A Good Person | met Florence Pugh en Morgan Freeman

Heel spannend of origineel is het verhaal van de emotionele film A Good Person niet. Niets dat we niet eerder gezien hebben: een fataal ongeluk, schuldgevoel, depressie, verslaving, een onwaarschijnlijke vriendschap, het accepteren van je lot en bovenal vergiffenis. De film is geschreven en geregisseerd door Zach Braff die deze thema’s al eerder aansneed in de film Garden State, én die ten tijde van het filmen van A Good Person een koppel was met Florence Pugh.

Het feestje van Florence Pugh

Houd de zakdoekjes maar onder handbereik want A Good Person is een echte tranentrekker. Florence Pugh krijgt in deze rol de mogelijkheid om meerdere kanten van zichzelf te laten zien – zowel kwetsbaar als strijdbaar, gelukkig en wanhopig, trots en nederig – en die kans laat ze niet aan zich voorbijgaan. Wat mij betreft is ze één van de betere actrices van haar generatie en dat laat ze in haar rol als Allison dan ook zien.

Ik kan er de vinger niet op leggen maar Hollywood-veteraan Morgan Freeman komt juist niet al te best uit de verf in A Good Person. Ligt het aan de melodramatische cheesy dialogen of aan de onrealistische karaktereigenschappen en achtergrondverhalen die hem zijn toebedeeld? Ik weet het niet maar feit is wel dat hij als Allison’s ex-aanstaande-schoonvader (volg je het nog) een beetje naar de achtergrond verdwijnt.

Ook Celeste O’Connor, die de kleindochter van Daniel (Freeman) speelt weet niet te overtuigen. Nu moet ik zeggen dat dat ook niet geheel hun schuld is. Celeste moet een 16-jarig meisje spelen terwijl zij er net zo oud uitzien als Florence Pugh. Sja, dat werkt dan gewoon niet. A Good Person is Florence Pugh’s feestje.

Potje janken

De film heeft ups en downs, zo nu en dan grijpt het je echt om dan kort daarop te vervallen in melodramatische ongeïnspireerde scènes. De film duurt een dikke twee uur maar voelt helemaal niet lang, dus dat is een pluspunt. A Good Person is gewoon een prima film als je een rotdag hebt gehad of ongesteld bent of dat soort momenten waarop het gewoon lekker is om even een potje te janken. Het is jammer dat het einde wat gekunsteld is maar hee, Florence Pugh maakt het allemaal goed.

Srsck score ★★★