Close van Lukas Dhont| een oprechte en aangrijpende film
De Belgische film Close van Lukas Dhont was mijn persoonlijke favoriet deze 75ste editie van het filmfestival in Cannes. De film won de Gouden Palm niet maar wel de Grand Prix, zoiets als een zilveren medaille. Een verdiend award want het is werkelijk een prachtige film, zo eentje die vanuit het hart gemaakt is. Wanneer je interviews kijkt met de relatief jonge regisseur – hij is 31 jaar oud – dan valt als eerste op hoe betrokken hij is. En zacht. Die zachtheid, tederheid, oprechtheid voel je gedurende de hele film. Ik vind dat heel mooi. Het is niet iets dat je vaak ziet in films. Close is een kleine film maar daardoor tegelijk ook juist groots!
Leo en Remi
De 13-jarige vrienden Leo (Eden Dambrine) en Remi (Gustav De Waele) zijn onafscheidelijk. Ze doen alles samen, logeren bij elkaar, fietsen samen naar school, vertellen elkaar alles. Nou ja, ze zijn gewoon heel close. Wanneer meisjes op school de jongens lacherig vragen of ze homoseksueel zijn, gaat Leo meteen in de verdediging. Vanaf dat incident neemt Leo steeds meer afstand van Remi. Hij brengt de pauzes door met de ‘populaire kids’ en hij gaat opeens op ijshockey met een andere jongen van school.
Remi is enorm gekwetst. Hij begrijpt niet waarom Leo hem zo links laat liggen. Dat hele proces van loslaten vanaf Leo’s kant is pijnlijk om aan te zien. Het begint klein en subtiel maar de afstand tussen de jongens wordt steeds duidelijker. Leo die soms hard overkomt doordat hij degene is die Remi wegduwt is wel nog maar een kind. Een kwetsbaar kind dat het maar moeilijk heeft met de hele situatie. En dan vindt er iets plaats waardoor de vriendschap tussen Remi en Leo nooit meer hersteld kan worden.
Geluk is zo kwetsbaar. De contrasten tijdens de film werken goed: zachte muziek en de harde geluiden bij de ijshockey scènes wisselen elkaar af, net als de lieflijke bloemenvelden en de donkere gangen, het lachen en het huilen.
Over vriendschap
Het wordt tijdens de film niet duidelijk of de jongens meer voor elkaar voelen dan alleen vriendschap. Misschien voelt Leo wel meer voor Remi en is hij daarom degene die heftiger reageert op de opmerking van schoolgenoten. Misschien ook niet. En daar gaat Close ook niet over. Close is een film over vriendschap. Over vrienden die je tijdens je leven maakt maar soms ook verliest.
In een interview die ik zag – ik weet even niet meer waar – gaf Dhont aan dat liefde vaak het onderwerp is in films terwijl films over vriendschap zelden gemaakt worden. Toch kan een vriendschap net zo close zijn, en je hart kan net zo hard gebroken worden. Ik vond dat mooi gezegd en heel herkenbaar. Zo heb ik een vriendschap meegemaakt toen ik jonger was die mijn hart inderdaad veel harder brak dan wat voor liefdesrelatie ook daarna.
De film is deels gebaseerd op de eigen ervaringen van Dhont. In zijn eigen kindertijd voelde Dhont zich eenzaam. Hij nam zelf ook soms afstand van zijn vrienden omdat hij bang was voor de labels. Bij vriendschappen tussen jongens wordt over het algemeen een bepaalde mate van fysieke afstand verwacht. Veel minder dan bij vriendschappen tussen meisjes. Terwijl er vriendschappen kunnen zijn vol liefde, zonder dat er meteen een label aan vast hoeft te hangen. Dat het een onderwerp is die Dhont zo aan het hart gaat is wat Close zo’n krachtige ontroerende en oprechte film maakt.
Bloemenvelden
De film is, los van het verhaal, erg mooi om te zien. Het speelt zich af op het platteland, tussen de bloemenvelden. Je kunt je wel voorstellen dat dat voor mooie scènes zorgt. En de muziek maakt het allemaal af. Dhont heeft duidelijk oog voor detail. Hij werkte overigens voor het scenario, het editen en de cinematografie met hetzelfde team als bij zijn succesvol debuut Girl (op Netflix te zien!), die over identiteit en genderbeleving gaat.
De cast is wel helemaal nieuw. Dhont zat toevallig met Eden Dambrine in de trein en nodigde hem uit voor de casting. Eden die Leo speelt maar ook zeker Gustav De Waele die Remi speelt hebben beiden een pure uitstraling die heel goed past bij de film. Het zijn natural born actors hoor die twee, steengoed zijn ze! Ik was ook onder de indruk van Émilie Dequenne die de moeder van Remi speelt.
Kortom, ik raad iedereen aan om deze film te zien. Het is een intieme poëtische vertelling, puur en subtiel.
Srsck score ★★★★★
België, 2022. Drama van Lukas Dhont met Eden Dambrine, Gustav de Waele, Émilie Dequenne en Léa Drucker.
Close is in het najaar te zien in de bioscopen.
Frédérique houdt van mimosa, van films, van de geur van gebakken knoflook, van de Middellandse Zee (‘haar’ zee want aan die zee is ze geboren), fotografie, musea, nachttreinen, haute couture en ze zou het liefst voor altijd in een hotel wonen.
Ik word al emotioneel wanneer ik je review lees. Denk dat veel mensen dit thema zullen herkennen uit hun eigen leefwereld.
Het klinkt aansprekend, maar ik vrees een beetje voor het verdriet van dat ene jongetje….
Wat een heftige en bijzondere film lijkt mij dit. En zo waar wat je schrijft, bij vriendschappen tussen jongens lijkt inderdaad een bepaalde afstand te worden verwacht, en als dat niet zo is dan gebeurt het inderdaad weleens dat een van de twee toch meer afstand gaat nemen. Een mooi en indringend verhaal dat best in de taboesfeer zit denk ik. Heel goed dat daar aandacht voor is.