5 ondergewaardeerde toekomstige cult classics

ik ben terug met een nieuw filmlijstje! Deze keer eentje met toekomstige cultklassiekers. Het is vaak genoeg gebeurd dat een film eerst niet gewaardeerd werd omdat deze voor z’n tijd was, maar daarna toch geliefd werd door echte filmliefhebbers. The Rocky Horror Picture Show, één van m’n favoriete films, is daar een voorbeeld van.

Ik weet niet of we het over meesterwerken gaan hebben zoals The Rocky Horror Picture Show vandaag, eerder over een paar films die te serieus genomen worden en eigenlijk gewoon hartstikke leuk zijn. Maar ook over een paar die wel degelijk oprecht ondergewaardeerd zijn, én nog wat bonusfilms! Let’s go!

5. Cats

Jason Derulo heeft zelf gezegd dat de mensen met kritiek op deze film simpelweg de kunst ervan niet begrijpen, en misschien is dat wel zo. Deze film was namelijk soms iets teveel om te verwerken voor mijn nu nog simpel breintje. Toen ik de reviews las over hoe enorm slecht deze verfilming van de musical was, dacht ik dat de mensjes weer eens aan het overdrijven waren en dat het nooit zo intens slecht zou kunnen zijn.

Maar, ik kan je vertellen, dat was het wel. Ik heb een nieuw gevoel ontwikkeld tijdens het kijken van deze film, een gevoel dat ik nooit eerder had gekend. Een mengsel van walging, schok, angst én genot. Het was een bijzondere ervaring.

Kleine katten en schoenen-schaarste

Ik heb zo hard gelachen met mijn vrienden. Cats wordt weirdly hels op een gegeven moment en er zijn zoveel stukjes waarbij je denkt te weten wat er gaat gebeuren, en dat je dan denkt dat ze dat echt niet kunnen maken en dat het toch gebeurd. De kakkerlakken, en de miauw van Ian McKellen oh oh oh die miauw.

Ik snap ook niet echt welke maat de katten waren? Ze waren kleiner dan normale katten? En waarom hadden sommigen schoenen aan..en sommigen niet? Punt is dat als Taylor Swift het beste deel is van je film, er ergens iets een beetje misgegaan is.

Toch denk ik dat deze film meer appreciatie verdiend, ik vond het feit dat er maar liefst acht, ACHT mensen de bioscoop uitliepen een beetje vreemd. Ik vind toch wel dat deze film in ieder geval waardering verdiend voor hoe ontzettend absurd en amuserend het is. Aan de andere kant begrijp ik dat de film kan neigen naar offensive. Niet omdat het offensive is maar toch voel je je gewoon offended.

Butthole cuts

Alsof je een beetje word aangevallen van, help, waarom doe je me dit aan Tom Hooper. Tom Hooper!! Ik vind het zo grappig dat hij hier ineens mee komt. Gewoon fuck it, we doen het. Ik vind het alleen jammer dat hij op een gegeven moment de film uit de bios heeft gehaald, heeft geprobeerd het te fixen en het alleen een stukje slechter heeft gemaakt.

Ik vond het namelijk vermakelijker toen de animatie nog niet “gefixt” was en ik James Cordons hoofd op een gegeven moment een goeie seconde naast z’n hoofd zag zweven. Ook vind ik het jammer dat er ooit een butthole cut heeft bestaan van de film, gelukkig heeft Tom de buttholes weg laten halen. Waarom bestaat de film? Ik weet het niet maar het is een instant cult classic.

4. Moonwalkers

Over deze film heb ik al een klein stukje geschreven in mijn gele hoezen artikel. Dit is één van de oprecht meest ondergewaardeerde films. Het is niet zo dat er níks mis is met de film, maar dat is bij geen één film zo (The Big Lebowski telt niet). Moonwalkers is een zwarte komedie uit 2015, van Antoine Bardou-Jacquet. In 2015 is de film aan me voorbij gegaan. Ik heb hem twee jaar geleden ontdekt en heb hem sindsdien meerdere keren gezien. Ik heb hem zelfs op DVD aangeschaft. Kun je nagaan.

