Babygirl van Halina Reijn: de hype waard?

De filmaffiche hangt in bushokjes door het hele land en op socials kun je al helemaal niet om de film heen: Babygirl van Halina Reijn is een ware hype. Ik begrijp het ook wel, Halina Reijn is een talentvolle dame die grenzen opzoekt in haar films en zeker haar mannetje kan staan in Hollywood. Ze kunnen daar wel meer Halina’s gebruiken als je het mij vraagt. Maar is de film Babygirl wel de hype waard? Ik was er vorige week heen. Zo vol heb ik een bioscoopzaal sinds Barbenheimer niet meer gezien. PR werkt.

Waar gaat Babygirl over?

Dat Nicole Kidman een glas melk drinkt weten we inmiddels allemaal wel, maar waar gaat Babygirl eigenlijk over? Romy (Nicole Kidman) is de succesvolle CEO van een robotica bedrijf. Even kort door de bocht: een bedrijf met veel mannelijke collega’s en met weinig emotie want robots, duh. Thuis heeft ze een lieve knappe artistieke man (Antonio Banderas) die haar op handen en voeten draagt en twee dochters die aan het puberen en ontdekken zijn. Manlief is zoals gezegd echt een schatje, maar op seksueel gebied kan hij Romy niet bevredigen. Seks met hem is ook een beetje op zijn ‘robots’. Ze ligt, doet of ze geniet, hij geniet, klaar is Kees. Dat idee.

Dan ontmoet ze Samuel (gespeeld door Harris Dickinson, je weet wel, die knappe jonge god uit Triangle of Sadness). Hij hoort bij de verse groep stagiaires en is stukken jonger dan zij. Hij is meteen brutaal tegen haar, niet zoals de andere stagiaires die zo onder de indruk zijn van de krachtige zakenvrouw dat ze er verlegen van worden. En laat die brutale trekjes Romy nou net raken waar het ertoe doet. Ja, ze wordt geil van hem. Ja, hij past helemaal in alle seksuele fantasieën die ze sinds jonge leeftijd heeft maar uit schaamte verzwijgt. En ja, hij kickt op dezelfde dingen. Dat levert een interessante dynamiek op waarin ze elkaars grenzen op seksueel gebied opzoeken. In principe is dit het verhaal van Babygirl. Maar er zit meer achter.

Erotisch ja, thriller nee

Het is niet zomaar een platte seksfilm. Er zitten heel wat lagen achter. Wat dat betreft, doet Babygirl veel meer denken aan Reijn’s film Instinct (diepgang) dan aan haar film Bodies Bodies Bodies (entertainment). Reijn heeft de film geschreven en geregisseerd. Persoonlijk vind ik dat een regisseur die zelf geacteerd heeft, meestal sterker is met regisseren. Je ziet ook in Babygirl dat de regie on point is. Het ziet er allemaal gelikt uit. Reijn heeft de film ook geschreven en wat mij betreft schiet het vooral op dat vlak tekort. De karakters zijn niet altijd even overtuigend, en de scènes blijven ondanks het onderwerp redelijk braaf en binnen de lijntjes.

Babygirl wist mij niet tot het einde geboeid te houden, na een tijdje vond ik het langdradig en wat saai worden. Maar ik wilde Babygirl wel goed vinden. Reijn snijdt namelijk allerlei taboe onderwerpen aan en ze stelt scheve maatschappelijke verhoudingen aan de kaak. En dat waardeer ik heel erg, dat mis ik in Hollywood. Maar hoe erg ik het ook waardeer, het zorgt niet per se voor een boeiende film. De film wordt een erotische thriller genoemd. Ik kan me vinden in het erotische deel, maar ik vind het zeker geen thriller. Het wordt nergens echt spannend.

Subtiel

De film draait grotendeels om machtsverhoudingen, om het controle vasthouden maar ook juist om het loslaten, binnen én buiten het bed. In de slaapkamer én op de werkvloer. Tussen baas en stagiaire, maar ook tussen man en vrouw. Die machtsverhoudingen zitten tot in de kleinste subtiele details verwerkt. En uiteindelijk is het ook een film over zelfacceptatie en zelfliefde. Over toegeven aan je verlangens, aan al je facetten, ook die je moeilijker kunt accepteren. Heel mooi. Wat dat betreft is Babygirl een film die je minstens twee keer moet zien. Het is een film dat gepeld moet worden, laag voor laag.

Dus ja, er zit veel goeds in de film Babygirl en het is een film die je gezien moet hebben maar het is allemaal wel wat overhyped in mijn beleving. Het had wat boeiender gemogen en wat minder braaf. Ook vond ik het niet overal even consistent of overtuigend. En ik was geen fan van de muziek, te geforceerd naar mijn smaak. Wat de cast betreft flikt Nicole Kidman het weer, die vrouw kan echt alles spelen! Babygirl ging in wereldpremière op het Filmfestival van Venetië, waar Nicole Kidman werd bekroond met de prijs voor Beste Actrice. Bij de Golden Globes was ze ook genomineerd, maar greep ze mis. Harris Dickinson kwam wat mij betreft stukken slechter uit de verf. Toch denk ik niet dat het aan zijn acteerskills ligt, maar eerder aan hoe zijn personage geschreven is. Toen ik uit de bios kwam, gaf ik de film twee sterren. Nu ik er meer over heb nagedacht, stijgt het ietsie pietsie.

Srsck-score: ★★1/2

VS, 2024. Erotische thriller van Halina Reijn met Nicole Kidman, Harris Dickinson, Antonio Banderas en Sophie Wilde.

Babygirl is nu in de bioscoop te zien.