Tips: Een lange reis of een wereldreis met schoolgaande kinderen

“Je haalt ze uit hun vertrouwde omgeving”

Wanneer je op wereldreis met schoolgaande kinderen wil, of in ieder geval op een lange reis, en dan overland dus met de auto, zul je in eerste instantie veel reacties van je omgeving krijgen. De meeste zullen niet zo positief zijn, wees gewaarschuwd! Komen ze, in willekeurige volgorde: “Je haalt ze uit hun vertrouwde omgeving”, “ze raken geïsoleerd”, “heb je wel stilgestaan bij alle ziektes die ze op kunnen lopen”, “jullie rijden toch niet door Pakistan?”, “ze zullen hun vrienden missen”, “en school dan?”. Ook criminaliteit kwam uitvoerig aan bod, en terrorisme, oorlog en natuurrampen.

Ik zou liegen als ik zou zeggen dat alle negatieve reacties mij niet raakten toen ik voor het eerst het plan had opgevat met mijn gezin een langdurige reis te ondernemen. Je wordt er toch door beïnvloed, je gaat twijfelen…Doe je er wel goed aan om die reis te maken, wat nou als je kinderen wel een of andere gekke ziekte krijgen of als we wel iets engs meemaken op de wegen van Soedan. Je bent natuurlijk verantwoordelijk voor je kinderen maar, laten we wel wezen, die verantwoordelijkheid heb je ook in je eigen woonplaats.

En achteraf gezien: de kinderen hebben geen enge ziektes opgelopen tijdens de reis maar we kregen wel koolmonoxidevergiftiging in onze eigen veilige Amsterdamse woning kort nadat we terugkwamen en dan weet je dat het de goede keuze was, dat al die enge dingen die je door je omgeving in je schoot geworpen kreeg voordat je vertrok ook dichtbij huis te vinden zijn.

Ik zeg niet dat je als een kip zonder kop met je kinderen de wereld door moet banjeren, maar als je goed voorbereid bent en de nodige voorzorgsmaatregelen volgt denk ik dat zo’n reis een hele bijzondere leerzame en mooie ervaring kan zijn, zowel voor je kinderen als voor het hele gezin omdat je tijdens zo’n reis als gezin ook veel hechter wordt.

Welke voorbereiding?

Als je langer dan een paar maanden weggaat met je kinderen, dan zijn er behoorlijk veel dingen die je moet regelen. Als je zonder kinderen weggaat moet je natuurlijk ook dingen regelen maar dan is het toch wat makkelijker om op de bonnefooi even wat te doen. Met kinderen doe je dat niet zo snel, voornamelijk doordat je voor ze verantwoordelijk bent: jij hebt tenslotte besloten dat je zo’n reis wilt gaat maken met ze dus het is jouw verantwoordelijkheid het ze naar hun zin te maken en ze veilig te houden.

Let wel, ik schrijf hier uit eigen ervaring en vanuit een reis met de auto (met drie kinderen van toen 1, 5 en 7). Een wereldreis met een boot, of vliegtuig of lopend of met de fiets vereist een verschillende aanpak en een andere voorbereiding. Hierbij dus mijn persoonlijke tips voor de voorbereiding van een langere reis met de auto met kinderen.

De route uitstippelen

Ten eerste moet je natuurlijk je traject uitstippelen, niet dag voor dag, maar globaal een richtlijn van de landen die je wilt gaan volgen. Blijf wel flexibel want als je eenmaal onderweg bent wil je van je route af kunnen wijken. Soms is het nodig om af te wijken (bijv. door politieke instabiliteit in een bepaalde regio) en soms wil je afwijken (bijv. omdat het ergens zo leuk is dat je er een paar weken langer wilt blijven).

Toch is die richtlijn wel belangrijk want het is aan de hand van je traject dat je je voorbereidingen kunt treffen zoals onder andere beslissen welke vaccinaties en welke visums je nodig hebt. Stop genoeg tijd in je routeplanning, het wordt je leidraad tijdens de reis.

Probeer niet teveel in te plannen in een te korte tijd, blijf zo realistisch mogelijk. Ik wilde graag de landen die hoog op mijn verlanglijst stonden o.a Australië, Ijsland, Mongolië en Namibië in een paar maanden proppen, en bij voorkeur alles met een auto, dat werkt dus niet. Gelukkig was ik net realistisch genoeg om dat te beseffen.

