Recensie: Annie

“Huh de tweede filmrecensie deze week” denk je natuurlijk maar het is tenslotte kerstvakantie…en koud…en het sneeuwt…dus perfecte bioscoop tijd! En met onze recensies van Annie, Wiplala en De Pinguins van Madagascar hebben we al een deel van de leukste kinderfilms die nu draaien gedekt 😉

Ok, wij gingen gisteren dus naar Annie. Ikzelf, twee dames van 12 en 13 jaar oud en twee heren van 7 en 11 en de hele bups heeft ervan genoten. Dat is toch wel wat waard maar… genoten is het juiste woord want Annie is geen superhoogstandje maar het is wel twee uur aangenaam familievermaak. Kortom, Annie is een leuke film om met het gezin heen te gaan deze kerst (of om volgend jaar met kerst op Dvd kijken want dit is zo’n film die geen groot scherm behoeft).

Het verhaal

De meeste mensen van mijn generatie kennen Annie als het klein roodharig krullenbol uit de gelijknamige film uit 1982 (gebaseerd op een musical uit de jaren 70 gebaseerd op een stripboek uit weet ik het welk jaar!?). Nou moet ik zeggen dat ik deze oude Annie bijzonder irritant vond. Ik houd van musicals, dus de liedjes en de dansjes vond ik wel leuk maar dat zoetsappige, daar kon ik niet zo goed tegen. En laat de moderne remake dat zoetsappige….ook hebben haha. Perfect voor de kerstdagen maar absolute no go buiten de kerstperiode hoor 😉

Maar het verhaal dus: Annie is een (altijd vrolijk en prettig bijdehand) pleegkindje en ze woont met andere pleegkinderen bij een hele nare pleegmoeder, Mevrouw Hannigan, die weinig anders doet dan de hele dag door zuipen en onaardig doen tegen de kinderen. De grote droom van Annie is om haar echte ouders terug te vinden en weg te gaan bij Hannigan.

Op een dag komt Annie toevallig een enorm rijke zakenman tegen die burgemeester wilt worden. Die man heeft alles behalve een warme persoonlijkheid en hij is voornamelijk bezig met werk, werk en werk. Zijn campagneleider besluit dat het een goede PR-zet zal zijn voor de verkiezingen om Annie even een tijdje in huis te nemen. Annie zegt geen nee tegen dit tijdelijk luxe leventje maar dan…..

Wat ik vond

Wij hebben de film in het Nederlands gezien. Dat we de NL versie keken kwam doordat de film gisteren 3 keer in het NL draaide overdag en 1x in het Engels ‘s avonds (zou het echt dat meer mensen hem in het NL willen zien?).

De stemmen waren heel overtuigend vooral de stem van Cameron Diaz. We waren het daar allevijf helemaal over eens toen we uit de bios kwamen en waren erg benieuwd wie in NL een stem had die zo op die van Cameron leek. Nou, het bleek Katja Schuurman te zijn! Huh? Die had ik nooit zien aankomen! Ze deed het echt goed. Alle stemacteurs overigens.

De liedjesschrijver daarentegen had ontslagen mogen worden hahaha. In een van de laatste liedjes zingen Annie en die miljonair een liedje en dan komt steeds de zin “wij zijn bff’s, wij worden nooit gescheiden”. Wij lagen helemaal in een deuk. BFF?? Dat gaat toch niet een volwassen man met een klein meisje zingen?! Haha.

Oh en nog iets: Grace Farrell, dat is zeg maar de vriendin/assistente van Will Stacks had continu gave kleding aan! Dat is dan weer een pluspunt 😉

Cameron Diaz was leuk, wel zo’n overdreven type maar dat was Hannigan in de 1982 versie ook dus dat hoort wel bij het personage vond ik. Jamie Foxx vond ik niet zo geweldig, maar ik heb dan ook weinig met hem als acteur en dat gedoe van ‘het is stoffig hier’ elke keer dat hij moest huilen. Grrrrr. Oh weet je waar ik echt van genoot? De geweldig vertolkte bijrol van Stephanie Kurtzuba!!

Eindoordeel? Het was een hartverwarmende en zoetsappige film met een aantal grappige momenten en een aantal leuke liedjes.

Algemene info

Regie: Will Gluck

NL versie: Aliyah Kolf, Alain Clark, Katja Römer-Schuurman, Do

OV: Quvenzhané Wallis, Jamie Foxx, Cameron Diaz, Rose Byrne

Speelduur: 118 minuten