De fotografie van Charles Fréger

Ik ben helemaal in de ban van de foto’s van de Franse fotograaf Charles Fréger (1975). Zijn doel is om een uitgebreide reeks ‘fotografische portretten in uniformen’, zoals hij het zelf noemt, samen te stellen. Zijn fotoseries leggen dus de focus op wat een bepaalde groep aan heeft. Denk aan sporters, soldaten, maar ook mensen die een bepaalde ritueel uitvoeren, mensen die in eenzelfde branche werken, mensen in traditionele klederdracht. Met andere woorden, Charles Fréger fotografeert mensen van over de hele wereld die met elkaar verbonden zijn door wat ze aanhebben. Bijzondere insteek, toch? Het levert een kleurrijk en intrigerend geheel. Dit zijn niet ‘gewoon’ mooie foto’s, elke foto vertelt een verhaal en je bent als kijker dan ook geneigd om het verhaal achter de krachtige foto’s op te zoeken.

Cimarron

De serie waardoor ik in aanraking kwam met het werk van Fréger is Cimarron. Voor Cimarron reisde de fotograaf af naar Panama, Belize, Guatemala, Mexico, de VS, de Dominicaanse republiek, Cuba, de Antillen, Peru, Brazilië, de Maagdeneilanden, Frans-Guyana en Colombia.

Charles Fréger legde in deze serie de maskers, kostuums en personages vast waarmee nakomelingen van uit slavernij ontsnapte Afrikanen hun voorouders eren. In alle bovengenoemde landen worden gekostumeerde feesten gevierd om hun herinnering levend te houden.

Onderstaande tekst vond ik op de site van galerie Wouter van Leeuwen waar de fotograaf blijkbaar begin dit jaar een expo had. (Waarom o waarom wist ik dit niet, ik had zijn foto’s graag in real life gezien!) “Tot slaaf gemaakte Afrikanen was het verboden hun dansen en rituelen uit te voeren. Door er christelijke gebruiken doorheen te vlechten, mocht het weer wel. Op Haïti bijvoorbeeld, maar ook op Cuba. Zo ontstond een mengvorm van katholieke en lokale tradities. Een enorme verscheidenheid aan Afrikaanse tribale kleding, dansen, rituelen en aan de slavernij ontleende parafernalia als touwen, stokken, geweren en kapmessen. Maskerades die niet gekoppeld zijn aan tradities of religies. Evenmin wil men bidden voor een goede oogst. De wortels zijn elders te vinden, in de geschiedenis van de slavernij.”

Wilder Mann

Een andere serie die indruk op mij maakte is Wilder Mann. Twee jaar lang ging Charles Fréger op zoek naar de Europese ‘wildeman’. Van Finland tot Portugal via Roemenië, Duitsland of Slovenië, fotografeerde hij de verschillende interpretaties van deze wildeman uit diverse lokale volkstradities.

Deze symbolische personages vertegenwoordigden vroeger beschermende figuren of ze stonden voor vruchtbaarheid. Je ziet ze nog regelmatig tijdens rituelen en feesten zoals carnaval of diverse festivals.

In dienst van het uniform

Wat ik bijzonder tof vind, is dat zijn verschillende series totaal verschillend zijn omdat de foto eigenlijk in dienst staat van de kleding. Zijn reeks Bretonnes bijvoorbeeld is heel ingetogen en puur. De details van de traditionele kleding komt volledig in harmonie met de mistige omgeving van Bretagne. Ook erg mooi maar wel totaal anders dan bijvoorbeeld Cimarron.

Zijn modellen zijn, zeg maar, vrij statisch. Ze kijken vaak met een neutrale blik de camera in. De vier foto’s hieronder vind ik bijvoorbeeld bijzonder, de vier dames zijn één, ze verliezen eigenlijk een deel van hun identiteit doordat ze alle vier hetzelfde aanhebben en op eenzelfde neutrale manier de camera in kijken.

Ik vind het in ieder geval een super interessante en boeiende fotografisch experiment! Alle foto’s uit de Cimarron reeks zijn gebundeld in een boek dat heel hoog op mijn wenslijst staat! Meer weten? Kijk op de site van Charles Fréger.