Blijf flexibel

Je moet er vanuit gaan dat als je straks onderweg bent, je veel langzamer zult gaan dan je nu denkt, dat heeft te maken met een slechtere conditie van de wegen dan je gewend bent op bepaalde stukken, kronkelige bergwegen, het weer, een plek die leuker is dan gedacht, een dag dat de kinderen het rijden even zat zijn, een dag dat je moe bent, een staking, een grensovergang die meer tijd in beslag neemt dan je dacht, etc.. etc…Er zullen allerlei onvoorziene dingen zijn onderweg en dat is juist ook de charme van een reis met de auto.

Wij hebben er zelf voor gekozen om niet heel ver te rijden maar er wel de tijd voor uit te trekken om dus langer op bepaalde plekken te blijven. Natuurlijk heb ik achteraf ergens wel spijt dat ik Mongolië en Namibië nog steeds niet heb gezien maar aan de andere kant, de landen en plekken die we wel hebben gezien hebben we goed gezien, we hebben het leven daar geproefd, de mensen ontmoet, de cultuur meegekregen.

Slow travel

Ik zou het achteraf niet anders doen. Je kunt nu eenmaal niet alles zien in een reis. Een jaar lijkt lang maar om te wereld te verkennen, al helemaal met de auto, is het eigenlijk veel te kort. Daarnaast ben ik persoonlijk sowieso een voorstander van slow travel 🙂

Wij zijn zelf tien maanden weggeweest en ondanks een voorbereiding waarmee we van Nederland naar Kaapstad hadden gekund (ons oorspronkelijke doel) zijn we in de praktijk niet verder gekomen dan Libanon. Flexibiliteit vereist!

Gezondheid

Als je eenmaal je route gekozen hebt is het tijd om de vaccinaties te regelen. Begin hier vroeg mee in je voorbereiding, minimaal acht weken voor vertrek, omdat sommige vaccinaties een of twee herhalingen nodig hebben en daar moet dan weer een paar weken tussenzitten.

Vaccinaties

De makkelijkste manier om erachter te komen welke vaccinaties je nodig hebt is door advies in te winnen bij een vaccinatiecentrum of bij de GGD. Neem een lijstje mee van de landen op je route, dan kunnen ze je precies vertellen welke risico’s er zijn per land of regio. Daar kunnen ze je dus adviseren welke vaccinaties voor je gezin nodig zijn. Het is daarna aan jou om te beslissen welke vaccinaties je ook daadwerkelijk zult geven.

Zelf heb ik ervoor gekozen om extra voorzichtig te zijn met de kinderen, ze hebben dus behoorlijk wat vaccinaties gekregen en werden er niet heel vrolijk van maar goed, ze zijn er nu dan wel weer voor een hele tijd vanaf. De vaccinaties die je gekregen hebt schrijven ze dan op in een vaccinatieboekje. Vergeet dat boekje niet mee te nemen op reis! Ook is het belangrijk om je te laten informeren over de anti-malaria middelen die beschikbaar zijn en de andere maatregelen die je kunt volgen als je naar Malaria gebied gaat.

Ziekteverzekering

Een ander belangrijk punt op gezondheidsgebied is de ziekteverzekering die je af kunt sluiten voor je reis.  Er zijn speciale wereldreis verzekeringen beschikbaar die relatief veel dekken en niet al te duur zijn. Vergis je er niet in, al zou je voor een kleine voedselvergiftiging, bij wijze van, opgenomen worden in het buitenland dan kunnen de kosten behoorlijk oplopen en dan zul je blij zijn dat je een verzekering hebt afgesloten.

Een wereldreisverzekering is meestal een combinatie van ziekteverzekering en reisverzekering. Als je ze niet combineert is het wel aan te raden om de beide verzekeringen af te sluiten. Vergeet niet bijtijds je verzekeringen in Nederland op te zeggen, voor zover van toepassing, vaak moet je een jaar van tevoren opzeggen dus voor je het weet betaal je dubbele verzekeringskosten.

Wij waren verzekerd via de Special Isis All in verzekering van Joho en daar was ik erg tevreden over. We hebben één ziekenhuisbezoek gehad onderweg en die werd heel snel terugbetaald door Isis en we waren twee maanden eerder terug in Nederland dan de bedoeling was en toen kregen we de premie voor de twee maanden die we al betaald hadden terug.

