Italiaans drama Picciridda in de bioscoop
Vanaf morgen draait het Italiaans drama Picciridda, ook wel ‘Alone with her dreams’, in de bioscoop. Mocht je net als ik snakken naar het zuiden, naar de zon, naar de middellandse zee – ga dan vooral genieten van die ongeëvenaarde landschappen op het grote scherm. Voor de film zelf hoef je het eigenlijk niet te doen. Niet dat het een slechte film is, verre van – maar ik had meer verwacht van een alom geprezen film met vijf Globo D’Oro nominaties (beste film, beste debuutfilm, beste vrouwelijke hoofdrol, beste muziek en beste scenario).
Een familiegeheim
De elfjarige Lucia woont in een vissersdorpje op Favignana, een eiland bij Sicilië, in de jaren ’60. Haar ouders besluiten op zoek te gaan naar een beter leven in Frankrijk. Ze nemen haar broertje alvast mee maar laten Lucia achter bij haar strenge oma Maria, met de belofte haar snel op te komen halen.
Dit trekt Lucia niet zo goed, het duurt haar allemaal te lang en de twijfels slaan toe. Komen ze haar wel weer ophalen? Langzaam bouwt ze een band op met haar oma die helemaal niet zo’n harteloos geval blijkt als je op het eerste gezicht zou denken. Ze zou heel graag contact willen met de rest van de familie op het eiland, twee tantes, een ouder nicht, een oom – maar daar wil oma niets van weten! Op een dag komt Lucia, the hard way, achter de duistere reden van die familievete.
Adembenemend mooi eiland
Picciridda is gebaseerd op de gelijknamige roman van de Italiaanse schrijfster Catena Fiorello. Dit is de eerste film, een short niet meegerekend, van regisseur Paolo Licata. Dat zou je niet zeggen, Picciridda is fraai, en zo nu en dan ook verrassend geregisseerd. Soms krijg je het gevoel dat je als kijker midden in de film staat. Knap gedaan. En die landschappen, oh mensen, die landschappen. Mag ik daar wonen?
Ik was eigenlijk tijdens de hele film boos op de personages – en later op de mensheid haha. “Kijk om je heen, kijk hoe mooi en wonderlijk het allemaal is. Dit is je tijd op aarde. En wat doe jij? Je doet mensen pijn, je roddelt, je haat, je negeert.” Bah bah bah…mensen…zoveel gemiste kansen. Deze film haalt echt wat pijnlijke punten naar boven en juist ook omdat de omgeving zo prachtig is, wordt het ‘lelijke van de mens’ versterkt.
Lucia Sardo
Toch wist Picciridda mij niet echt te boeien. Ik had al vroeg in de film door wat er komen ging en daardoor was er geen spanning of verrassing. Wat je in dat geval overhoudt is een dramatisch en soms best traag geheel.
Daarnaast las ik lovende kritieken over de actrice van Lucia, Marta Castiglia, maar mij overtuigde ze maar moeilijk. Hierdoor kon ik me minder inleven in de film. Wie in mijn ogen wel echt fenomenaal was, was oma Maria, vertolkt door Lucia Sardo. Zo hè, wat een vrouw. Wanneer ik dat soort vrouwen zie, dan ben ik altijd minder bang om oud te worden. Even tussen haakjes.
Kijken of niet kijken
Ondanks de zwakke punten is de film wel het kijken waard. Het is ergens wel mooi in zijn eenvoud. Een beetje saai dat wel 🙂
Frédérique houdt van mimosa, van films, van de geur van gebakken knoflook, van de Middellandse Zee (‘haar’ zee want aan die zee is ze geboren), fotografie, musea, nachttreinen, haute couture en ze zou het liefst voor altijd in een hotel wonen.
Mooie en eerlijke review! Gezien de regen hier is een beetje bioscoop zon misschien wel een goed idee! ❤️?☺️
Misschien dat het nog wel een film voor mij, maar de rest van de familie krijg ik hier niet in mee, dat moet actie zijn. Maar voor het italiaanse zuidelijke gevoel, is het nu wel even fijn!
mooie review, en voor mij zou het wel wat zijn maar voor de rest denk ik niet.
Mooi en eerlijk review! Heb nu zin om naar de bioscoop te gaan!
Bioscoop met dit weer is wel een goed plan…wat een weer..en een review waar ik wat aan heb ?
wat jammer dat hij tegenviel !! bij italiaanse films heb ik altijd het gevoel dat je automatisch wel goed zit. Er zijn zoveel bloedmooie Italiaanse films..
Het lijkt me toch wel een intrigerende film. Zou er niet voor naar de bios gaan maar als het op Netflix verschijnt of een andere streaming dienst denk ik zeker de moeite waard.