The Prestige (2006) | vernieuwend en mysterieus

“Are you watching closely?” want bij een illusie is niets wat het lijkt en dat is dan ook de standaard van Christopher Nolan’s vijfde motion picture zowel als het nieuwe versterkende element, de illusie. Christopher Nolan weet met The Prestige – gebaseerd op het boek van schrijver Christopher Priest – zijn experimentele visie weer op de volle versnelling te zetten.

Experimenteel, nieuw en uit een compleet onverwachte hoek, want met een volledig magnifiek en emotioneel verhaal geeft Nolan de kijker een unieke visie op de wereld van de illusionisten en de intrigerende rivaliteiten die toentertijd speelden. Een geweldig sterke en zeer overtuigende afwisseling binnen de filmografie van Christopher Nolan die nog niet de erkenning krijgt die het daadwerkelijk verdient.

Het verhaal

Christopher Nolan laat zich met zijn vijfde film van een creatieve en wederom experimentele kant zien. De setting is er eentje die ik nog nooit voorbij heb zien komen, maar die al direct de aandacht trekt en intrigeert op vele fronten. Het heeft een lichte toon over zich heen hangen, ietwat sereen en met een toch zo duister concept van binnenin. Binnen deze verrassende setting van illusies en goochelarij ligt toch meer potentieel dan gedacht en met een geweldig ensemble van gebeurtenissen komt zowel het verhaal als de karakters die het met zich meedraagt geweldig uit de verf.

We bevinden ons in Engeland aan het eind van de 19de eeuw. In deze tijd bestond een groot gedeelte van het theater uit goochelaars en illusionisten. Twee jonge en opkomende illusionisten zijn hier nog in de leer bij de professionals binnen het vak, de een voorzichtig en oplettend, de ander energiek en zoekend naar vernieuwing. Beide zijn elkaar te vriend, maar wanneer er tijdens de show een ongeluk met fatale afloop voordoet raken zij verdeelt en vervallen ze in een rivaliteit waarbij vernieuwing en overtreffing een belangrijke rol spelen. Naarmate de jaren verstrijken groeit deze rivaliteit uit tot een gevaarlijk spel vol illusies en geheimen, waarbij ditmaal niet alleen henzelf maar ook hun omgeving gevaar dreigen te lopen.

Meesterlijke illusie

Het is een vernieuwend concept binnen film, aangezien de gebruikte setting binnen het verhaal je bijna tot niet bekend is. Een verhaal over een intrigerende vriendschap die door de juiste motieven omdraait naar een rivaliteit die veel gevaren met zich meedraagt. Christopher Nolan heeft in The Prestige op zijn eigen experimentele wijze een mystieke kijk achter de schermen gegeven binnen zowel de podia als persoonlijke geest van de illusionisten. Beide zijn de leidraad van dit nieuwe verhaal wat een lichte toon uitstraalt, een eerste illusie omdat het in werkelijkheid van zeer duistere aard is. Maar binnen het illusionisten charisma valt deze duistere toon amper op, een meesterlijk illusie van de regisseur.

Er waren intriges, een duidelijke lijn binnen het verhaal, goede motieven en het was vrijwel allemaal gebaseerd op realiteit. Er was duidelijk voelbare spanning tussen de karakters en hun acties waren aangrijpend en onvoorspelbaar. Diezelfde onvoorspelbaarheid geldt ook voor het gefilmde verhaal, een element wat Christopher Nolan eveneens goed heeft weten te vangen. De illusie, de onvoorspelbaarheid binnen gebeurtenissen, de serieuze toon en de consequenties die eraan verbonden zijn. Het is wederom een vernieuwing binnen zijn geschreven films, een totale afwisseling door zijn lichte (duistere) toon en zijn onbekende (zeer goed uitgewerkte) setting.

De karakters

Christopher Nolan heeft ervoor gekozen om de karakters en hun ontwikkelingen in The Prestige weer goed en uitbundig naar voren te laten komen. De twee hoofdkarakters die in het verhaal worden gevolgd hebben een duidelijke relatie die door realistische en begrijpelijke motieven uiteen getrokken is.

Als kijker zie je beide kanten van het verhaal en de sterke intriges die zich onderling tussen deze twee hoofdkarakters voordoen. Ze zijn werkelijk aan elkaar gewaagd en ze spelen (veelal op gevaarlijke wijze) in op elkanders doen en laten. Hun ontwikkelingen binnen het verhaal zijn magnifiek weergegeven, zijn van begrijpelijke aard en zijn mooi overzichtelijk weergegeven, mede gezien het feit dat de ontwikkelingen van beide karakters net zo mysterieus zijn als hun illusies.

Eigen emoties en motieven

Ook binnen de ontwikkelingen van de andere karakters zijn goede intriges te vinden, maar dan voornamelijk richting de twee hoofdpersonages. Zij dragen bij aan hun ontwikkeling, spelen eropin en laten de hoofdpersonages merken wat ze vinden van de situatie. Ze hebben elk hun eigen emoties en motieven om bij de hoofdpersonages te blijven, of ze te verlaten.

Deze opmerkelijke samenwerking tussen hoofd- en bij karakters levert goede scenes op vol met geheimzinnige verhullingen als onthullingen. Wederom een terugkerende zaak binnen de films van Christopher Nolan die ditmaal weer sterk in de voorgrond is gezet en als steunpilaar dient voor The Prestige.

