Een duik in Zambia in On Becoming a Guinea Fowl
De film On Becoming a Guinea Fowl werd op het filmfestival van Cannes vertoond in de categorie Un Certain Regard. De drama-komedie is geschreven en geregisseerd door de Zambiaans-Welsh Rungano Nyoni. De film schetst op humoristische wijze de lokale tradities in Zambia, maar snijdt tegelijkertijd zwaardere onderwerpen aan zoals misogynie en seksueel misbruik. Wat dat betreft is het een complexe film, maar Rungano Nyoni weet de kijker mee te nemen in dit avontuur en het geheel relatief licht te houden. De film blijft boeiend omdat het steeds een verrassing is of we in de volgende scène zullen moeten lachen of huilen.
Wat een parelhoen ermee te maken heeft
Midden in de nacht, in de auto onderweg terug van een gekostumeerd feest, stuit Shula (Susan Chardy) op het lichaam van haar oom. Hij ligt langs een verlaten weg. Ze reageert heel rustig, bijna gevoelloos, en belt haar vader om het te vertellen. Deze scène is hilarisch en zet al meteen de toon voor On Becoming a Guinea Fowl. Vanaf dat moment volgen de familieleden, begrafenisprocedures, roddels en verborgen geheimen elkaar in rap tempo op. Op soms surrealistische – en altijd levendige – wijze brengt Nyoni alle perikelen rondom het overlijden van haar oom en de gevolgen ervan voor hun Zambiaanse middenklasse familie aan het licht.
Uncle Fred was geen lieverdje, dat moge duidelijk zijn. Vrijwel iedereen wist het, maar het werd niet besproken. Elke vrouw die met uncle Fred in aanraking kwam hield dat voor zichzelf en verwerkte wat er stiekem gebeurde alleen en op een eigen manier. En wat de titel hier allemaal mee te maken heeft? Een parelhoen (guinea fowl) waarschuwt de anderen parelhoenen luidruchtig wanneer gevaar dreigt. Samen ben je nou eenmaal sterker.
Laat je meevoeren
Dit is niet de eerste keer dat Rungano Nyoni de cultuur en gewoontes in Zambia aan de kaak stelt. Ze maakte in 2017 al diepe indruk met haar bizarre debuut I Am not a Witch. Ook in die film ging het over hoe absurd sommige dingen verlopen in de maatschappij (in Zambia). Nyoni is sterk in het meevoeren van de kijker in haar wereld. Je waant je echt even in Zambia.
De felle kleuren, vele patronen en motieven op de kleding, composities, alles past bij elkaar en zorgt ervoor dat je het beeld bijna ruikt. Scherpe dialogen, intelligente grappen en prima acteerwerk zorgen voor een meer dan geslaagde kijkervaring. On Becoming a Guinea Fowl is een aanrader.
Frédérique houdt van mimosa, van films, van de geur van gebakken knoflook, van de Middellandse Zee (‘haar’ zee want aan die zee is ze geboren), fotografie, musea, nachttreinen, haute couture en ze zou het liefst voor altijd in een hotel wonen.