Fake maanlanding

Moonwalkers gaat over twee kamergenoten, Jonny (Rupert Grint) en Leon (Robert Sheehan). Ze hebben het allebei niet echt gemaakt in het leven, Jonny is manager van een onsuccesvolle band en Leon doet niks anders dan stoned worden in hun appartementje. Jonny is geld verschuldigd aan wat enge mannen, en heeft het bedrag snel nodig. Uit een actie van hopeloosheid komt hij met Leon terecht in een geheime missie van de overheid.

Leon doet op aandringen van Jonny alsof hij Stanley Kubrick is, die uitgekozen is om de neppe maanlanding te regisseren en filmen. Natuurlijk gaat dat nergens over en zitten ze al snel in de problemen.

Psychedelische shots en soundtrack

Moonwalkers is zeker een stonerfilm, en ik houd van die sfeer. De psychedelische scènes, shots en soundtrack. Love it! Er zit wel wat geweld in maar als je daar gewoon tegen kunt, dan zou ik hem kijken. Zeker een toekomstige cultklassieker.

3. The Kissing Booth

Deze film neigt soms eerder naar deprimerend slecht dan naar grappig slecht, maar dan besef ik dat het niet al te serieus genomen moet ik weer giechelen. Dit is dus geen goede film, maar soms moet je even naar The Kissing Booth kijken in plaats van naar al die existentiële dingen waar ik altijd naar kijk.

Het gaat over een meisje op de middelbare school, Elle (Joey King) die een hele hechte vriendschap heeft met Lee. Ze hebben allemaal regels gebonden aan hun vriendschap, maar wanneer Elle verliefd wordt op Lee’s grote broer Noah, gaat dat tegen de vriendschapsregels in.

Voor de afwisseling

Deze film is top om te zien met vrienden en het is leuk om helemaal mee te gaan in wat Elle gaat doen en alle drama. Het is heerlijk overdreven, mijn favoriete shot uit de film is wanneer Elle voor het eerst – belangrijke maar wel hele voorspelbare spoiler alert – Noah kust en het beeld 2 hele minuten draait of zo. Dan spatten alle lichtgevende letters van de kissing booth kapot.

En goed nieuws: niet alleen is er een deel twee, er is al een deel drie in de making!! Molly Ringwald speelt er trouwens ook vijf seconden in, super willekeurig.

2. Guns Akimbo

Oeps, ook over deze heb ik al eerder een mini stukje geschreven in m’n gele hoezen artikel, maar hij verdient het om toch vermeld te worden. Dit is volgens mij namelijk dé toekomstige cultfilm van deze tijd. Guns Akimbo is een film uit 2019, geschreven en geregisseerd door Jason Lei Howden. De film heeft alleen maar slechte kritieken heeft ontvangen.

Bepaalde delen van deze film waren uitermate slecht, we gaan het niet hebben over Rhys Darby’s stukje. Die eerste tien minuten gingen ook nergens over, maar ik vind het in dit geval grappig om dat te omarmen. En bovendien: de editing is top maar dan ook echt top, de extreme versies van alle bekende liedjes in combinatie met vechtscènes met geweldige roze, gele, blauwe kleuren zijn geniaal, Daniel Radcliffe is aanwezig én een losgeslagen camera? Is toch mooi. Normaal houd ik niet van actiefilms, maar deze gory fighting scènes in deze weirde setting waren naar mijn mening pittig geniaal.

Over de top en absurd

Het gaat over Miles (Daniel Radcliffe), een internet trol die op een dag wakker wordt met pistolen aan z’n handen geschroefd. Hij is nu verplicht om mee te doen aan een gevaarlijk online spel. Ik denk dat mensen elkaar ook wel een beetje hebben aangestoken met alle slechte reviews, je gaat me niet vertellen dat de editing van bijvoorbeeld Bohemian Rhapsody met een prijs voor editing (Hollywood, leg uit) beter is dan die van Guns Akimbo.

