10 x nieuw op Netflix in december 2021

Deze maand staat Netflix in het teken van de kerstfilms maar er is ook een enorme nieuwe lading aan films en series die niet kerstgerelateerd zijn. Wij maakten een kleine selectie van nieuwe films en series op Netflix in december, speciaal voor de mensen die even iets anders willen kijken tussen al het kerstgeweld door.

The Power of the Dog

Jane Campion’s The Piano heb ik ontelbare keren gezien en ik vind het nog steeds, na al die jaren, een bizar goede film. Campion strooit alleen niet met films. De laatste film die ze schreef en regisseerde was in 2009. Tussendoor waagde ze zich aan een serie, Top of the Lake met Elisabeth Moss. Hoe dan ook, ik was dus heel nieuwsgierig naar haar nieuwste werk The Power of the Dog (2021).

Het slow-burn cowboy drama haalt het niet bij The Piano maar ik vond het alsnog een verdomd goede film. De weidse landschappen – de film werd opgenomen in Nieuw-Zeeland maar speelt zich af in Montana in de VS rond 1920/25 – en de broeierige sfeer herkennen we meteen uit eerdere films.

Phil Burbank (Benedict Cumberbatch) en broer George (Jesse Plemons) wonen en werken samen op een ranch in the middle of nowhere. De broers zijn enorme tegenpolen en de onderlinge relatie is niet geweldig. Wanneer George trouwt met een weduwe (Kristen Dunst) en zij en haar zoon (Kodi Smit-McPhee) ook in de ranch komen wonen, lopen de spanningen op.

Wat mooi is in The Power of the Dog is hoe sterk de dingen zijn die niet uitgesproken worden. Het is een film waarbij je ‘tussen de regels moet lezen’. In de kern draait het om acceptatie, liefde en familie.

Benedict Cumberbatch is één van mijn minst favoriete acteurs, hij weet me meestal niet te raken maar damn, wat is hij goed als Phil Burbank!! Leuk weetje: Plemons en Dunst zijn in het echie al jaren een koppel en hebben twee kinderen.

La Casa de Papel (5B)

Na vijf seizoenen komt er met de laatste vijf afleveringen van seizoen vijf een einde aan La Casa de Papel oftewel Money Heist. Aan al het goede komt een eind zullen we maar zeggen. Ondanks dat La Casa de Papel met de seizoenen minder sterk werd, en hier en daar stukken ongeloofwaardiger, heb ik volop genoten van de Spaanse kraakserie. Eén van de betere series van de laatste jaren wat mij betreft.

De eerste aflevering van La Casa de Papel werd in 2017 uitgezonden, eerst op een Spaanse zender en enkele maanden later op Netflix. Wij maakten kennis met de Professor, Berlin, Tokio, Nairobi, Rio, Denver en nog veel meer karakters waar je als kijker meer of minder mee binding had. (Hieronder de teaser. Mocht je de serie nog niet hebben gekeken, dan vooral niet de trailer kijken).

We verloren er ook een paar in de loop der jaren, al zal ik niet spoilen welke natuurlijk. Wanneer je houdt van typische kraakfilms zoals Ocean’s Eleven (en alle andere Ocean’s), Inside Man of The Thomas Crown Affair dan is La Casa de Papel een toffe serie om te bingen. Bonuspunten voor het feit dat de serie mooi afgerond is, geen losse eindjes of onduidelijke ‘open’ eindes.

5×2

Wanneer je Srsck al langer leest, dan weet je dat ik een haat-liefde verhouding heb met de regisseur François Ozon. Zijn film 5×2, oftewel Cinq fois deux, uit 2004 had ik nog niet gezien en ik was erg benieuwd. Zou het een meesterwerk zijn of een flutfilm?

Marion (Valeria Bruni Tedeschi) en Gilles (Stéphane Freiss) gaan uit elkaar. In vijf scènes – vijf belangrijke momenten in hun leven samen – zien we hoe dit koppel, dat ooit zo verliefd en hecht was, het tot een scheiding heeft laten komen. De film begint dus met de breuk en keert in stappen terug naar het begin van hun relatie.

Zoals het een Ozon film betaamt, zijn er ongemakkelijke momenten bij. Van die privé momenten waarbij je als kijker voelt dat je er eigenlijk niet bij mag zijn. Dat voyeuristische. Eigenlijk is 5×2 een mooie film, het zit goed in elkaar, maar ik houd zelf gewoon niet zo van films over scheidingen. Het is verdrietig, je kijkt naar iets dat mooi begint en lelijk eindigt. Maar dat heeft Ozon dan wel weer mooi weergegeven. De twee hoofdrolspelers komen ook heel natuurlijk, heel menselijk over.

Blackbird

Blackbird is een enorm dramafilm met, voornamelijk, goede acteurs. Het is overigens een remake van de Deense film Silent Heart maar die ken ik niet dus daar kan ik niet veel over zeggen.

De hoofdrollen worden vertolkt door Susan Sarandon, Kate Winslet, Mia Wasikowska en Sam Neill. Met andere woorden, een sterke cast, en dat is bij zo’n film ook wel nodig want het draait allemaal om de dialogen en om hoe overtuigend de acteurs zullen zijn. Nou, dat doet ze goed met een extra pluim voor Susan Sarandon. Die vrouw kan echt alles acteren!

