Met de trein in Thailand: van Bangkok naar Kanchanaburi

Waarom zou je met de trein in Thailand reizen? Wanneer ik een rondreis maak in een land, verplaats ik me graag met het openbaar vervoer. De trein staat met stip op 1 qua favoriet vervoersmiddel. Het feit dat ik ongelooflijk wagenziek word, heeft daar zeker iets mee te maken. In een trein kan je ook gezellig een boekje lezen, naar buiten turen, een dutje doen. Heerlijk ontspannend. Een van de fijnste treinreizen die ik ooit deed, was die van Bangkok naar Kanchanaburi, in Thailand.

Van Bangkok naar Kanchanaburi

Kanchanaburi is een klein stadje op zo’n 2,5 uur treinreis van Bangkok. De plek is vooral bekend omwille van “the bridge over the river Kwai”, en de spoorlijn die aangelegd werd door krijgsgevangen. Hier zijn heel wat Nederlandse en Engelse soldaten gesneuveld. Met de Erawanwatervallen heeft Kanchanaburi ook een leuk natuurpark. Kanchanaburi is een provinciaal gat, maar zeker een stop waard, na de drukte van Bangkok. En de leukste manier om er te komen, is dus met de trein.

Twee treinen per dag

De trein naar Kanchanaburi vertrekt vanuit het station van Thonburi in Bangkok. Dit is eventjes uit het centrum. Er vertrekken 2 treinen per dag: een om 7u50 en een om 13u55. Omdat het verkeer in Bangkok nogal chaotisch (vriendelijk uitgedrukt) is, dacht ik dat het wel slim was om een nachtje in een hostel vlak bij het station van Thonburi te logeren. Ik kocht de avond voor mijn vertrek nog wat eten in het enige bakkerijtje dat ik Thailand tegenkwam.

’s Ochtends bleek echter dat de weg tussen mijn hostel de treinsporen veranderd had in één grote markt. Natuurlijk kocht ik dus ook enkele stokjes met onbestemd vlees. Als er iets is dat ik in Thailand heb geleerd, dan is het wel dat het beste eten op een stokje komt.

Locals en backpackers in de trein

Bepakt en bezakt trok ik naar het loket. Een enkeltje naar Kanchanaburi kost slechts 100 baht, of zo’n 2,5 euro. Niet slecht voor 2,5 uur op de trein zitten. Ik was ook niet de enige met dit idee. Zowel locals als backpackers verzamelden zich op het platform, toen de trein stipt binnenreed. So far so good, ik was al zwaar onder de indruk van de Thaise spoorwegen. Met mijn rugzak ben ik gewoon het eerste het beste rijtuig binnengeduikeld.

Dit bleek zo een wagon te zijn met banken tegen de zijkant, zoals een Belgische fietsenwagon. En net zoals in België, zat hier niet zoveel volk, niemand houdt van die banken. Perfect dus voor mij en mijn grote rugzak, die ik nu gewoon voor mij kon zetten. EN WEG WAREN WE!

Internet tijdens je treinreis door Thailand

De treinrit ging vlot, maar eigenlijk best traag. Verwacht je niet aan voorbij zoevende landschappen, maar aan een gezapig tempo. Ideaal om die landschappen te bewonderen trouwens. Je rijdt met de trein door het binnenland van Thailand, dat erg divers is. Je ziet boerendorpjes, kleine hutjes, grote statige woningen, velden, massa’s palmbomen, water… Als je een Thais simkaartje voor je gsm kocht, heb je ook de hele rit 4G-internet.

Dit verbaasde me misschien nog wel het meeste. Op de 40 minuten treinrit van mijn huis naar mijn werk heb ik vaak geen internet wegens gaten in het netwerk. In Thailand reed ik midden in de brousse, terwijl ik zonder problemen op internet zat en mijn mama foto’s kon sturen!

Met de locals in de trein in Thailand

De rit zelf is ook waanzinnig gezellig. In de verschillende stationnetjes stappen er mannen en vrouwen op die eten en drinken verkopen. Zo kocht ik nog een ananas in een zakje, die je natuurlijk met een stokje eet. Ik was de enige westerling in de wagon, de anderen hadden waarschijnlijk de normale zitbanken gevonden. Daardoor werd ik ook wel flink bekeken, maar al gauw werd ik gewoon “een van de locals”. Net als de rest deed ik vrolijk mijn schoenen uit.

Tot groot jolijt van enkele vrouwen plooide ik me dubbel en viel ik met mijn hoofd op mijn rugzak in slaap. Toen ik wakker werd, zat er een ouder Thais dametje langs me. Ze doezelde ook wat. We lachten eens naar elkaar, en vielen toen lekker tegen elkaar weer in slaap. Dit soort interacties heb je echt alleen maar wanneer je je buiten de hele platte toeristische paden waagt vind ik. Ik hou van contact met lokale bevolking, en in zo’n trein lukt dat altijd, ook al spreek je elkaars taal niet.

Kanchanaburi of door naar Nam Tok

In Kanchanaburi zelf, verbleef ik in VN Guesthouse. Basic, maar wel met een prachtig zicht over het water. Dit guesthouse is ook te voet bereikbaar van het station van Kanchanaburi, ook al dachten de tuk-tukchauffeurs dat ik dat nooit zou halen met die rugzak. Je kan trouwens ook blijven zitten op de trein in Kanchanaburi, en helemaal doorrijden tot in Nam Tok, het einde van de dodenspoorlijn.

Daarna moet je wel met een taxi terug als je daar nog iets wilt bekijken. Zelf deed ik dit niet, omdat ik niet zo veel tijd in Kanchanaburi had. Ach, je hebt altijd een reden nodig om ergens terug heen te gaan, niet?

Houd jij van reizen met de trein? Zou jij met de trein in Thailand willen reizen?

Karen and the world

Karen van Karen and the World schrijft vooral over culturele bezienswaardigheden op reis en verzamelt onderweg ook heel wat tips voor restaurants en cafés. Van oorsprong is Karen geschiedkundige, dus dat wil nog wel eens doorschemeren in haar blogs. Superleuk om vanuit een andere bril naar reisbestemmingen te kijken!