Recensie: De Boxtrollen – The Boxtrolls

Helaas hadden we De Boxtrollen in de bios gemist dus ik zat al een tijdje te wachten tot De Boxtrollen op Dvd uit zouden komen en ja hoor, niet alleen kwam de Dvd uit maar wij mochten hem ook nog eens testen. Dat lieten we ons geen twee keer zeggen want Dochterlief en ik hadden ons erg verheugd op deze animatie. De Laika animatie studio was eerder ook verantwoordelijk voor Coraline en Paranorman. De eerste vonden wij echt een pareltje, de tweede vond ik zelf een grote teleurstelling en Dochterlief vond hem ‘wel leuk’. We waren daarom erg benieuwd naar De Boxtrollen!

Het verhaal

De Boxtrollen is losjes gebaseerd op het boek ‘Here Be Monsters!’ van Alan Snow. In ondergrondse gangen onder de stad Cheesebridge leven Boxtrollen. Dat zijn verlegen, passieve en lieve trollen die gekleed gaan in dozen, vandaar … ja je snapt.

Eitjes is een jongetje dat geadopteerd is door een van de Boxtrollen en hij weet niet beter dan dat hij zelf ook een Boxtrol is. De Boxtrollen komen ‘s avonds uit de grotten en gaan op zoek naar ijzer en elektrische troep die ze kunnen hergebruiken in hun vele uitvindingen. Het zijn namelijk misschien wel rare wezentjes maar ze zijn hartstikke slim!

De inwoners van Cheesebridge zijn doodsbang voor Boxtrollen omdat ze de ergste verhalen over ze hebben gehoord, zoals dat ze kindjes eten en dat ze wonen in grotten temidden van rivieren van bloed. Kortom, je zou er ook niet vrolijk van worden 🙂

Deze ongegronde angst komt de akelige Archibald Snatcher maar al te goed uit. De angst voor de Boxtrollen zou hem namelijk maar net datgene kunnen opleveren wat hij het liefste wenst: een witte hoed. Maar Eitjes en Winniefred gooien roet in de kaas. En hoe zit het met Madame Frou-Frou (die ontzettend doet denken aan de twee zussen in Coraline overigens)?

Wat ik vond

De film is wederom fantastisch gemaakt met behulp van Stop-motion techniek. De omgeving, het decor, de stad, het ziet er allemaal geweldig uit. Er is aan alles gedacht tot aan de kleinste details. Wat dat betreft, dus visueel gezien, is De Boxtrollen echt genieten. Chapeau!

Wat ik wel jammer vind en dat was eigenlijk bij Paranorman en Coraline ook: alles is zo duister. Duister en lelijk. De personages zijn lelijk en grotesk. Grote neuzen, grauwe huid, overdreven gelaatstrekken. Ja, ze zijn gewoon lelijk en dat vind ik jammer. In Coraline vond ik het goed passen bij het verhaal maar na drie films zijn die groteske trekken een echte handelsmerk geworden en ik vind het niet bij elk verhaal even goed uitpakken.

De Boxtrollen is ook niet je meest gangbare kinderfilm. Het heeft lugubere trekjes, zwarte humor en een duistere sfeer. Ja, natuurlijk is het zo nu en dan echt lachen maar laten we het zo zeggen, ik zou De Boxtrollen geen tweede keer bekijken.

Los van wat ik van de film vond moet ik zeggen dat de muziek van de Italiaan Dario Marianelli geweldig was 🙂 Muziek in animatiefilms gaat meestal aan mij voorbij maar ik vond het in het geval van De Boxtrollen echt van toegevoegde waarde!

Ik weet zelf niet hoe geschikt ik de film wel niet vind voor kleine kindjes door eerdergenoemd duister randje en griezelige personages maar mijn zoontjes vonden het allemaal geen probleem en hebben eigenlijk vaker in een deuk gelegen dan ik dus…

De kleine man van 7: “Ik vond het een hele leuke film omdat het heeft een happy end en het was goed gemaakt.”

Zoonlief van 11: “Ik vond het hele grappige animatie.”

Dochterlief van 13: “Ja mwah ja, wel ok. Ik vond hem enger dan ik had verwacht”. Eh ja…De Boxtrollen viel duidelijk meer in de smaak bij de mannen in huis 😉

Algemene info

Regie: Graham Annable en Anthony Stacchi

Stemmen OV: Eggs (Isaac Hempstead-Wright) Winnie (Elle Fanning) Archibald (Ben Kingsley)

Stemmen NL: Eitjes (Roman Derwig <– Het zoontje van Kim van Kooten!) Winnie (Hanna Obbeek) Archibald (Frank Lammers)

Speelduur: 96 minuten