De film May December is een complex verhaal over een controversieel onderwerp
De film May December met Julianne Moore, Natalie Portman en Charles Melton stopt een controversieel verhaal uit de jaren 90 in een conceptueel jasje. Ik weet nog goed dat het verhaal van de Amerikaanse juf Mary Kay Letourneau breed werd uitgemeten in de media wereldwijd. Zij werd opgepakt omdat ze seks had gehad met de 12 jarige Vili Fualaau. Zij was toen 34. Ze zat enkele jaren in de gevangenis, kreeg twee kinderen van hem en ze trouwden nadat ze de gevangenis uitkwam. Voor het volledige verhaal kijk je hier. De film May December is heel losjes gebaseerd op dat verhaal.
Origineel invalshoek
In de film bezoekt de beroemde actrice Elizabeth Berry het stel Gracie en Joe, omdat ze in een film de rol van Gracie zal spelen. Gracie en Joe schelen 23 jaar en zijn op dat moment ongeveer twintig jaar samen. De focus in de film ligt op emoties die niet worden uitgesproken. Het gebrek aan zelfreflectie, bij de drie hoofdpersonages overigens. Beseft Gracie wel dat haar relatie met Joe ongezond is? Hoe gelukkig of ongelukkig is Joe eigenlijk? Hij voelt zich opgesloten in het leven dat hij leidt, dat is wel duidelijk. Hij is te snel opgegroeid, heeft zijn kindertijd gemist. Is hun relatie wel gebaseerd op liefde zoals ze dat beiden beweren, of liegen ze tegen zichzelf? Ook de kinderen hebben op verschillende manieren geleden onder hun relatie. Hoe staan zij er nu in, nu ze ouder zijn? En hoe onbevooroordeeld is Elizabeth eigenlijk? Is haar versie van de feiten überhaupt betrouwbaar? In eerste instantie lijkt het een vrij simpele film te zijn, maar het is juist heel gelaagd.
Ironisch ondertoon
De film is genomineerd voor een Oscar voor ‘Writing/original screenplay’, maar wist de Oscar niet binnen te slepen. Toch begrijp ik de nominatie wel. Dit verhaal had op vele manieren verteld kunnen worden. Dit is zeker niet de meest voor de hand liggende invalshoek, en dat zorgt wel voor een boeiende film. Bovendien zit er een soort van ironisch ondertoon in de film, een aparte en suggestieve muziekkeuze en enorm veel symbolische details. De eerste keer dat ik de film zag op het Cannes filmfestival, had ik wat moeite om erin te komen. Het ging me allemaal te traag, er gebeurde niet zo heel veel. De tweede keer enkele dagen geleden heb ik de film May December wel weten te waarderen. Maar verwacht dus geen actie, het is een rustige film met veel diepere lagen.
De personages
Het is alweer de vijfde samenwerking van Julianne Moore en regisseur Todd Haynes. Tijdens de persconferentie vertelde Moore dat ze zijn visie daardoor ook goed begrijpt. Zowel Portman als Moore zijn onsympathieke personages. Ik leefde dan ook niet echt mee met iemand in de film. Het was meer een kwestie van observeren en analyseren. En ja, ook nadenken over de situatie.
Als een meester van 34 jaar oud zijn leerlinge van 12 zou bezwangeren, dan zou niemand enigszins twijfelen over de term seksueel misbruik. Maar in het geval van Gracie zijn de meningen verdeeld, omdat die situatie waarbij de vrouw ouder is zeldzamer is. Wat mij betreft zit er nul verschil in. Maar kijk maar naar Macron bijvoorbeeld. Zijn vrouw was vroeger ook zijn juf. En in dat geval is het geaccepteerd. Nou was ze niet zwanger toen Macron 12 was maar alsnog is het ook shady.
De rol van Charles Melton als Joe is subtieler dan die van de twee dames, passief bijna. Er is één scène die mij echt raakte. Wanneer hij op het dak zit met zijn zoon en dat het kinderlijke in hem zo enorm zichtbaar wordt. Heel mooi vond ik dat.
★★★1/2
VS, 2023. Drama van Todd Haynes met Natalie Portman, Julianne Moore en Charles Melton.
De film May December is nu onder meer te zien op Pathé Thuis.
Frédérique houdt van mimosa, van films, van de geur van gebakken knoflook, van de Middellandse Zee (‘haar’ zee want aan die zee is ze geboren), fotografie, musea, nachttreinen, haute couture en ze zou het liefst voor altijd in een hotel wonen.