Een EHBO kit

Ok, we hebben de vaccinaties, de ziekteverzekering, wat hebben we nog nodig? Een EHBO kit. Er zijn al kant en klare EHBO kits beschikbaar op de markt, die zijn prima al moet je die wel voor de zekerheid uitbreiden. Denk aan extra middelen zoals ORS (om uitdroging bij reizigersdiarree te voorkomen bij de kinderen), insectenwerend middel liefst met Deet, pijnstillers zoals Paracetamol, eventueel een algemeen antibioticum.

Bespreek dit met je huisarts, hij kan je adviseren over welke middelen je beter mee kunt nemen en welke middelen je op je reis ter plekke kunt krijgen. Denk ook aan dingen zoals anticonceptie en lenzen!

Controle bij de tandarts

Aan te raden is ook om een tandarts check voor de kinderen (en jezelf) in te plannen voor vertrek. Kwestie van te kijken of alles nog goed is en te voorkomen om tijdens je reis naar een tandarts te hoeven. We hadden zelf ook een Geneesmiddelen paspoort en doktersverklaring mee. Deze kun je verkrijgen bij je apotheek. Het is eigenlijk gewoon een A4 met je medicijn gebruik in verschillende talen. Dit kun je in het buitenland laten zien als je daar naar een arts moet bijvoorbeeld.

Wij hebben dit document slechts eenmaal nodig gehad en wel bij de grensovergang Kroatië-Montenegro waar ze onze hele auto leeghaalden en van meerdere medicijnen wilden weten wat het was en of we dat mee mochten hebben.

Boil it, cook it, peel it

Ook kan het handig zijn om extra doktersrecepten mee te nemen (inclusief Latijnse naam van de medicijn) als je van tevoren weet dat je dat (misschien) nodig zult hebben onderweg. Tijdens de reis, vooral omdat je met kinderen reist, moet je voorzichtig zijn met wat je eet en drinkt. Drink in bepaalde landen bijvoorbeeld alleen flessenwater en volg de veelgebruikte regel bij wereldreizigers: “boil it, cook it, peel it or forget it”

School en de leerplichtambtenaar

Als je met kinderen boven de vijf jaar op reis gaat dan krijg je te maken met de leerplicht. De regelgeving omtrent de leerplicht is relatief streng in Nederland. Het idee is dat je kinderen scholing…op school moeten krijgen. Als je bijvoorbeeld kijkt naar een land als Frankrijk, daar is ook leerplicht maar daar gaat het erom dat je kinderen scholing krijgen, niet per se op school dus. Je mag ze daar via een speciaal programma thuis les geven (of dus op reis).

De leerplichtambtenaar

Goed, Nederland dus, als je op wereldreis wilt dan zul je toestemming moeten vragen aan de leerplichtambtenaar. Die toestemming krijg je bijna zeker niet (wat dat betreft: je komt dus straks ook veel meer gezinnen uit Frankrijk, Belgie of Zwitserland onderweg tegen dan uit Nederland). Je bent wat de toestemming betreft echt afhankelijk van de leerplichtambtenaar uit je regio. Een leerplichtambtenaar ergens in Limburg kan bijvoorbeeld minder streng zijn dan een leerplichtambtenaar uit een bepaalde regio in Noord Holland. De wetgeving omtrent de leerplicht en het reizen met kinderen is eigenlijk hartstikke oud en achterhaald maar het is helaas niet anders. Op goed geluk!

Ik zou adviseren om te beginnen met toestemming aanvragen voordat je de rest gaat doen, anders heb je alles voor niets voorbereid als je geen akkoord krijgt van de ambtenaar.

De Wereldschool

Als je eenmaal wel toestemming hebt, dan is het zaak de kinderen zelf te onderwijzen zodat ze geen achterstand oplopen. De beste manier, maar ook de meest dure manier helaas, is via de wereldschool. Zij sturen je dan het gehele onderwijsprogramma voor één schooljaar met de post (reken 2 verhuisdozen vol voor een kind in groep 4). Je krijgt er een handleiding bij. Onderweg geef je zelf les uit het programma en je stuurt de werkjes op naar de leerkrachten van de wereldschool via de post, fax of internet.

Wij kregen bijvoorbeeld wel toestemming van de leerplichtambtenaar maar alleen als we de kinderen op de wereldschool zouden inschrijven en de inschrijving en betalingsbewijzen door zouden sturen naar de leerplichtambtenaar. Voor twee kinderen, eentje in groep 2 en eentje in groep 4, kostte dit ons een 3500 euro!! Een flink gat in het reisbudget.

