la nuit du 12 filmrecensie
| |

La nuit du 12 in de bios | gebaseerd op een cold case

Dominik Moll’s nieuwste film La nuit du 12 is een drama/misdaadfilm gebaseerd op een waargebeurd verhaal. In een dorpje in Auvergne-Rhône-Alpes wordt Clara – in de nacht van de twaalfde – op wrede wijze vermoord. De ambitieuze rechercheur Yohan Vivès (Bastien Bouillon) is net gepromoveerd tot hoofdinspecteur bij de recherche van Grenoble en krijgt de moordzaak toegewezen. Samen met zijn doorgewinterde partner Marceau (Bouli Lanners) probeert hij de dader te achterhalen.

Victim blaming

Tijdens het onderzoek stuiten de twee op veel aannames en vooroordelen, niet alleen in de omgeving van Clara maar ook op het politiebureau. De politieagenten en rechercheurs zijn overwegend mannen, en teleurstellend genoeg zijn de reacties rondom de moordzaak soms seksistisch en sowieso niet altijd even objectief. Het zit hem in subtiele opmerkingen, een bepaalde ondertoon, een blik, een lachje op het verkeerde moment. De victim blaming die we zien in La nuit du 12 is helaas nog steeds een relevant onderwerp.

Victim blaming betekent dat het slachtoffer, bewust of onbewust, de schuld krijgt van datgene dat is gebeurd. Victim blaming gebeurt op verschillende fronten maar in la nuit du 12 gaat het specifiek over mannelijk geweld tegen vrouwen waarbij het slachtoffer wordt afgerekend op ‘sexy’ gedrag, een outfit, een bepaalde blik, vul maar in. De film is daarom niet puur een misdaadfilm over een cold case, maar eerder een drama over wat de moord doet met de omgeving van het slachtoffer, en tegelijk hoe de maatschappij reageert op zo’n misdrijf.

De zaak die je niet loslaat

Vivès en Marceau ondervragen verdachte na verdachte, maar tot een oplossing komen ze niet. De zaak wordt met de dag kouder, tot het onderzoek officieel wordt beëindigd. Elke rechercheur komt ergens in zijn/haar carrière wel een zaak tegen die hem/haar in het bijzonder raakt en die hem/haar maar niet loslaat. Zeker wanneer, zoals in dit verhaal, de dader niet gevonden wordt. Wat bijzonder is aan deze film, is dat we als kijker een kijkje achter de schermen krijgen bij de politie.

In de meeste politieseries gaat het om het oplossen van een zaak, met achtervolgingen en spannende actiescènes. Niets van dit alles in La nuit du 12. Pauline Guéna liep een jaar lang mee met de Franse recherche en schreef haar ervaringen op in het boek ‘18.3 – une année à la PJ’, dat de basis vormde voor het script dat regisseur Dominik Moll en scenarist Gilles Marchand samen schreven. En dat is te merken.

Doodgewone mensen

We hebben hier te maken met het realistische beeld van rechercheurs die aan een bureau zitten, ondervragingen, frustratie, verdriet, een kaartspelletje op zijn tijd. Je ziet dat een moordzaak ook op de rechercheurs grote impact heeft. Rechercheurs zijn niet zomaar actiefiguren die van ontploffende gebouwen op racende auto’s springen en acrobatische sprongen maken terwijl ze een misdadiger tackelen. Het zijn doodgewone mensen met gevoel, met een eigen gezin soms, wellicht een dochter die dezelfde leeftijd heeft als het slachtoffer.

Daar ligt de focus op in deze film en dat wordt niet vaak gedaan in dit genre. Qua cast zet vooral Bouli Lanners een krachtige vertolking neer, en ook Charline Paul overtuigt in haar kleine maar sterke bijrol. Het is daarom misschien niet de spannendste film die je ooit zult zien, maar het is wel een waardevolle toevoeging aan misdaadfilms in het algemeen.

Srsck score: ★★★1/2

Frankrijk, 2022. Drama/misdaad van Dominik Moll met Bastien Bouillon, Bouli Lanners, Mouna Soualem en Anouk Grinberg

La nuit du 12 beleefde eerder dit jaar op het filmfestival van Cannes z’n officiële première. De film is vanaf 8 december in de bioscoop te zien.

Vergelijkbare berichten

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.