Kanker: iets met een draak en Calimero
Hoe leg ik kanker uit aan kinderen? Laten we vooropstellen dat ik zou willen dat we sommige dingen nooit aan kinderen uit zouden hoeven leggen. Zo ook kanker. Ik kan kanker helemaal niet uitleggen aan kinderen. Er is volgens mij geen goede manier om het uit te leggen. Aan wie dan ook. Als ik hoor dat iemand kanker heeft dan stokt mijn adem. Elk jaar wanneer ik voor een mammografie naar het ziekenhuis ga, dan breekt de nacht van tevoren het zweet me uit, slaap ik de hele nacht niet en de dag van de afspraak lijkt het wachten op de uitslag altijd uren te duren. Wie ben ik dan om het uit te leggen? Maar ze vragen het me wel.
Ik ben geen psycholoog. Er zullen gerust hele pedagogisch onderbouwde manieren zijn om uit te leggen waarom sommige mensen zomaar uit het niets kanker krijgen maar die ken ik niet. Mijn moeder zou eergisteren 61 zijn geworden maar ze heeft de 50 nog niet eens gered. Ik ben enorm boos op kanker. Sinds mijn moeder stierf aan borstkanker zijn mijn kinderen helaas nog vaker geconfronteerd met kanker. Mensen die ze kennen die kanker kregen en die het niet hebben gered. Dan kijken ze me aan, met vragende ogen, wachtend op uitleg. Waarom? Hoe? Wat dat betreft ben ik misschien zelf nog een kind. Ik wil ook weten waarom. Waarom zij? Waarom hij? Waarom?
Ik probeerde het uit te leggen, iets met een draak en Calimero. Iets met dat kanker niet discrimineert: alle nationaliteiten, alle leeftijden, kind, man, vrouw, iedereen kan het krijgen.
Weet je wat ik zo vervelend vind van kanker? Het is een oneerlijke strijd. Het is net of je tegen een draak moet vechten. Die draak is gewoon veel groter, veel sterker en veel agressiever. En hij spuwt vuur. En wat ben jij dan? Een klein mannetje of vrouwtje, nog erger…je bent Calimero. Met een beetje geluk heb je een zwaard net als Sint-Joris of als Alice in Wonderland, de film van Tim Burton. Heb je pech dan is je draak een veelkoppig monster net als Hydra tegen Hercules. Maar weet je wat mooi is van mijn Sint-Joris en Hercules voorbeelden? De draak-achtige verliest. En het kan. Je kunt winnen van de draak. Je kunt winnen van kanker. Maar je moet vechten, keihard vechten en het is een oneerlijke strijd dus ja, soms wil je de moed opgeven. Maar niet doen, je kunt het en je moet geloven dat je het kunt.
Dat is je grootste kracht, als je kanker hebt, vertrouwen in jezelf. Dan kun je winnen want daar is die draak hartstikke bang voor. Voor vertrouwen. Ooit eens, misschien in een niet eens zo verre toekomst, dan vinden wetenschappers een wondermiddel uit en dan wordt de strijd wat eerlijker.
Persoonlijk twijfel ik nog of ik het erfelijkheidsonderzoek zal doen. Ik heb jaren geleden het intakegesprek gehad en heb toen ter tijd niet doorgezet. Nu ik ouder word en drie kinderen heb, kijk ik er anders naar. Dat is namelijk ook een krachtig wapen tegen kanker. Hoe eerder je erbij bent….
Frédérique houdt van mimosa, van films, van de geur van gebakken knoflook, van de Middellandse Zee (‘haar’ zee want aan die zee is ze geboren), fotografie, musea, nachttreinen, haute couture en ze zou het liefst voor altijd in een hotel wonen.
Sommige dingen zijn zo heftig, dat je je kinderen er niet mee wilt belasten. Ik zie het nu ook met vrienden en hoe ze omgaan met de vluchtelingencrisis met hun kinderen. Hoe vertel je dat? De dochter van mijn vriendin ligt ‘s nachts wakker over IS. Ik wil persoonlijk het geen strijd noemen met kanker, want dan zouden de mensen die eraan overlijden verliezers zijn en dat zijn ze zeker niet. Maar ik vind dat jij het op zich goed hebt uitgelegd zo. Voor kinderen is het toch lastiger begrijpen, lijkt me.
Wat een ongelooflijk belangrijk blog dit. Verdrietig dat je je moeder al zo jong en nu al zo lang moet missen. Stomme ziekte!
Heel knap uitgelegd! Mijn oma heeft drie keer kanker gehad en stierf toen ik elf was. Mijn oma vond het verhaal over doodgaan heel moeilijk uitleggen aan haar zes kleinkinderen, ik was dus elf en de rest nog onder de 10. Ze ging opzoek naar een boek, maar vond deze niet. Uiteindelijk heeft ze zelf een boekje geschreven, tevens ook uitgegeven en mocht ik de tekeningen maken. Zo kon ze het uiteindelijk als nog aan al haar zes kleinkinderen uitleggen.
Ik weet niet waarom ik dit hier vertel, maar jouw verhaal deed mij hier heel erg aandenken. Ik vind echt dat je het heel creatief heb uitgelegd!
Bedankt voor het delen van je verhaal. Wat moeilijk is het toch hè?! Maar wat mooi dat jullie dat echt samen hebben gedaan! En het boek is dus uitgegeven, is het nog verkrijgbaar? Zo ja wat is de titel? Ben er erg benieuwd naar!