Dit was de deal die wij met onze leerplichtambtenaar hadden, dit betekent niet dat het standaard is, ik ken ook gezinnen die toestemming hebben gekregen zonder dat ze hun kinderen op de Wereldschool hoefden in te schrijven.

Contact met school

Wat ik trouwens ook gedaan had is met de directeur van de school van de kinderen in Amsterdam afgesproken dat wanneer wij terug zouden komen na de reis, dat de kinderen in hun “eigen” klas weer zouden worden ingedeeld. Dat kan niet altijd gegarandeerd worden door de school maar voor de kinderen is dat wel echt heel fijn.

Ze horen dan nog steeds bij hun klas en kunnen onderweg het contact onderhouden. Wanneer ze dan terug zijn is het bijna alsof ze nooit weg zijn geweest. Zo hebben onze kleintjes het ook beleefd toen.

Je baan, je huis, je geld

Wat doe je met je huis wanneer je weg bent? Geef je je baan zomaar op? Kun je met onbetaald verlof gaan zonder ontslag te hoeven nemen? Verhuur of verkoop je je huis? Heb je genoeg geld gespaard voor een wereldreis of zul je onderweg bij moeten verdienen?

Dit is natuurlijk allemaal heel persoonlijk en een ieder kan dit het beste voor zichzelf beslissen. Ik wil alleen zeggen, vergeet niet door het enthousiasme van de reis dat je na je reis terug zult komen en dan gewoon weer ergens zult moeten werken en wonen.

Je kunt je huis verkopen maar dan heb je dus geen woning meer wanneer je terugkomt. Je kunt je huis onderverhuren maar dat is altijd een risico als je de mensen niet kent die erin gaan. Anderzijds is het goede hiervan wel dat je kosten gedekt zijn (en misschien zelfs dat je er wat extra maandelijks geld aan overhoudt?). Je kunt je huis natuurlijk ook leeg laten staan maar dan zou ik wel adviseren bij familie of vrienden een sleutel achter te laten zodat er regelmatig even gecheckt kan worden of alles nog in orde is en of er belangrijke post ligt bijvoorbeeld.

Afhankelijk van wat je beslist met je huis, moet je waarschijnlijk ook van alles regelen met je gas en licht, je telefoon, je internetaansluiting etc…Ook is het handig om een budget te maken, wat heb je, wat kun je straks per maand uitgeven, heb je wel een extra potje voor onvoorziene uitgaven zoals reparaties aan je auto e.d

Wat centjes betreft, één tip maar: zo snel mogelijk Europa uit. Wij zijn best lang blijven hangen in Europa en hier gaan je centjes driedubbel zo snel op als buiten Europa.

Contact met thuisfront

Het is erg handig als je in je woonplaats iemand hebt die je contactpersoon zal kunnen zijn tijdens je reis. Een familielid of een goede vriend, die een extra sleutel van je huis heeft in geval van nood en een machtiging waarmee diegene in jouw naam een handtekening kan zetten indien nodig. Ik had voor ons contactpersoon ook kopieën gemaakt van bepaalde documenten, zoals onze paspoorten en onze verzekeringspolis etc..

Je kunt je post laten doorsturen. Aan de andere kant, als je weinig post verwacht, kun je er ook voor zorgen dat iemand die je kent zo nu en dan je post checkt. Wat sowieso handig is, is om er even bij stil te staan wat je allemaal aan post krijgt. Heb je bijvoorbeeld abonnementen die je af moet zeggen? Je kunt ook post naar je toe laten sturen via de poste restante (wat inhoudt dat het postkantoor in een bepaalde stad je post voor je vasthoudt totdat je het komt ophalen).

Pakketjes naar huis

Ook is het handig als je in het buitenland bent om zo nu en dan een pakketje naar ‘huis’ te sturen om te voorkomen dat je auto propvol raakt. Denk aan souvenirs die je onderweg gekocht hebt. Die kun je dan opsturen naar je contactpersoon en ophalen wanneer je zelf terug bent.

Administratie

Tevens zul je bij verschillende administratieve zaken, zoals bijvoorbeeld wanneer je je wereldreisverzekering aanvraagt, een contactpersoon in Nederland op moeten geven. Het is handig als het telkens dezelfde persoon is.

Onderweg kun je dan contact onderhouden met je contactpersoon zodat hij/zij dan aan je andere vrienden en familieleden kan doorgeven waar je bent en dat alles goed gaat in plaats van dat je half Nederland moet rondbellen of mailen. Tegenwoordig is natuurlijk een andere makkelijke optie hiervoor een blog onderhouden of een mailing lijst maken via internet voor vrienden en familie (denk in dat geval eraan om alle email adressen van je vrienden te noteren voor vertrek).

