Furiosa: A Mad Max Saga

Het zou een zonde zijn om Furiosa: A Mad Max Saga op een klein scherm te bekijken. Dit is spektakel met een hoofdletter S. De stuntafdeling bestond uit 264 mensen, om je een idee te geven van de actie die je te wachten staat. Volgende week is dit vijfde deel uit de Mad Max reeks in de Nederlandse bioscopen te zien. De hoofdrollen worden gespeeld door Anya Taylor-Joy (Furiosa), Chris Hemsworth (Dr. Dementus) en Alyla Browne (Furiosa kind). Regisseur George Miller waagde zich 45 jaar geleden aan de eerste Mad Max.

Het verhaal van Furiosa

De volgorde is: Mad Max (1979), Mad Max 2 (1981), Mad Max beyond Thunderdome (1985), Mad Max: Fury Road (2015) en nu dus Furiosa: A Mad Max Saga (2024). Persoonlijk heb ik een zwak voor de eerste twee. Toch kon ik zeker ook genieten van deze groots opgezette film en dito budget. George Miller keert terug naar de iconische dystopische wereld om uit te leggen hoe Furiosa die we kennen uit Mad Max: Fury Road zo geworden is. Het is dan ook in eerste instantie een oorsprongsverhaal, maar dan wel eentje met veel actie. We zien hoe een jonge Furiosa ontvoerd wordt uit de Green Place of Many Mothers en terechtkomt bij een motorbende aangevoerd door de bloeddorstige Dementus. In de woestijn strijdt Dementus met andere schurken om de macht. Wanneer Furiosa’s moeder haar probeert te redden wordt ze vermoord door de bende van Dementus. Furiosa zint op wraak. Al moet ze jaren wachten, haar wraak zal zoet zijn.

Verstand op nul

Anya Taylor-Joy doet het prima, al steelt Alyla Browne de show als de jonge Furiosa. Het begin van de film was mijns inziens sowieso het sterkere deel. Op een gegeven moment kakt het wat in en dat heeft deels te maken met de schurken die niet heel angstaanjagend zijn en vrij oppervlakkig blijven. Behalve Dementus dan, hij krijgt wel een extra laag. Hij is zelf namelijk ook het product van deze nare wereld en is zelf ook dierbaren verloren waardoor hij ‘hard’ is geworden. Ergens is hij menselijk en heeft hij een hart. Dat is het idee.

En dan is er ook nog een soort van liefdesverhaal in de film die ook oppervlakkig blijft, waardoor je je afvraagt of het wel echt nodig was. De chemie tussen de twee is wat mij betreft ook een beetje off. Maar het tempo ligt hoog, je voelt de 2,5 uur niet voorbijgaan. Het is zo’n film geworden waarbij je achterover moet zitten, verstand op nul en je mee moet laten voeren in een andere wereld. En dat doet Furiosa: A Mad Max Saga zeker. George Miller is zo’n 8 maanden aan het filmen geweest en zat nog eens een dik jaar in de montagekamer en dat is ook aan de film te zien. Hier is echt aan gezwoegd.

Pure cinema

De film is in ieder geval geen herhaling geworden van de eerdere films. Miller probeert dat dan ook te vermijden. Hij wil met elke film iets nieuws toevoegen aan de Mad Max saga, een nieuw verhaal vertellen. Waar hij ook extra aandacht aan heeft besteed, vertelde hij tijdens de persconferentie, is dat elk karakter in de film eigen props, kostuums en vervoersmiddelen heeft die als het ware het verlengde zijn van het personage. Als je daarop let zie je dat ook. Ook de locaties heeft de regisseur zorgvuldig gekozen. Niks is aan het toeval overgelaten. Om met Miller’s eigen woorden af te sluiten ‘voor mij is actie pure cinema’. Furiosa: A Mad Max Saga is inderdaad pure cinema. Bekijk hem op een groot scherm met goed geluid voor de beste ervaring.

De film duurt 2,5 uur maar het voelt korter. Er gebeurt van alles, er is veel te zien, de film heeft een lekkere tempo en de karakters – vooral de schurken – zijn vermakelijk. Alleen om het sound design zou je de film op groot scherm moeten bekijken, maar ook voor de weidse landschappen. Toch voelt het zo nu en dan of er meer in had gezeten. De schurken blijven bijvoorbeeld redelijk braaf. Soms wordt er vrij snel opgegeven of een dealtje gesloten waardoor er geen verdere actie nodig is. Hemsworth met grote nepneus, die Dementus speelt, blijft ergens toch Hemsworth. Zo nu en dan zag ik toch echt Thor even doorkomen.