Mijn eerste sigaret smaakte niet. Ik was 16 en ik heb geen flauw idee wat mij bezielde om die eerste sigaret te roken. Mijn ouders rookten (en zeiden tegen me dat ik er noooooooit aan moest beginnen) en ik vond het er juist altijd smerig uitzien. Op school rookten meerdere kinderen in de klas, stoerdoenerij voornamelijk, maar toen deed ik niet mee. Dus waarom ik opeens besloot om het toch te doen, geen idee. En waarom ik een tweede opstak na een eerste slechte ervaring…geen idee. En hoe ik dacht dat mijn ouders achterlijk waren en totaal niet in de gaten hadden dat ik op de wc rookte …eh ja…. is dat misschien iets van alle tijden? Denken dat je ouders niets in de gaten hebben terwijl ze stukken meer weten dan je zou denken?

Van het een, komt…

Een jaar later, zat ik achterop de brommer bij mijn vriendje. Het was de verjaardag van mijn stiefvader en ik had mijn ouders daarom beloofd meteen na school naar huis te gaan. Dat deed ik dus niet. Nee, ik ging nog even met het vriendje mee want hij moest nog even snel ergens wat afleveren (hij was koerier) en omdat ik ook haast had, hadden we dubbelhaast en waren we dubbeldom en botste we tegen een auto aan. Er was veel bloed en veel oudjes (het ongeluk gebeurde voor een bejaardentehuis op de Ceintuurbaan) en mijn neus was gebroken en we belandden op de eerste hulp van het OLVG. Je had geen mobieltjes in die tijd en de receptioniste van de eerste hulp wilde mijn moeder niet bellen. Anyway, totaal irrelevant dus ik doe even een fast forward hier.

Uren later thuis: moeder boos. Dagen later thuis: in bed blijven liggen want hersenschudding. Nog wat dagen later (ja nu wordt het relevant): moeder gaat boodschappen doen en vraagt of ik nog iets nodig heb aangezien ik aan bed gekluisterd ben en ik heel dapper “eh ja…sigaretten want…eh…ja…” en dat ze toen zei “zo, dat duurde lang voordat je erover begon. Zijn we eindelijk van die stank af op de wc”. Dit was de stap naar het officiële roken. En dat stond gelijk aan meer roken. En sindsdien, sinds mij  17e of 18e grofweg, ben ik bezig geweest met stoppen met roken. Wat een rotdingen zijn het, sigaretten. Wat was ik enorm verslaafd. En ik rookte steeds meer. Ik leek wel een schoorsteen, werkelijk waar, ik rookte meer dan de gemiddelde Franse bejaarde.

Hypnose enzo

Met mijn moeder samen probeerde ik ontelbare keren te stoppen. We hadden allerlei plannen en strategiën. Mijn moeder probeerde ook hypnose, pleisters, kauwgum en accupunctuur. Dat heb ik toen allemaal aan mij voorbij laten gaan. Ik probeerde voornamelijk sec te stoppen. Ik weet nog een keertje dat ik samen met mijn moeder en mijn beste vriendin probeerde te stoppen. Was ik stiekem buiten een sigaretje gaan roken, een paar straten verder. Was ik gespot door die ene beste vriendin die daar in de buurt woonde, die had weer mijn moeder gebeld. Kwam ik thuis “was het lekker” Pffff 😉

Koolmonoxide

We hebben geprobeerd om stoppen met roken te koppelen aan een dieet, aan een vakantie, aan een fitness-achtig-iets-programma. We hebben herhaalderlijk het boek van Allen Carr gelezen. Niets hielp. Mijn moeder is ook nooit meer gestopt. Ik ben 14 januari 2011 gestopt. Er ging ergens een knop om in mijn hoofd. Het was nadat wij koolmonoxidevergiftiging hadden opgelopen. In het ziekenhuis krijg je dan een hele nare prik in je slagader om de koolmonoxidegehalte te meten. Heel pijnlijk, raad ik niemand aan. Ja, weer een afdwaal-risico, we hebben het over het roken….Maar het heeft er wel degelijk mee te maken want die dokter in het ziekenhuis had de meting bij mij en bij Dochterlief verricht en toen vroeg hij of ik rookte. Toen zei hij iets over dat rokers altijd iets van koolmonoxide in hun bloed hebben. En toen ging er ergens een knop om. Terwijl ik natuurlijk al honderd jaar wist dat roken enorm slecht was maar op de een of andere manier was ik er nu klaar voor om te stoppen denk ik. Het was gewoon klaar. Vies spul. Lig je daar bijna dood te gaan door een kapotte cv en dan besef je dat je dat spul vrijwillig al een jaar of 20 elke dag rookt. Hoe idioot?!

Gewoonterecht

Van de een op de andere dag was ik gestopt. Met roken en drinken tegelijk (al dronk ik nooit veel, gewoon zo nu en dan een biertje of een glaasje wijn bij het eten maar toch stopte ik want bij dat glaasje wijn bij het eten hoorde voor mij ook een sigaretje). Niets geen laatste sigaret, gewoon klaar ermee. Wat wel heel erg geholpen heeft is dat wij twee weken nadat ik gestopt was emigreerden naar Frankrijk waardoor de gewoonte makkelijker doorbroken wordt. Je komt niet op dezelfde plekken, je ziet niet dezelfde vrienden. Want dat merkte ik wel. Als ik even een weekje terugkwam uit Frankrijk en dan bijvoorbeeld op de Albert Cuyp liep dan kreeg ik wel opeens de behoefte om te roken. Roken is natuurlijk voornamelijk lichamelijke verslaving maar het is ook voor een groot deel de gewoonte. Na het eten bijvoorbeeld. Of als je even de zenuwen hebt. Maar dat kun je vervangen heb ik gemerkt. Ik ben nu dus binnenkort alweer vijf jaar gestopt en ik denk er zelden aan.

Net als mijn eigen ouders zeg ik tegen mijn kinderen dat ze er nooooooooooooit aan moeten beginnen. Het verschil is dan wel dat ik zelf dus ook niet meer rook en dat er in huis niet gerookt wordt. Hopelijk zal dat het verschil uitmaken. Hopen, hopen, hopen dat mijn drie kinderen nooit aan roken zullen beginnen!!

Frederique

Frédérique houdt van mimosa, van films, van de geur van gebakken knoflook, van de Middellandse Zee (‘haar’ zee want aan die zee is ze geboren), fotografie, musea, nachttreinen, haute couture en ze zou het liefst voor altijd in een hotel wonen.