The Singing Club in de bioscoop
The Singing Club draait vanaf morgen in de bioscoop. Ja, je hoort het goed: hoera, hoera, de bioscopen mogen weer open! Lijkt net een yoyo die corona maatregelen. Maar mocht jij dus zin hebben in een feelgood filmpje waarbij je niet enorm hoeft na te denken met lekkere oude hits (Shout van Tears for Fears, Time after Time van Cindy Lauper – dat soort), dan is The Singing Club een film voor jou.
Geen mannen en een notendop
Voor de knappe mannen kun je deze film overslaan want de mannen zijn in geen velden of wegen te bekennen. De beroepsmilitairen zijn allemaal naar Afghanistan uitgezonden. Hun partners blijven achter op de militaire basis. Om het gemis en de zorgen tegen te gaan worden er ‘leuke’ activiteiten ondernomen (breien en zuipen etc).
Officiersvrouw Kate lijkt het leuk om een koor te beginnen. Lisa, die de activiteiten moet organiseren vindt een koor saai en oubollig. Daar zit niemand op te wachten vind ze. Uiteindelijk komt het koor er wel, al staat Lisa erop dat ze het een ‘singing club’ noemen (want dat klinkt moderner?). Lisa is een beetje een zeur als je het mij vraagt. Dit is het verhaal in een notendop. Dat is ruim genoeg voor The Singing Club.
Een lach en een traan
De film kijkt lekker weg, met een lach en een traan. En wat acteert Kristin Scott Thomas weer belachelijk goed. En ze is zo mooi en elegant, wat ze ook voor rol speelt.
Ik dacht dat ik de Ierse actrice Sharon Horgan die de rol van Lisa vertolkt nooit eerder had gezien tot ik op iMDb keek. Ik bleek al meerdere films en series te hebben gezien waar ze een rol in speelt. Ze is duidelijk niet blijven hangen. Ze kwam in ieder geval heel natuurlijk over maar niet bijzonder sympathiek.
Regie is in handen van Peter Cattaneo, vooral bekend van The Full Monty. De Britse slag is wel voelbaar, de humor is subtiel en charmant, niet te erg over the top of flauw.
Make music not war
The Singing Club is een weinig verrassende film over vriendschap, solidariteit en er voor elkaar zijn. De film is trouwens gebaseerd op een echt verhaal. Ooit begon er een groepje militaire vrouwen een koortje en nu bestaan er een stuk of 75 wereldwijd – onder de naam Military Wives.
Als iedereen zou gaan zingen in plaats van oorlog voeren, dan zou de wereld een stuk mooier zijn. Make music, not war.
Frédérique houdt van mimosa, van films, van de geur van gebakken knoflook, van de Middellandse Zee (‘haar’ zee want aan die zee is ze geboren), fotografie, musea, nachttreinen, haute couture en ze zou het liefst voor altijd in een hotel wonen.
dit lijkt mij echt zo’n film waar je met zijn alle op de bank zit hangt of ligt , hapjes en drankjes erbij en een gezellig film middagje of avondje hebt
Oh ik vond Sharon Horgan wel sterk in Catastrophe. Niet als meest sympathieke figuur, maar dat vind ik haar juist zo goed doen en heel naturel. Benieuwd naar deze film nu, met al die liedjes klinkt het leuk. Bedankt voor de tip Frédérique!
Ik denk dat ik de hele tijd zou meezingen als ik deze film aan het kijken ben
Ik ben heel benieuwd naar deze film, wil hem graag kijken! & wat is je nieuwe layout tof geworden.
Ik vrees dat dit niet helemaal een film voor mij is. Eerlijk gezegd ben ik toch meer van de series. Net The Alienist uitgekeken en nu naar Queen of Gambit aan het kijken. Toch heb je mij op een positieve manier wel geprikkeld, want de periode in december is juist heel fijn om te kijken naar gezellige films. Kirsten Scott Thomas is geweldig!
Ik hou wel van films die een waargebeurd verhaal hebben en van zingen hou ik ook heel veel 🙂
Super leuk, deze ga ik onthouden voor n filmavondje met de meiden!