De auto

Je gaat dus met de auto op reis. Je auto wordt tijdelijk een van je waardevolste bezitten. Je gaat ermee rijden door modder, zand, in woestijnen en hoge bergen, je moet blindelings op je auto kunnen vertrouwen. Veel mensen kiezen bij het maken van een wereldreis voor een auto met een volledig mechanische motor, deze staan er namelijk om bekend om in de verste uithoeken nog makkelijk te repareren te zijn.

Ook kiezen de meeste mensen voor een 4×4 omdat je dan makkelijker door moeilijk terrein kunt rijden. Veel gebruikte auto’s voor een wereldreis zijn Toyota Landcruisers en Landrover Defenders, en dan de oudere modellen (i.v.m het mechanische gedeelte).

Met daktent?

Belangrijk in de keuze van je auto behalve dat het stevig moet zijn, betrouwbaar en dat de onderdelen overal te wereld verkrijgbaar moeten zijn, is: ga je in je auto slapen of niet? Als je een jaar in je auto gaat slapen is je auto namelijk niet alleen een auto meer maar ook je huis voor een jaar lang. Je hebt meerdere opties, je kunt een daktent nemen, dat zijn tenten die op je dak staan en die dan open kunt klappen.

Je slaapt dus als het ware in de tent op het dak van je auto. Zo een hadden wij maar dat was was krap met zijn 5en dus we hadden ook een gewone tent achterin de auto. Deze gebruikten we meestal maar als je je tent niet op kon zetten dan had je als back-up altijd je daktent nog.

Een camper

Ook kun de reis ondernemen je met een camper. Hier kleven voordelen en nadelen aan. Wij konden namelijk vrijwel overal komen met onze auto, in de kleine kronkelige straatjes van Middeleeuwse dorpen en op nauwe bergwegen, waar je met een camper niet kunt komen. Voordeel dus. Nadeel is dat je krap leeft.

Wij zijn veel gezinnen onderweg tegengekomen die met een camper reisden en die zaten toch echt comfortabeler, als ze eenmaal ergens stilstonden. Voor kinderen is het denk ik ook extra fijn om met een camper te reizen omdat ze dan een extra houvast bij zich hebben, hun eigen kamertje mee als het ware.

Een Unimog

Mijn ultieme droom was om met een Unimog op reis te gaan (net als dit gezin uit Frankrijk dat 4 jaar lang gereisd heeft in een Unimog!!), dit zijn vrachtwagens die soms omgebouwd zijn naar campers, gigantische dingen, dan heb je echt een huis mee en ze kunnen door allerlei terrein rijden. Hartstikke stevige bakken. Niet gedaan doordat je door de maat van je voertuig veel plekken niet kunt bereiken en er een behoorlijk budget voor nodig hebt.

Afwegen dus, wat vind jij belangrijk en op welk terrein zul je voornamelijk rijden. Je hebt een heel ander voertuig nodig als je door Afrika gaat rijden dan als je door Europa gaat rijden. Wij hebben bijvoorbeeld erg veel door Europa gereden en dan ben je blij dat je niet in zo’n enorm log geval rondrijdt. Door Afrika is het juist prettiger rijden in een Unimog dan in een kleine gammele auto. Dus afhankelijk van je bestemming en de mate van comfort die je wilt hebben in je ‘rijdend huis’ zul je je keuze moeten maken.

Een grote beurt

Wat ook nog belangrijk is: een grote beurt natuurlijk voordat je weggaat, maar ook (en weer afhankelijk van je bestemming) expeditie voorbereiding. Je kunt van alles aan je auto verbouwen, van zonnepanelen op het dak tot een lier, van extra watertank in je auto tot extra benzine tank etc…Informeer heel goed naar de mogelijkheden en stem het af op je bestemming.

Wij hadden een auto gekocht die al op wereldreis was geweest dus alles zat er al op en aan. Veel meer dan wij nodig hadden zelfs want deze auto was echt klaargemaakt voor Afrika en woestijnen(inclusief 4 extra tanks, grote koelkast, zonnepanelen, GPS systeem, satelliettelefoon) wat wij op onze reis uiteindelijk niets aangedaan hebben dus de meeste van die dingen hebben we niet eens gebruikt.