Opmaak

Hoe opmerkelijk goed alle details van het verhaal als de karakters zijn uitgewerkt, weegt dit eigenlijk mooi gelijkwaardig op tegen de gebruikte opmaak. Nog wat kleine steekjes die verbeterd hadden kunnen worden, hoewel er gelukkig niet te spreken valt over elementen van slechte kwaliteit. Christopher Nolan weet de opmaak weer zeer goed te koppelen aan het verhaal dat gecreëerd moet worden, bepalend voor de atmosfeer en het eindproduct die beiden in de groene cijfers genoteerd mogen worden betreffende hun beoordeling.

Acteerwerk

Geweldig overtuigend, hoewel vanuit de kant van Christian Bale nog enige stijfheid op te merken valt. De acteurs geven wederom een mooie persoonlijke touch aan hun toegewezen karakters, waardoor deze niet saai en voorspelbaar zijn maar juist vernieuwend.

De cast is ook weer van grote klasse, en elk past goed binnen de rollen van de film. Het goede acteerwerk, voornamelijk van de hoofdkarakters, was zichtbare toewijding en bracht de juiste emoties over voor de kijker om geraakt te worden.

Camerawerk

Wederom zeer netjes en ietwat vergelijkbaar met het camerawerk uit zijn eerdere film Insomnia (2002), waarbij de spanning nog mooi gevangen wordt maar waarbij er weinig echte experimentele afwisseling is. Veel strakke en nette shots die binnen de lijntjes worden gehouden. Het miste het theatrale, de flair van show en de intrigerende hoeken die de geheimzinnigheid en illusie goed opvangen.

Het losstaande gebruik van grimmige/mistige kleurkaders weet mooi die atmosfeer uit de late jaren van de 19de eeuw te vangen. Spelend op safe weet het dus gelukkig nog wel de aandacht te behouden en niet al te veel de focus te verliezen, hoewel het al met al een wat gemiste kans is aangezien de setting de juist kansen bood.

Effecten

Prachtig betreffende visuele effecten. De opmaak van de trucs en illusies zijn mooi weergegeven en komen als normaal een professioneel over. Ze waren van realistische aard, evenals de verdere visuele effecten die natuurlijk niet weggelaten kunnen worden in een wereld van rivaliteit. Het was passend en perfect realistisch binnen de kaders van de setting.

De wederom weinige speciale effecten zijn ook zeer mooi uit de verf gekomen en zijn ook niet overdadig in hoeveelheid als intensiteit. Ook deze leken van zeer realistische aard, zo goed dat ze bijna vrij zeker onder de visuele effecten vallen. Een tweede illusie van Christopher Nolan die de opmaak van zijn films zo verbazend goed maakt.

Dialoog

Een element wat ik niet veel meer behandel, aangezien er meestal weinig over gezegd kan worden. Toch was de geschreven dialoog binnen The Prestige opmerkelijk. Het speelde veel in op de emotie, vetes uit het verleden en persoonlijkheden binnen karakters. Het was intens en zette meestal de sfeer neer voor de scenes van belangrijke aard. Indrukwekkend hoe mooi het samenwerkte met de verhaallijn en hoe het de aard van karakters zowel onthulde als verhulde.

Muziek

Een terugkeer van componist David Julyan binnen de filmografie van Christopher Nolan. Eenmalig en dat is maar goed ook, aangezien de score binnen de film goed werkt maar los van de film de plank misslaat. Het heeft monotone sound die misschien een leuke bijdrage levert aan de illusies en afwisselingen tussen gebeurtenissen, maar verder ietwat saai is.

Minder afwisseling en enigszins herkenbaar naar zijn eerdere scores van Following (1998) tot Insomnia (2002), maar lang niet zo veelzijdig. Een terugkeer waarvan meer werd verwacht, die dan wel niet geheel teleurstelt maar wel minder is dan gehoopt.

Conclusie

Een prachtige afwisseling en een dijk van cinema waarmee Christopher Nolan de werkelijke wereld van illusies aan ons introduceert. Vervuld met illusies en een verhaal over een emotionele rivaliteit tussen twee hoofdpersonen weet Nolan in The Prestige wederom een aangrijpende setting te ontgrendelen en daar zijn eigen experimentele draai aan te geven. Een mooie verrijking van zijn bibliotheek die nog jammerlijk niet de erkenning krijgt die het verdient.

Goede ontwikkelingen binnen karakters en hun versterkende dialoog weten de aandacht te trekken en zowel de visuele als speciale effecten geven een realistische afwerking aan dit magnifiek geschreven verhaal dat zonder al te veel geweld of actie toch nog zo aangrijpend is en geen moment verveelt.

Wordt vervolgd!

Nu al vijf films uit de bibliotheek van master-director Christopher Nolan onder het vergrootglas gehouden. Volgende keer verschuift het vergrootglas opnieuw naar de met misdaad gevulde straten van Gotham-City waar een iconische schurk zijn opwacht. Christopher Nolan’s zesde motion picture The Dark Knight (2008). Keer mee terug naar de stad op de rand van anarchie, waar zelfs The Batman twijfelt over de impact van zijn keuzes.

Release 08.02.2007 
Genre Mystery/Drama
Regisseur Christopher Nolan
Cast Christian Bale, Michael Caine, Hugh Jackman, Scarlett Johansson
Beoordeling 8,6/10
Recensie Wouter van de Sanden

Gastblog

Deze recensie is geschreven door Wouter van de Sanden. Check vooral zijn Instagram account waar hij hele uitgebreide filmreviews op deelt (in het Engels). Leuk voor alle filmliefhebbers!