Lily (Sarandon) is terminaal ziek. Ze nodigt haar familie uit voor één laatste bijeenkomst voordat ze sterft. Het is ongemakkelijk, alle aanwezigen doen hun best om het allemaal een beetje luchtig te houden maar opgebouwde frustraties, angsten en nooit uitgesproken zeer komen tijdens deze twee dagen toch boven. Houd de zakdoekjes er maar bij!

De vier films hierboven zijn nu al te zien. Voor de films en series hieronder, heb je nog even geduld nodig. Deze worden later deze maand toegevoegd.

Thoroughbreds

Thoroughbreds is een Amerikaanse thriller uit 2017, al zag ik staan dat het een ‘zwarte humor thriller/misdaadfilm’ is maar er zit naar mijn smaak te weinig zwarte humor in om Thoroughbreds tot zwarte humor film te bestempelen.

Lily (Anya Taylor-Joy) en Amanda (Olivia Cooke) waren vroeger typische paardenmeisjes én beste vriendinnen maar ze zijn de laatste jaren uit elkaar gegroeid. Wanneer Amanda’s moeder aan Lily vraagt om Amanda bijles te geven, komen ze weer tot elkaar. Dit is een partij rare vriendschap, mensen, met een grote dosis ongezonde dynamiek. En dat kan natuurlijk alleen maar fout lopen.

Je ziet Anton Yelchin in een bijrol – dit is één van zijn laatste rollen vóór zijn overlijden geweest. Het is het regiedebuut van Cory Finley en hij kiest duidelijk voor een origineel pad wat ik alleen maar toejuich want ik houd van gewaagde keuzes en ‘anders dan anders’. Wat dat betreft is het een verfrissende film maar aan de andere kant is het ook wel zo vergezocht en geforceerd dat het uiteindelijk verveelt.

The Unforgivable

Ruth Slater wordt na 20 jaar vrijgelaten uit de gevangenis. Ze zat vast voor moord op een sheriff en heeft het maar moeilijk met wennen aan de terugkeer in de maatschappij. Voor de meeste mensen blijft ze een ‘cop killer’, ze is vrijwel nergens welkom. Desondanks probeert ze haar leven weer op te pakken en gaat ze op zoek naar haar zusje waar ze sinds haar arrestatie geen contact meer mee heeft gehad.

Een goed gemaakte tranentrekker met interessante plotwending. Mijn enige twijfels lagen bij de keuze van Sandra Bullock als Ruth. Ze heeft een wat plastische uitdrukking de hele film door, maar als je daar doorheen kunt kijken dan is het de moeite. Vanaf 10 december te zien.

Élite Short Stories

Vanaf 10 december krijgen we nieuwe Élite Short Stories. De eerste heet ‘Phillipe Caye Felipe’. Ik heb zelf genoten van de serie Élite maar de short stories die daarna volgden, vind ik niet echt wat toevoegen. Vóór seizoen vier van de populaire Spaanse serie was er ook al een reeks Élite Short Stories geweest en nu komt dus weer een reeks van drie shorts, in kerststijl!

De acteurs uit Élite blijven dankzij de shorts wel in de spotlights maar de verhalen zijn vrij kinderachtig en voegen weinig toe. De serie was leuk maar bedenk nu eens wat anders. Misschien voor de jonge fans alsnog wel leuk!

The Hand of God

De originele titel van The Hand of God is È stata la mano di Dio. De Italiaanse film is geschreven en geregisseerd door Paolo Sorrentino. Zijn film La Grande Belezza won in 2014 een Oscar voor beste buitenlandse film en ook de serie The Young Pope en het vervolg The New Pope kregen lovende kritieken. Deze beiden delen zijn overigens op Netflix te zien. Ik was er echt van onder de indruk. Prachtige beelden, heel artistiek.

In The Hand of God volgen we de Italiaanse tiener Fabietto Schisa, wiens leven volledig op zijn kop wordt gezet door de komst van voetbalicoon Diego Maradona. Dit alles in het sfeervolle Napels. The Hand of God ging in première op het filmfestival van Venetië in september en is vanaf 15 december te zien op Netflix. Ik heb hem zelf nog niet gezien maar heb hoge verwachtingen.

Mocht je deze film op groot scherm willen zien, dan kan dat. De film is namelijk net een paar dagen, sinds 2 december, ook in de bioscoop te zien.

Emily in Paris (2)

Ze is terug hoor! Vanaf 22 december kunnen we weer heerlijk genieten van het tweede seizoen van Emily in Paris.

In het eerste seizoen mocht de Amerikaanse marketingmanager Emily, geheel onverwachts en last minute, een jaar lang naar Parijs voor werk. Ze spreekt geen woord Frans maar gaat er vol enthousiasme voor. Ze draagt gekke hoedjes en alle Franse mannen vallen als een blok voor haar. Ondertussen is Emily hard op weg om influencer te worden en maakt ze nieuwe vrienden terwijl ze de Franse hoofdstad onveilig maakt.

Don’t Look Up

Op 24 december komt dan eindelijk de film Don’t Look Up. Don’t Look Up is een komedie door Adam McKay met een absolute sterrencast. We zien onder meer Leonardo DiCaprio, Jennifer Lawrence, Meryl Streep, Jonah Hill en Timothée Chalamet.

Twee astronomen ontdekken dat er een komeet de aarde zal vernietigen binnen afzienbare tijd maar niemand neemt ze serieus. Hopelijk wordt deze film net zo grappig als verwacht.

Heb jij nog Netflix tips in december?