La Bête dans la jungle met Anaïs Demoustier

De filosofische film La Bête dans la Jungle (The Beast in the Jungle) ging gisteren in première bij de Berlinale 2023. De film is losjes gebaseerd op de gelijknamige novelle van Henry James. Ondanks dat het verhaal in 1903 uitkwam, zijn de thema’s tijdloos en universeel. Dat regisseur Patric Chiha ervoor koos om zijn versie zich af te laten spelen in een nachtclub, geeft het verhaal een andere dimensie en een eigentijdse twist. De hoofdrollen worden vertolkt door Anaïs Demoustier, Tom Mercier en Béatrice Dalle.

Wachten, wachten

Bij de wc van een bekende club in Parijs (opgenomen in Brussel, bij Club Mirano) lopen May en John elkaar tegen het lijf. Het is niet de eerste keer dat ze elkaar zien. Tien jaar eerder kwamen ze elkaar ook al eens tegen. In die tijd deelde John een ‘geheim’ met haar, namelijk dat hij ergens op wacht. John weet alleen niet precies waarop hij wacht. Hij is ervan overtuigd dat hij voorbestemd is voor iets groots, en daar wacht hij op. Vanaf dat moment bij de wc zullen ze samen wachten op dat ene ‘iets’. 25 jaar lang, van 1979 tot 2004, komen ze vrijwel elke zaterdag bij elkaar in de club.

De club verandert niet, het is een soort van tijdloze bubbel. Buiten gebeurt er van alles, de val van de muur, de aids epidemie, 9/11 en meer. Maar in de club merk je alleen aan de muziek dat de tijd voorbijgaat. May en John reizen als het ware van disco naar techno, maar ondertussen laten ze het leven aan zich voorbijgaan. Dit alles onder het toeziend oog van Béatrice Dalle die de uitsmijter van de club speelt. Uiteindelijk komt het ‘iets’ uit, al is het veel tragischer dan verwacht.

Geen script gelezen

Béatrice Dalle is tijdens de persconferentie op de Berlinale precies zoals ze in films overkomt. Ze zit met een zonnebril op, vloekt en maakt grapjes. Ze is heel charismatisch. De actrice vertelt dat ze het script van de film La Bête dans la Jungle niet heeft gelezen voordat ze instemde om de rol te spelen. Dit schijnt ze vaker te doen. Ze legt uit dat ze haar rollen niet kiest aan de hand van een script, maar kijkt of de regisseur haar aanspreekt. Met Chiha heeft ze eerder gewerkt voor de film Domaine (2009) en die samenwerking beviel haar. Toen hij haar benaderde voor deze nieuwe rol, vertrouwde ze hem genoeg om ja te zeggen zonder het script te lezen.

Ze voegt er aan toe (vrij vertaald): “Scenario’s boeien me niet, het gaat mij om de ziel van de regisseur. Als ik de regisseur vertrouw, dan weet ik dat hij iets moois zal neerzetten. Kijk maar naar de bloemen van Van Gogh. Het zijn gewoon bloemen. Een andere schilder zal bloemen heel anders schilderen, maar Van Gogh maakt er een meesterlijk kunstwerk van”.

Muziek en dans

De muziek is een belangrijk element in de film La Bête dans la Jungle. Chiha had voor liedjes kunnen kiezen die bekend waren in de verschillende tijdsperiodes. Toch koos hij ervoor om de muziek speciaal voor de film te laten maken. Hij wilde juist geen herkenbare nummers zoals een Madonna lied o.i.d. maar wel nummers die het tijdsbeeld nauwkeurig weergaven. Hiervoor werkte hij samen met een Franse en een Oostenrijkse componist. Dat heeft goed uitgepakt, want ook al ken je als kijker de nummers niet, je hoort precies bij welke tijdsbeeld ze horen.

Ritme, beweging én stilstand spelen een grote rol in de film, met de nadruk op de tegenstelling tussen de laatste twee. Het is een hele fysieke film geweest voor de acteurs. May danst constant, ook wanneer ze niet danst. Je zult begrijpen wat ik bedoel wanneer je de film ziet. Tom Mercier mocht in zijn rol als John juist amper bewegen, wat vrij lastig voor hem was gezien het feit dat de acteur ook een danser is. De acteurs zijn enorm goed op elkaar ingespeeld. Ik ben meestal geen fan van Anaïs Demoustier maar ze wist me deze keer wel te betoveren met haar sierlijke bewegingen.

De liefde en de dood

La Bête dans la Jungle is een unieke film, al zal het niet ieders smaak zijn. Het is een conceptuele film, vrij experimenteel maar ook romantisch. De universele thema’s, het leven, de dood, de liefde, zullen voor alle kijkers herkenbaar zijn. De angst om het leven te missen terwijl je ergens op wacht, kennen we denk ik ook allemaal. Ik bedoel, er is zelfs een benaming voor bedacht door de jonge generaties: FOMO, the fear of missing out. Daar draait deze film uiteindelijk om.

De film La Bête dans la Jungle is vrij uniek en zeker de moeite om te bekijken. De bewegingen zijn erg aangedikt, waardoor het geheel niet heel realistisch overkomt. Daar ging Chiha ook voor legt hij uit: “Outside the club reality goes on. They miss reality. They try to avoid time”. Het licht, de muziek, de editing versterken dat beeld van een sprookje of een droom. Over de grote mate van editing die nodig is geweest bij La Bête dans la Jungle, zegt Patric Chica: “Making a movie is a party, but after the party you have to clean up.”

** Header foto © Elsa Okazaki