Visums en andere papieren hel

Zo gauw je Europa uitrijdt, kom je in de wereld van de visums. In sommige gevallen is het een kwestie van tien minuten bij de grens en je hebt je visum al, in andere gevallen is het een hels karwei en komt je uiteindelijk het land nog niet in. Ook hier is het een en ander afhankelijk van je bestemming. De moeilijkere visums kun je dan ook beter van tevoren regelen en niet last minute aan de grens.

Maar dan is het ook weer zo dat veel visums niet meer dan drie maanden voor de toegang tot het land gemaakt moeten zijn en je dus, als je langer onderweg bent, het niet thuis allemaal van tevoren al kunt regelen.

Internationaal rijbewijs

Ook heb je een internationaal rijbewijs nodig, die kun je via het ANWB regelen, dat is zo gepiept en het internationaal rijbewijs is 1 jaar geldig. Voor bepaalde landen heb je ook een Carnet de Passage nodig. Dit is behoorlijk veel gedoe.

Een credit card

Ook is het in sommige landen verdomd handig om een credit card te hebben, wetende dat Visa vaker geaccepteerd wordt dan Mastercard. Je kunt een credit card via je bank regelen maar ook via bijvoorbeeld het ANWB. Bewaar je credit card voor noodgevallen of als je er een nodig hebt voor bepaalde reserveringen.

Ook is het aan te raden om je belasting te regelen voor de tijd dat je er niet bent of je contactpersoon in Nederland het laten doen. Dit klinkt suf maar uit ervaring kan ik zeggen: Doen of je hebt een slechte verrassing bij terugkomst!

Paspoort geldig?

Voor veel bestemmingen vragen ze dat je paspoort op het moment van aankomst nog minstens 6 maanden geldig is, houd hier rekening mee. Verloopt je paspoort bijna, vernieuw hem voordat je vertrekt. Ook doen ze bij sommige grensovergangen moeilijk als je kind zo gegroeid is dat hij/zij niet meer herkenbaar is op de foto in het paspoort.

Onze zoon was bijvoorbeeld net 1 jaar oud toen we vertrokken maar op de foto van zijn paspoort was hij slechts een paar weken oud dus totaal niet meer herkenbaar. Om problemen te voorkomen hebben we zijn paspoort voor vertrek laten vernieuwen.

Pasfoto’s

Als je van plan bent om visums bij grensovergangen te regelen dan is het handig om van ieder familielid pasfoto’s mee te hebben. Die zul je dan nodig hebben en er is niet altijd (vrijwel nooit eigenlijk) de mogelijkheid om daar pasfoto’s te laten maken. Weer afhankelijk van je bestemmingen is het in sommige gevallen nodig om als vrouw, boven een bepaalde leeftijd, ook wat pasfoto’s te hebben met hoofddoek. Dit bijvoorbeeld als je van plan bent om een visum voor Iran aan te vragen.

Het Nieuws

Ok op naar alle nachtmerriebeelden van bloedige aanslagen, wrede oorlogen e.d  Hier kan ik eigenlijk slechts één tip over geven: Blijf altijd op de hoogte. Je zult als je onderweg bent niet continu de beschikking hebben over internet of een televisie, ook zul je niet altijd een krant kunnen vinden in een taal die je kent. Daarom is het het handigst om van tevoren, vanuit huis eigenlijk al te kijken naar te verwachten risico’s in bepaalde landen, die bekend staan als instabiel op politiek gebied.

Dit kun je makkelijk zien op de site van o.a het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Zelf keek ik hier bij de Belgen, die vond ik net iets meer up to date.  Daar staat echt per land de risico’s aangegeven, zowel op politiek gebied als op crimineel gebied en de eventuele natuurramp risico’s. Ook staat er dan een reisadvies bij.

Reisadvies

Let wel dit is een advies, zo zijn wij naar Libanon gereden terwijl het advies op dat moment was om er niet heen te gaan. Dit weet je dan van tevoren, en dan kun je er rekening mee houden. Wij kenden de gevaren en konden daarom, zolang wij daar waren, alerter zijn dan in andere landen (en het nieuws meer in de gaten houden).

Ook hebben wij ons bij aankomst geregistreerd bij de ambassade van Nederland, zo weten ze dat er Nederlanders in het land zijn (en kunnen ze je bereiken) als er iets ernstigs aan de hand is. Zorg er thuis al voor dat je adres en telefoonnummers hebt van de Nederlandse ambassades van de landen waar je naartoe zult gaan. Dat vergemakkelijkt het geheel tijdens de reis. En met een beetje geluk houd je er nog een gezellige cocktail uitnodiging bij de ambassade aan over ook 🙂

Algemene tips zijn sowieso in landen die bekend staan als instabiel om uit de buurt te blijven van manifestaties en politieke evenementen en dus zoals eerder gezegd je in te schrijven bij de ambassade en alert blijven.

