Triangle of Sadness wint de Gouden Palm

De winnaars van de 75ste editie van het filmfestival van Cannes zijn zojuist bekendgemaakt. De Zweedse regisseur Ruben Östlund haalde de prestigieuze prijs binnen met zijn film Triangle of Sadness. Het is de tweede keer dat Östlund de Gouden Palm wint. Hij won in 2017 met The Square, een satire over de elitaire kunstwereld. In 2014 haalde hij in Cannes in de categorie Un Certain Regard de juryprijs al binnen met de krachtige film Turist (ook bekend onder de titel Force Majeure).

Satire over sociale ongelijkheid

In de satire Triangle of Sadness onderzoekt Östlund wat er gebeurt wanneer door onvoorziene omstandigheden sociale klassen en maatschappelijke rollen compleet ondersteboven gedraaid worden. Het koppel Carl en Yaya – beiden modellen – wordt ondergedompeld in een over-the-top luxe levensstijl tijdens een bootreisje met überrijke passagiers, waaronder een Russische oligarch en Britse wapenhandelaars.

De champagne vloeit, de Instafeeds worden lekker gevuld, de zon schijnt en het leven is mooi tot iedereen zeeziek wordt en er tot overmaat van ramp enkele reizigers op een verlaten eiland terechtkomen. Vanaf dat punt draait het niet meer om hoe mooi je bent, of om hoe rijk je bent maar om je kennis en kunde om te kunnen overleven.

Woody Harrelson is ouderwets goed in zijn rol als de alcoholistische kapitein Smith. De andere rollen zijn weggelegd voor onder meer Harris Dickinson, Charlbi Dean, Vicki Berlin, Henrik Dorsin en Zlatko Burić. Het filmen was overigens zo simpel nog niet, want productie moest tot twee keer toe langere tijd gepauzeerd worden door corona. De film is deels in Griekenland en deels in Zweden opgenomen. Oh en mocht je je afvragen waar de naam Triangle of Sadness vandaan komt, het is de benaming van de plek tussen je wenkbrauwen en de bovenkant van je neus waar er rimpels komen. Niks dat botox niet kan fixen 😉

Maatschappelijke kritiek

De film kreeg een staande ovatie van maar liefst 8 minuten tijdens de première tijdens het Cannes filmfestival. Het concept is zeker boeiend en de aanval op het kapitalisme erg beeldend. Wat in de film tevens aan bod komt is de ongelijkheid tussen vrouwen en mannen in de modewereld. En hoe schoonheid een economische eenheid is – dat laatste is erg actueel in een wereld vol ‘influencers’. Triangle of Sadness kent veel lagen.

Wat zijn ideeën betreft is Östlund (geboren 1974, goed jaar) wel my kind of guy, ik kan zijn maatschappelijke kritiek zeker waarderen. Of de satire de Gouden Palm had moeten winnen is een tweede. De film zal zeker niet iedereen bevallen – al is het alleen om de kots scène, be warned – maar aan de andere kant, welke film doet dat wel. Het is een scherpe film, dat mag gezegd worden!

Andere winnaars

Er waren 21 films in de running voor een award. Voor de belangrijke Grand Prix – je kunt het zien als de zilveren medaille – lukte het de juryleden niet om een keuze te maken. Lukas Dhont en Claire Denis moeten de Grand Prix delen voor hun films Close en Stars at Noon. De film Close werd gezien als kanshebber voor de Gouden Palm, ik verwachtte het zelf ook eerlijk gezegd. Het is een pure, oprechte en aangrijpende film.

De Grand Prix is alsnog een prachtige prijs maar jammer van de gedeelde plaats. Het hele punt van een competitie is dat er winnaars zijn, waarom zou je een prijs delen? De film Stars at Noon heb ik zelf niet gezien maar de film met Margaret Qualley en Joe Alwyn is niet bijzonder goed ontvangen door critici. Toch heeft het liefdesverhaal tegen de achtergrond van een broeierig Nicaragua in de jaren ’80 de juryleden weten te verleiden.

Park Chan-Wook won beste regie voor Heojil Kyolshim. Beste scenario ging naar Tarik Saleh voor Walad min Al Janna. De juryprijs is ook weer aan twee films tegelijk gegeven: Le Otto Montagne van het Belgisch duo Charlotte Vandermeersch en Felix van Groeningen deelt de prijs met EO van de Poolse Jerzy Skolimowski (die in zijn speech de ezels uit de film bedankte).

De speciale 75ste editie prijs ging naar Tori et Lokita van broers en filmduo Jean-Pierre & Luc Dardenne (ja, de Belgen zijn goed vertegenwoordigd in Cannes dit jaar!), beste actrice ging naar Zar Amir Ebrahimi in Holy Spider en beste acteur naar Song Kang-ho in Broker. Het was een mooi einde voor een mooie editie van het Cannes filmfestival!