The Miseducation of Cameron Post

The Miseducation of Cameron Post is te zien tijdens het Movies that Matter Festival. Ken je dit festival? Het is een jaarlijkse internationale festival over mensenrechten en een duurzame samenleving. In Filmhuis Den Haag en Theater aan het Spui (ook in Den Haag) zijn er negen dagen lang speelfilms, documentaires, debat, muziek en meer. Vanavond opent Goldie, de nieuwe film van Sam de Jong, het Movies that Matter Festival. Het is een bijzonder interessant festival met thema’s die er écht toedoen.

Competities en thema’s

Het festival kent ook drie competitieprogramma’s. Activist gaat over mensenrechtenverdedigers, in samenwerking met Amnesty International. Camera Justitia zoomt in op onder meer het belang van de rechtsstaat en de strijd tegen straffeloosheid. Dutch Movies Matter, toont speelfilms en documentaires van geëngageerde Nederlandse filmmakers.

Naast de filmcompetities kent het Movies that Matter Festival een aantal themaprogramma’s waaronder Save The Planet over duurzaamheid, LGBT+ en On the Move over migratie.

The Miseducation of Cameron Post

Deze film wordt in het kader van het LGBT+ thema vertoond (check het programma voor de data). Het is een verfilming van het boek van Emily M. Danforth. The Miseducation of Cameron Post is geregisseerd door de vrouwelijke Iraans-Amerikaanse regisseur Desiree Akhavan die zelf biseksueel is. Via deze link kun je een mooi interview met haar lezen.

Het verhaal speelt ergens in de jaren ’90 in Montana. Hoofdpersoon Cameron Post, overtuigend neergezet door Chloë Grace Moretz, woont bij haar tante omdat haar ouders overleden zijn. Wanneer Cameron betrapt wordt met een ander meisje besluit haar tante haar naar een kamp te sturen waar ze, onder leiding van Dr. Lydia Marsh (gespeeld door Jennifer Ehle) homoseksuelen jongeren ‘bekeren’ – een zogeheten conversion therapy. Wat ze vooral doen is die kids verwarren en ze diep ongelukkig maken maar zij denken zelf dus hartstikke goed bezig te zijn.

De tante zegt bijvoorbeeld tegen een huilende Cameron aan de telefoon dat ze moet doorzetten op dat kamp en dat ze haar daarheen gestuurd heeft omdat ze van haar houdt en haar een goed leven met een eigen gezin gunt. Of  deze quote van Dr. Lydia: “There’s no such thing as homosexuality. There’s only the same struggle with sin we all face. Would you let drug addicts throw parades for themselves?”. Brrrrrr, eng mens.

Bijna typische coming-of-age

Het kamp waar Cameron terechtkomt zou komisch zijn was het niet dat het uitermate tragisch is dat zulke plekken ook daadwerkelijk bestaan. Dat er gewoon echt mensen op de wereld rondlopen die vinden dat je ‘bekeerd’ moet worden. Zo nu en dan heb je tijdens de film het idee dat je in een slecht uitgevoerde karikatuur bent terechtgekomen maar dan bedenk je weer dat er helaas mensen bestaan die echt zo denken. Dan is het alweer stukken minder grappig.

De coming-of-age film is wat traag en redelijk voorspelbaar maar het acteerwerk is goed en het gegeven van een kamp waar je af moet kicken van je homoseksuele gevoelens (of zoals ze dat op kamp noemen: je ssa, je same-sex attraction) vond ik wel een intrigerende insteek. Verder is het een typische coming-of-age film over gevoelens, jezelf ontdekken, nieuwe vrienden maken, gebroken harten etc etc..

Het beste van de film vond ik de titel (ok, dat is flauw maar ik vind het echt een hele goede titel :)). Het slechtste vond ik het einde. Die was wat slapjes, jammer. Al met al een aanrader, zowel het Movies that Matter Festival als The Miseducation of Cameron Post.

Frederique

Frédérique houdt van mimosa, van films, van de geur van gebakken knoflook, van de Middellandse Zee (‘haar’ zee want aan die zee is ze geboren), fotografie, musea, nachttreinen, haute couture en ze zou het liefst voor altijd in een hotel wonen.