Het aller- allerbelangrijkste: De kinderen

Hierboven heb ik volgens mij de belangrijkste voorbereidingstips gegeven maar er komt nog iets heel belangrijks bij, het aller- allerbelangrijkste: hoe zorg je ervoor dat je kinderen van deze reis genieten?

Samen voorbereiden

Het is leuk voor de kinderen als je ze al vroeg, maar ook niet te vroeg want dan hebben ze het gevoel dat het ellenlang duurt, betrekt bij de voorbereidingen van de reis. Dan gaat het meer leven voor ze en worden ze enthousiaster. Zelf heb ik bijvoorbeeld boeken met ze gelezen over reizen en landen en films gekeken over bepaalde landen, aan het einde hadden ze hun eigen landen-verlanglijstje. Bovendien werden ze op reis elke keer weer enthousiast als ze iets herkenden wat we thuis al hadden gelezen of gezien.

Een reisdagboek

Neem e-mail adressen mee van de vriendjes en leerkrachten. Mijn dochter stuurde een keer per maand een mail naar haar klas en vertelde erin wat ze meemaakte. Ze keek er echt naar uit om dat mailtje elke maand te sturen en natuurlijk vond ze het ook erg leuk om dan een mail terug te krijgen. Als je die mailtjes ook bewaart dan heb je meteen een reisdagboek voor later wanneer ze groot zijn.

Hier een stukje uit een van de mailtjes van mijn dochter naar haar klas: “En in de woestijn heb je Palmyra in een oase. Een oase is een stuk woestijn waar er soms een beetje water komt en dus ook bomen groeien en daar hebben ze een stad. En daar waren witte kamelen. Maar wij hebben niet op zo’n kameel gereden maar andere mensen wel. En je had daar ook heel veel ruïnes en in die ruïne had je een badkamer van 2000 kilometer lang en die was heel lang geleden van koningin Zenobia. Heel vroeger. En ik vind Zenobia een beetje een stomme koningin omdat zij even dacht dat ze meer kon dan dat ze kon en toen was ze gevangen door de Romeinen. En hoe ze is doodgegaan dat weten mensen niet. Of ze hebben haar in een kooi gestopt en gewacht tot ze heel oud was en doodging. Of dat ze zo trots was op haarzelf dat ze niet meer ging eten. Wij denken het tweede.”

Ansichtkaarten sturen

Mijn zoon stuurde uit elk land een ansichtkaart naar zijn ‘beste’ vriend. Zo heeft hij het contact ook goed onderhouden en toen we terugkwamen was het net of ze nooit uit elkaar geweest waren een jaar lang.

Fotoboekje mee

Ook had ik in Nederland visitekaartjes gemaakt met onze namen, e-mail adressen en adres van onze blog, die konden de kinderen uitdelen onderweg als we mensen tijdens onze reis tegenkwamen waar de kinderen (en wij natuurlijk ook) in contact mee wilden blijven.

Ook had ik voor ze beide (de twee grote kinderen) een fotoboekje gemaakt met hun vriendjes, hun school, ons huis en Amsterdam. Deze keken ze dan als ze heimwee hadden, dat was vrijwel nooit moet ik zeggen, maar wat ze er echt leuk aan vonden was om te laten zien hoe hun leven in Nederland was aan mensen die ze onderweg tegenkwamen.

De taal leren

We hadden ook een schriftje bij ons en in elk land waar we aankwamen schreven we daar wat basiswoordjes in in de taal van het land. Simpele dingen zoals hallo en bedankt. Dat vonden de kinderen leuk, dan gingen ze die woorden gebruiken en daar werd dan weer hard om gelachen. Wat grappig was is dat onze kleinste die één was toen we vertrokken en net geen twee toen we weer thuiskwamen zijn eerste woordjes in verschillende talen sprak.

Nog steeds kennen ze veel woordjes uit verschillende talen en is hun interesse voor andere talen en landen erg groot in vergelijking met voordat we op reis waren gegaan.

Niet weggeweest

Wat mij zorgen baarde was dat terwijl de kinderen onderweg waren, het leven in Amsterdam voor hun vriendjes gewoon doorging, en dat ze moeite zouden hebben bij terugkomst om weer in te stromen in hun klas en vriendenkring. Niets bleek minder waar.

