Interview: Opensens, Franse wereldreizigers met kinderen

Ik heb eens eerder geschreven over onze lange reis een paar jaar geleden met de kinderen. Ter voorbereiding van die reis bekeek ik in die tijd veel blogs van andere gezinnen die ook rondreisden. Een paar van die sites werden, naarmate het voorbereidingsjaar vorderde, een echte inspiratiebron. Op momenten dat ik even twijfelde bezocht ik een van die sites en wist ik meteen weer waarom ik dit wilde doen.

Een van die sites was Opensens. Dit is de site van een Frans gezin dat gedurend vier jaar, van 2003 tot 2007, de wereld rond heeft gereisd in een te gekke 4×4 expeditievrachtwagen, een Unimog. Ze hebben tijdens die reis 56 landen op 5 continenten aangedaan. De ouders, Emmanuel en Nathalie, begonnen de wereldreis met hun twee zoons maar tijdens de reis raakte Nathalie zwanger. Na een korte “bevallingspauze” zetten ze de reis door met een klein babydochtertje, Cléobule, erbij! De jongens, Pollux en Titus, waren 2 en 4 jaar oud toen de reis begon. De foto’s op hun website zijn een waar genot om naar te kijken!

Wij zijn heel blij dat we ze wat vragen mochten stellen over deze geweldige ervaring. Het interview is in het Frans afgenomen, hieronder de vertaling in het Nederlands.

Hoe zijn jullie op het idee gekomen om met jullie kinderen een wereldreis te ondernemen? Hoe hebben vrienden en familie op jullie plan gereageerd?

Wij reisden al veel met zijn tweeën (tijdens onze vakanties + door ons werk). Het verlangen om andere horizonten te ontdekken is altijd aanwezig geweest. Wij hadden twee kinderen (1 en 3 jaar oud ten tijde van de beslissing) en toevallig deed zich op dat moment de mogelijkheid voor om een sabbatical te nemen. Onze beslissing was binnen één minuut gemaakt.

Ik wilde alleen niet “op de daken van de bussen” reizen met kinderen (tassen, luiers, babyflesjes, etc..). Ik wilde weg met eigen vervoer. Al gaandeweg besloten we dat wij ons appartment in Parijs zouden moeten verkopen om ervoor in de plaats zowel een expeditie vrachtwagen die we konden inrichten te kunnen kopen als een klein appartement voor onze terugkeer (en om inkomsten uit huur te ontvangen).

De reactie van onze omgeving is heel verschillend geweest: van aanmoedigingen (vrij weinig) tot aan: mooi idee maar zet het maar eens ook echt door, 24/24 samen doorbrengen wordt zwaar en jullie zullen uit elkaar gaan, het is gevaarlijk met kleine kinderen, jullie krijgen het moeilijk na de reis om weer aan de baan te komen, etc…Wij zijn één jaar bezig geweest met de voorbereiding.

Wat was jullie doel tijdens de reis?

Ons doel was de ontdekking van de wereld (en dus niet een vlucht zoals vele anderen) met een maximum aan ontmoetingen met de locale bevolking (we zijn lid van het SERVAS netwerk).

Hoe hebben jullie kinderen de reis beleefd?

De jongens waren 2 en 4 bij vertrek en 6 en 8 toen we terugkwamen. Ze hebben erg genoten om 24/24 met ons te zijn en ze waren gelukkig dat ze niet naar school hoefden.

Waar zijn jullie en wat doen jullie nu?

We zijn inmiddels alweer zes jaar terug. We hebben weer een “normaal” professioneel leven opgebouwd. Het enige verschil is dat wij onafhankelijker willen zijn in ons werk (we zijn bestuurders van een onderneming) en we staan meer open in het leven dan mensen die deze ervaring niet delen.

Hoe is de terugkomst verlopen? Het lijkt mij enorm moeilijk, vooral voor de kinderen, om na zo’n reis de vrijheid van het reizen te moeten inruilen voor een “normaal” leven op school. Daarnaast waren jullie tijdens de reis 24/24 bij elkaar, bij de terugkomst moesten jullie allemaal waarschijnlijk het dagelijks leven weer in waardoor jullie elkaar minder zagen. Hoe hebben jullie en jullie kinderen de terugkomst in Parijs beleefd?

Het eerste jaar is zwaar geweest omdat de kinderen moeite hadden met aanpassen aan een omgeving met veel kinderen. Ze waren gewend om 1 op 1 te zijn. Daarnaast zijn we allemaal meer aangetrokken door mensen die veel hebben gereisd of die dubbele nationaliteiten bezitten.

Wat wordt, volgens jullie, overschat in de maatschappij waar wij in leven?

Wij hebben moeite met het egoïstische en individualistische aanpak..wij hebben het goed in Europa…maar ondertussen zeuren we alsmaar.

Welk advies zouden jullie geven aan gezinnen die graag een wereldreis zouden willen ondernemen?

JA!! Gaan!!! Organiseer, maar ga..het is alleen maar geluk!!

Welk land heeft jullie het meest geraakt en het meest een positieve indruk op jullie gemaakt? En welk land heeft jullie teleurgesteld?

Op het gebied van de mensen: India en Azië

Op het gebied van het landschap: De Andes en Bolivia

Op het gebied van teleurstellingen: Niets!!

Is het mogelijk om na zo’n bijzondere reis nog plezier te vinden tijdens een “normale” vakantie? Hebben jullie, na het uitkomen van jullie droom, nog dromen en doelen? 

Het is moeilijk om voor een week naar een bepaald land te gaan. Het lijkt ons zo kort dat we het nog niet daadwerkelijk gedaan hebben. Met uitzondering van een kort verblijf in Spanje, zijn we niet meer Frankrijk uit geweest!!! We ondernemen tegenwoordig voornamelijk sportieve gezinsvakanties binnen Frankrijk.

Wat dromen en wensen betreft, we hebben er nu juist nog meer!!! Er zijn nog steeds zoveel mooie dingen op onze planeet die we nog niet gezien hebben.