7 Francois Ozon films

François Ozon is een Frans filmregisseur en scenarioschrijver. In 2002 regisseerde hij één van mijn favoriete films ooit, 8 Femmes. Onlangs viel ik weer als een blok voor één van zijn film, Été 85. Twee geweldige films vind ik, maar zo totaal anders. Zo klein en intiem als Été 85 is, zo pompeus en theatraal is 8 Femmes. Tussendoor had ik ook Potiche gezien. Die film vond ik drie keer niets. Zijn films gaan alle kanten op, lijkt wel…Tijd om meer François Ozon films te bekijken. In het aanbod van Cinemember waren er maar liefst 9 François Ozon films te vinden. Dit riep echt om een Ozon marathon.

Potiche (2010)

Potiche had ik al gezien maar dat was in 2010 toen de film uitkwam. Ik vond het toen niets. Het was mij te overdreven, te kunstmatig. Maar nu, verrassing! Ik vond de Franse komedie met Catherine Deneuve, Fabrice Luchini en Gérard Dépardieu juist wel geslaagd.

De verwaande fabrieksdirecteur Robert Pujol (Luchini) is getrouwd met Suzanne (Deneuve). Hij is zo’n man die vindt dat vrouwen ondergeschikt zijn aan mannen: vrouwen moeten mooi zijn, het over koetjes en kalfjes hebben en ver blijven van ‘belangrijke’ zaken. Noodgedwongen neemt Suzanne de fabriek tijdelijk over, wanneer hij ontvoerd wordt. Hierbij krijgt ze hulp van haar ex en vakbondsleider Maurine Babin (juist ja, Depardieu). Of ze die hulp nodig heeft? Nope 🙂

Une Nouvelle Amie (2014)

Beste vriendinnen Claire (Anaïs Demoustier) en Laura (Isild Le Besco) kennen elkaar sinds ze kinderen zijn. Ze weten van en delen alles met elkaar. Inmiddels zijn ze beiden volwassen, getrouwd en Laura heeft een baby. Wanneer Laura ziek blijkt te zijn en kort daarna overlijdt valt het Claire heel zwaar.

Wanneer ze bij de man van Laura, David (Romain Duris), langsgaat om te kijken hoe het met hem en met de baby gaat komt ze achter een geheim. Aan het begin kan ze dit moeilijk accepteren, maar langzamerhand neemt David de plek van Laura in.

In Une Nouvelle Amie verkent François Ozon het thema van vloeibare seksuele identiteit. Aan de acteurs ligt het sowieso niet maar de boodschap komt niet over. De juiste snaar wordt gewoon niet geraakt. Ik had aarzeling willen zien, krachtige emoties maar veel verder dan wat karikaturale personages kwam het niet.

Dans La Maison (2012)

Wat vond ik dit een sterke film, jongens, ik heb van begin tot einde genoten van deze thriller of drama – het is maar hoe je het bekijkt. Fabrice Luchini vertolkt de rol van docent aan een middelbare school, meneer Germain. Eén van zijn leerlingen, Claude, trekt zijn aandacht door de kwaliteit van zijn opstellen. Claude (Ernst Umhauer) laat zich inspirerend door het gezin van één van zijn klasgenoten.

In eerste instantie moedigt de docent zijn leerling aan om meer uit zijn verhalen te halen maar al snel merkt hij dat Claude zich iets te erg laat meeslepen. Niet alleen Claude gaat te ver maar ook Germain is voorbij de grens volgens zijn echtgenote (Kristin Scott Thomas).

Manipulatie en voyeurisme ten top. De spanning is subtiel opgebouwd, de dialogen zijn intelligent, de regie is top en de acteurs zijn perfect op elkaar ingespeeld. Dit is François Ozon op zijn best.

L’Amant Double (2017)

In L’Amant Double wordt de depressieve Chloé (Marine Vacth) verliefd op haar psy. Een simpele verhaalslijn zou je denken, was het niet dat die psy een groot geheim met zich meedraagt. Of verbeeldt ze zich dat maar? Want wie haalt echt en nep uit elkaar? Jij als kijker?

Een spannende thriller met een interessant perspectief en veel seks.

Jeune et Jolie (2013)

Nog een film met veel seks en met Marine Vacth. Isabelle (Vacth) is 17 jaar oud en heeft eigenlijk alles, een liefdevol gezin, genoeg centjes, een fijn leven. Toch besluit ze zich te prostitueren. Zonder reden, uit baldadigheid. Een beetje een verwend nest als je het me vraagt. Het geld dat ze verdient van haar ontmoetingen met oudere mannen in chique hotelkamers spaart ze (voor…?).

De film staat bekend als een ode aan de legendarische Belle de Jour van Luis Buñuel, maar between you and me, dan kun je ook beter Belle de Jour kijken want Jeune et Jolie haalt het daar bij lange na niet bij. Jeune et Jolie slaat de plank volledig mis. De film is mij iets te pretentieus en niet veelzeggend.

Ricky (2009)

Ricky, Ricky, Ricky toch. Waar heb ik naar gekeken? Deze surrealistische film is wederom compleet anders dan andere François Ozon films. Katie werkt in een fabriek. Elke dag is hetzelfde. Elke dag rijdt Katie haar dochtertje op de scooter naar school en rijdt daarna door naar werk. Elke dag is het werk hetzelfde, dezelfde handelingen, hetzelfde grijze weer buiten. Het is benauwend alledaags en ongecompliceerd. Een scharrel met een collega, Paco, zorgt voor een welkome afleiding op die eentonigheid.

Wanneer Katie en Paco een kindje krijgen, Ricky, zijn ze in de wolken. Dan blijkt er nog heel wat meer in die wolken te gebeuren. Een bizarre film die veel meer behandelt dan je op het eerste gezicht ziet: eenzaamheid, de zin van het leven, het loslaten als ouder. Een 10/10 voor de originele poging, daar niet van, maar niet mijn soort film.

Été 85 (2020)

Ik heb een tijd geleden een recensie van Été 85 geschreven, dus ik zal hier geen ellenlang verhaal gaan houden. Tijdens de zomervakantie, in Normandië in 1985, ontmoeten de 16-jarige Alexis en de 18-jarige David elkaar. Alexis is wat braaf en David is juist type bad boy. Ze worden vrienden en al snel ook meer, al heeft de één het zwaarder te pakken dan de ander.

Het innemend spel van, en de chemie tussen, acteurs Benjamin Voisin en Félix Lefebvre is erg krachtig. Daarnaast is er een nostalgisch element dat mij erg aansprak. Niet alleen omdat het zich afspeelt in de jaren 80, ‘mijn’ jaren, maar ook door het thema van een vakantieliefde. De onbezorgde jeugd, de heftige emoties die bij een eerste liefde horen. Voortreffelijk neergezet!

Als ik de hele oeuvre van Ozon wil doorlopen, dan moet ik nog behoorlijk wat films kijken. Ik ben erg benieuwd naar zijn meest recente film, Tout s’est bien passé, die hij eerder deze maand bij de Festival de Cannes gepresenteerd heeft. Hierin behandelt hij een serieus en controversieel onderwerp: euthanasie. (update: inmiddels gezien, hier vind je de recensie)