Na een week was het of ze nooit waren weggeweest: dezelfde vrienden, dezelfde klas, dezelfde school, hun vrienden in de klas en leerkrachten hadden natuurlijk de reis via internet gevolgd en daardoor waren ze niet “vergeten”. Bijkomend voordeel is dat we ons huis hadden aangehouden dus de kinderen kwamen ook gewoon weer thuis, in hun eigen kamer, dat maakte de terugkomst minder moeilijk.

Voor de reis had ik afspraken gemaakt met hun clubjes, zoals de zwemlessen en toneelles, zodat ze bij terugkeer meteen weer in zouden kunnen stromen en dat verliep vlekkeloos. Ook met school had ik de afspraak gemaakt dat ze in hun eigen klas terug zouden komen en dat ging ook zonder probleem.

Lesjes volgen

Wat betreft de scholing onderweg, het is niet altijd makkelijk geweest om ze aan het werk te krijgen omdat ze ergens het vakantiegevoel het hele jaar door vasthielden maar met wat discipline, doorzettingsvermogen en feedback via internet van de Wereldschool viel het prima te doen om zelf les te geven. Er zijn plekken geweest waar ze wat minder deden maar ook weer plekken waar ze wat meer deden, dus alles bij elkaar hebben ze geen achterstand opgelopen.

Sterker nog, een van de drie had een voorsprong toen we terugkwamen en de andere het gemiddelde niveau. Verder merkten de leerkrachten een positief effect van de reis op de kinderen wat betreft zelfstandigheid en sociale vaardigheden. Dat vond ik fijn om te horen van de juffen omdat een van de juffen zich behoorlijk fel tegen de reis had uitgelaten en zelf aangaf, na een paar weken van onze terugkomst, dat ze zag dat de reis een heel positief effect op de kinderen had gehad.

Mooie ervaring

Ik kan dan niet anders zeggen dan dat ik het zo weer zou doen en dat mijn kinderen de reis als zeer positief ervaren hebben. Ze hebben het er nog geregeld over en ze hebben er bijzondere ervaringen en mooie ontmoetingen en vriendschappen aan overgehouden. Zoals ik eerder al vermeld heb zijn we niet zover gekomen als we wilden, dat had mede te maken met een gezondheidskwestie van een van de kleintjes en we hebben ervoor gekozen om op safe te spelen en toch terug te keren.

Voor de kleinste was de ervaring heel anders dan voor de twee grote. Hij was natuurlijk te klein om te genieten van een bijzondere natuurlandschap of om zich bewust te zijn van cultuur verschillen maar hij heeft er op een ander vlak veel baat bij gehad. Hij heeft zijn familie 24 uur per dag om zich heen gehad, wat natuurlijk in het ‘echte leven’ niet zomaar gaat want dan zijn zijn broer en zus een groot gedeelte van de dag op school en zijn beide ouders aan het werk. Daardoor is de band heel hecht geworden en is hij bij veel dingen betrokken.

Kortom..wel of niet met kinderen op een lange reis gaan

Ik zou het iedereen aanraden…Ik vond het een zeer bijzondere ervaring, juist om dit met je kinderen te delen vond ik bijzonder. Je reist op een andere manier doordat je veel dingen ziet door de ogen van een kind. Je laat ze enthousiast bijvoorbeeld een olifant zien maar als je je omdraait zie je dat die olifant ze niet boeit maar dat ze met zijn drieën gehurkt naar een mier zitten te kijken. Als je dan vraagt wat er zo bijzonder aan die mier is, dan krijg je de meest fantastische verhalen.

Maar wat ik het allermooiste vond van reizen met kinderen: kinderen hebben geen vooroordelen en geen besef van gevaar. Dit heeft natuurlijk een keerzijde van de medaille, je moet ze veilig houden want vaak zien ze het gevaar zelf niet. Maar aan de andere kant, je wordt zelf ook minder bang en bevooroordeeld, kinderen leren je zien dat er in alles en iedereen iets moois is.

Zou jij op een lange reis of op wereldreis met schoolgaande kinderen gaan?

* Deze post heb ik een tijd terug geschreven, nu wel met enkele aanpassingen en aanvullingen  

** Aanrader om bij weg te dromen: het instagram account van The Bucket List Family. Dit gezin met drie kinderen heeft al 83 landen bezocht and still counting. Geweldige foto’s ook!