Soms is de film ontzettend over de top, dat klopt, maar dat is gewoon lekker absurd. Je moet het gewoon niet al te serieus nemen. Dan is het een super goede cult classic, want het talent en de tijd die in deze film zit moet wel serieus genomen worden. Dus ja, ik spreek de critics over een jaar of tien wel, dan is het een klassieker. Hoop ik.

1. Swinging Safari

Swinging Safari (of Flammable Children) is een film uit 2018, geregisseerd door Stephan Elliott. Dezelfde regisseur als van The adventures of Priscilla, Queen of the Desert. Die film had veel meer succes en is veel bekender dan deze. Die is ook hartstikke leuk, maar ik vind Swinging Safari nog veeeeeel beter.

70s sfeertje

Het gaat over drie een beetje gekke families uit een klein dorpje in de 70s (wat zorgt voor een heel goed sfeertje) waar een walvis aanspoelt, de jonge filmmaker Jeff en zijn liefde voor Melly, én de beslissing van hun ouders om voor een avond te ruilen van partners. Er gebeurd dus veel in deze film, maar het klopt wel allemaal.

Ik heb het gevoel dat het niet zo vaak gewaardeerd wordt als een film een duidelijk begin, midden en eind heeft met een opbouw, en foreshadowing door de film. Dat is voor mij vaak juist één van de beste dingen aan een film. Ik heb liever een Swinging Safari die een beetje onder de radar is gegaan maar die wel structuur heeft waarbij er goed nagedacht is over het script, dan bijvoorbeeld een Joker met een half open eind – wowie – het stopt nooit koel hè scène die net zo goed plaats had kunnen nemen op elk ander moment in de film.

Kleurencombinaties en humor

Het script van Swinging Safari is heel sterk, er zitten een paar hele wijze maar wel serieus te nemen woorden in (het is al snel lastig om wijze woorden niet super dramatisch over te laten komen), maar ook humor. Soms gaat de film een beetje ver maar goed, dat ging met Priscilla ook. Oehh ik krijg echt zin om hem te herzien, het personage van Jeff is super sympathiek en hij maakt de hele tijd amateuristische films, die een hele vette vibe geven aan de film.

Ook een erg fijn puntje aan deze film is de cinematografie, m’n vriend en ik waren de hele tijd onder de indruk van de kleurencombinaties en shots. Ik raad deze zeker aan als je van niet al te alledaagse films houd.

Cultklassiekers bonusfilms

Dat was dan mijn lijstje toekomstige cultklassiekers. Welke ook even een hele dikke shoutout verdiend is Twilight, absoluut een cult klassieker van deze tijd. Sommige mensen beseffen dat gelukkig wel al, dus dat is oké, maar sommigen nemen het nog iets te serieus of hebben het voor het laatst gezien toen ze twaalf waren of zo en zijn nu in de veronderstelling dat het slecht is.

Als dat bij jou het geval is, zou ik stoppen met wat je aan het doen bent en Twilight bingen, want het is bril-jant. Ook zijn alle Tobey McGuire Spider-Man films vanzelfsprekend een must als je die nog niet gezien hebt. Ikzelf heb ze dit jaar pas aandachtig bekeken en ben (natuurlijk) helemaal fan.

Naast de Spider-Man films is Aquaman veruit mijn favoriete cult superhelden film. Zeker een kijkje waard. High School Musical hoort er natuurlijk ook bij, ik was onwetend tot dit jaar en ben er nu pas achter gekomen hoe geweldig het is.

Een wat serieuzere cultklassiekers honorable mention is Mandy, die niet per se hele slechte kritieken heeft gekregen, maar alsnog niet door genoeg mensen is gezien is. Veel mensen schrikken misschien wanneer ze Nicolas Cage zien, maar het is zijn beste rol en één van mijn favoriete films ooit gemaakt.

Laat me vooral weten wat jullie vonden van de lijst, en of jullie nog toekomstige cultklassiekers voorspellen. Dat vind ik heel leuk namelijk.