Trans Mongolië Express: de eenzame wagon op de grens tussen Rusland en Mongolië

Met de Trans Mongolië Express van Moskou naar Beijing is een belevenis die je niet snel vergeet. Tijdens deze bijzondere treinreis rijd je door enorme berkenbossen en de uitgestrekte Gobi woestijn, om na acht nachten in de trein aan te komen in bruisend Beijing. 

Reizen met de Transmongolië Express

En nee deze treinreis wordt nooit saai. Onderweg wachten vele bijzondere ontmoetingen en kleine avonturen. Ontmoetingen die eindigen in een afscheid met tranen. Kleine avonturen die veranderen in herinneringen die je de rest van je leven bij zullen blijven. Dat laatste geldt ook voor ons avontuur op de grens tussen Rusland en Mongolië. Daar waar de grensprocedure iedere dag veranderd en net zo grillig bleek als het humeur van de lokale douanechef. 

Reizen met de Trans Mongolië Express was voor mij een droom die uitkwam. Beelden van Floortje Dessing op de trein dwars door Rusland achtervolgden mij al jaren en het was ook niet zo gek dat dit mijn allereerste verre reis werd. 

Van Siberië naar Mongolië

De Trans Mongolië Express brengt je via Siberië en Mongolië naar Beijing. Gebieden die bij veel mensen enorm tot de verbeelding spreken, maar niet op iedereen een enorme aantrekkingskracht hebben. Op mij dus wel en na een stop van een paar dagen bij het enorme Baikalmeer in Siberië was het tijd om door te reizen naar Mongolië, waar we een week door de Gobi woestijn zouden reizen om kennis te maken met het Mongoolse nomaden bestaan. 

Precies op de grens tussen Rusland en Mongolië liep de spanning tijdens onze reis flink op en bleken een flinke dosis geduld en zelfbeheersing niet te missen eigenschappen tijdens deze treinreis.

Niemandsland tussen Rusland en Mongolië

De grens tussen Rusland en Mongolië is een stuk niemandsland in het zuiden van Siberië. Een paar kilometer aan hekken en prikkeldraad. Met de trein ga je in twee etappes de grens over. Eerst verlaat je Rusland en vervolgens kom je aan in Mongolië. De trein heeft niet veel haast om Rusland te verlaten, vanaf het laatste station voor de grens rijden we bijna stapvoets verder. We hebben allerlei wilde verhalen gehoord en weten dat het even kan duren aan de grens. Wat ons precies te wachten staat, weten we ook niet. 

Het rustige rijden geeft ons ruimschoots de tijd om kennis te maken met onze medepassagiers. Twee Schotten, twee Britten, twee Amerikaanse stellen, een Canadese en twee Zuid Koreanen. Geen Russen. En dat valt op, want op de eerste etappe van Moskou naar Irkutsk zaten we tussen de Russen. 

De trein is verdwenen

Na zo’n vijf uur stapvoets meedeinen met de trein komen we begin van de middag aan bij een mooi pastelkleurig gebouw. Het blijkt de grenspost te zijn. Er gebeurd een tijdje helemaal niets. Na zo’n drie kwartier krijgen we toestemming om de trein te verlaten. Nou ja trein, eenmaal op het perron is de aanblik nogal verwarrend. Alleen onze wagon is achtergebleven. De rest van de trein is verdwenen. Dit had ik niet verwacht!

Wachten, wachten, wachten, showtime! 

Het is heerlijk weer dus we gaan lekker in het zonnetje zitten en drinken een biertje met onze nieuwe vrienden van over de hele wereld. We regelen er wat snacks bij via het stalletje dat net buiten het station staat en overleggen met elkaar hoe dit verder zal gaan. 

Tegen een uurtje of vijf worden we de trein in gesommeerd. Onze paspoorten, visa en exit cards worden ingenomen en de wagon wordt met honden doorzocht. Alle tassen en koffers moeten even bekeken en besnuffeld worden. Ze weten er een hele show van te maken, waarbij ze goed duidelijk maken wie er nu de baas is. Zoals te verwachten vinden ze niks bijzonders, maar intimiderend is het wel. 

Etenstijd is heilig

Daarna is het etenstijd voor de douaniers. Ze gaan rustig op het perron hun maaltijd opeten, terwijl wij in de trein zitten te wachten op onze paspoorten. Het is op dat moment nog geheel onduidelijk hoe en wanneer onze wagon de grens over gaat. 

Na nog ruim een uur wachten, blijkt er een locomotief gevonden en komen ze de paspoorten terugbrengen. Mongolië we komen eraan! 

Welkom in Mongolië

De Mongoolse douaniers hebben de kunst goed afgekeken bij hun Russische collega’s. Ook hier moeten we weer wachten, terwijl de douaniers nog wat kaartspelletjes spelen. Een heel warm welkom wordt het in eerste instantie dus niet. 

We doorlopen hetzelfde circus als aan de Russische kant van de grens, waarbij de Mongolen er nog even een schepje bovenop doen door ieders lengte te vergelijken met de opgegeven lengte in het paspoort. Na alle controles mogen we wel direct door naar Sukhbaatar. 

Na een dagje norse douaniers is de opluchting groot als we warm worden onthaald door de Mongolen op het perron in Sukhbaatar. Al die lange blonde westerlingen zijn een interessante vertoning. Er komen er steeds meer om ons heen staan en menigeen schudt ons zelfs de hand. En zo komt er een mooi einde aan dit bijzondere avontuur met de Trans Mongolië Express. 

Cindy heeft Backpackfever

Als gepassioneerd reiziger en wereldverwonderaar heeft Cindy al veel mooie plekken op deze wereld mogen ontdekken en droomt ze nog over minstens even zoveel bestemmingen. Op Backpackfever.nl deelt ze haar reisverhalen met andere avontuurlijke reizigers. 

Breng haar naar een onbekende plek en zij is in haar element. Al haar zintuigen gaan direct aan de slag. Wat ruikt er zo lekker? Wat staat er op dat bord? Waar gaan al deze mensen heen? Wat is hier te doen? Oftewel haar Backpackfever slaat toe en ze wil het liefst alles tegelijk zien, doen en ervaren. Haar blog is een aanrader voor elke reisfanaat!