaurant and bar

Het hotel ligt erg geïsoleerd. Er is wel een restaurant evenals een bar en een terras. We wilden wat drinken op het terras maar Frau Schmidt zei ‘it’s closed’ terwijl er gasten aan een tafel zaten te drinken!!! Het was echt een bizarre situatie.

Frau Schmidt werkte daar al meer dan dertig jaar en ze had zo haar vriendelijke en beleefde momenten maar over het algemeen zorgde ze er vooral voor dat we ons echt heel ongewenst en ongemakkelijk voelden. De volgende dag probeerden we een garage te vinden maar het leek er even op dat we nog een extra nacht vast zouden zitten. Frau Schmidt was stellig, een extra nacht was onmogelijk. We hoorden de kok tegen haar zeggen dat er genoeg kamers waren en dat het wel mogelijk was maar ze was totaal niet flexibel. We moesten en zouden vertrekken, wat er ook gebeurde met onze auto.

Gelukkig vonden we een huurauto en daar zijn we mee naar Nederland gegaan want onze auto bleek dus echt morsdood. Hoe dan ook, ik zal nooit nooit meer vrijwillig in het Rhönhäuschen verblijven.

Schattige kamers

Als ik even objectief moet zijn: de kamers zijn schattig, heel klein maar op een smaakvolle traditionele manier ingericht. De badkamers zijn modern en prima. De kwaliteit-prijs is alleen ver te zoeken, je betaalt teveel voor wat het is.  Trouwens, in één van de kamers (nr 14) hoorden we ‘s nachts dieren op het dak lopen. Ik heb geen idee wat voor dieren het waren en eerlijk gezegd, wilde ik het ook echt niet weten.

Het restaurant was ok. Het ontbijt was ok. Ik kan er niet veel meer van maken dan ok. Er hangen best veel goede reviews over het restaurant op de deur maar als je echt goed kijkt, dan zie je dat de laatste van 2006 dateert dus ik denk dat ze hun beste tijd wel gehad hebben.

Probeer de forel als je daar eet, het is de specialiteit. Zelf had ik de gebakken kaas uit de regio maar die viel helaas tegen. Het was erg droog. Het vlees van de jongens was juist weer best vet. De salade was duidelijk erg vers. Alles ingrediënten leken wel vers te zijn, ook bij het ontbijt. De keuze bij het ontbijt was wel erg beperkt.

Alles bij elkaar is het wat mij betreft geen aanrader. De pluspunten: het traditionele gebouw en de inrichting en het is superschoon. De minpunten: de locatie (heel geïsoleerd, het voelde een beetje zoals het Bates Motel in Psycho), Frau Schmidt, de afmetingen en prijs van de kamers.

Mit freundlichen Grüßen

Frederique

Frédérique houdt van mimosa, van films, van de geur van gebakken knoflook, van de Middellandse Zee (‘haar’ zee want aan die zee is ze geboren), fotografie, musea, nachttreinen, haute couture en ze zou het liefst voor altijd in een hotel wonen.