Review | Bird van Andrea Arnold met Barry Keoghan en Franz Rogowsky

Andrea Arnold is één van de vier vrouwelijke regisseurs in de hoofdcompetitie in Cannes dit jaar. Ze regisseerde eerder onder meer de films Fish Tank en American Honey. Bird is de eerste film die ze schrijft en regisseert sinds 2016. In de tussentijd heeft ze wel als regisseur gewerkt voor tv-series en werd haar docu Cow – over koeien, ja – enkele jaren geleden lovend ontvangen. Andrea Arnold is sowieso erg populair bij filmcritici en filmliefhebbers. Ik zag de film Bird een paar dagen geleden in Cannes en ik heb er gemengde gevoelens over.

Papa heeft geen tijd

De film draait rondom de 12-jarige Bailey. Zij woont met haar broer Hunter en hun vader Bug in een kraakpand in Noord-Kent. Papa rijdt rond op zijn step, staat op het punt om te trouwen met een vrouw die hij nog maar drie maanden kent en hij probeert geld te verdienen met louche zaakjes. Met andere woorden, hij heeft niet veel tijd of geduld voor zijn kinderen, waardoor ze beiden elders aandacht zoeken. Hunter komt hierdoor al snel in de problemen en Bailey ontmoet een aparte man, Bird, waar ze bevriend mee raakt.

Nykiya Adams vertolkt de rol van Bailey. Dit is haar eerste rol. Andrea Arnold werkt wel vaker met jonge acteurs zonder ervaring, zo ook nu. De drie kleine kinderen die bij de moeder van Bailey wonen zijn in het echt ook broer en zus. De kinderen worden ondersteund door de bekende acteurs Barry Keoghan, die Bug speelt en Franz Rogowski die Bird speelt. Ik ben een groot ‘fan’ van Barry Keoghan, maar hij stelde teleur als Bug. Ik vond hem niet geheel overtuigend als alleenstaande vader – net als zijn tattoos en de film in zijn geheel overigens. Het voelt allemaal te gemaakt, te onnatuurlijk.

Het begint met één beeld

En dat terwijl Andrea Arnold erop hamert dat haar films zich geheel natuurlijk en organisch ontwikkelen. ‘Ik zie een beeld voor me’ en daar borduurt ze op voort. Ze legt uit dat de cast van groot belang is: ‘You collect lovely people’ en dat de film ondersteund door deze lovely people op organische wijze vorm krijgt tijdens de opnames, ‘the film speaks to me and I have to respond’. Wat het beeld is dat aan de oorsprong stond van de film Bird? ‘Een lange man met een grote piemel op het dak van een gebouw’, lacht Andrea. Franz Rogowski is daarentegen de perfecte Bird. De rol past heel goed bij zijn uitstraling. Net als dat je hem als acteur moeilijk kan plaatsen, gebeurt dat ook in de film. Waar komt hij vandaan, waar gaat hij heen, past hij wel in deze omgeving?

De combinatie van surrealistisch en juist heel realistisch in de film Bird kan op zich goed werken. Er gebeurt veel, je aandacht als kijker gaat alle kanten op, je bent benieuwd naar waar het verhaal heen gaat. Er zit in ieder geval een shitload aan symboliek in verwerkt en een horde aan dieren, maar wat Andrea Arnold ermee probeert te vertellen is me niet geheel duidelijk. Bird is een film met een sterke sfeer, poëtisch bijna, en misschien moet je die niet proberen te begrijpen. Toch zal het niet een film voor iedereen zijn.