turist
|

Top 5 ondergewaardeerde buitenlandse films

Hi lezers, hoe gaat het? Vandaag wil ik het met jullie hebben over films waar mensen het niet genoeg over hebben. Buitenlandse films, deze keer. Ik kijk zelf veel buitenlandse films en ik ga het niet per se over de érg obscure films hebben, maar over films die in Nederland wel onterecht onder de radar zijn gebleven.

5. E la nave va

Een Italiaanse film van Frederico Fellini, deze ken je waarschijnlijk al als je van films houd. Het verbaasde me dat dit één van de minst bekende en besproken Fellini films is. Misschien was ik extra gefascineerd omdat het de eerste film was die ik van hem zag, maar dan nog is het echt een topfilm.

Ik had een paar jaar geleden nog nooit van Fellini gehoord, shame on me, en toen kwam m’n opa er ineens mee. Van alle Fellini films die hij gezien had wilde hij per se dat ik E la nave va zag.

Het gaat over een groep operazangers, een mede operazangeres is overleden en ze gaan haar lichaam weg laten varen op zee. Daarvoor is natuurlijk een reis op een boot nodig, en met alle excentrieke karakters op deze boot gebeurt er van alles nog wat.

And The Ship Sails On

De hobby van Fellini

M’n opa had de film alleen in hele slechte kwaliteit en zonder ondertiteling, gelukkig spreekt ie Italiaans dus hij vertaalde het af en toe voor me. Je zou denken dat ik er niks aan vond, maar mijn mind was blown. Fellini had zo’n goede filmmakersvisie, niet normaal. De vele close-ups en bijzondere regiekeuzes, en hoe hij van eenvoudige situaties iets groots maakt en van grootse situaties iets simpels, heel bijzonder.

Schijnbaar begon films schrijven en maken als een hobby voor hem, maar uiteindelijk is het gelukkig z’n fulltime baan geworden, aangezien z’n films zoveel succes hadden.

E la nave va is een film uit 1983, en ik raad hem aan als je van een beetje absurditeit houd, of eigenlijk van best wel heel veel absurditeit. Otto é Mezzo, één van Fellini’s bekendste films (met het dansje waarop de Pulp Fiction dans hevig op is gebaseerd, btw), is misschien wel beter om als eerste te zien, ook een geniale film. Maar alles mag.

4. 8 Femmes

8 Femmes is een Franse film uit 2002 van Francois Ozon. Ik zag hem een lange tijd geleden en vond hem toen al helemaal geweldig. Laatst vond ik dat het tijd was om 8 Femmes te herkijken en ik vond hem nog steeds top.

Het is een musical en, elke performance is droog en komisch (vooral wanneer ze Mon amour mon ami zingen). Er gebeuren veel willekeurige spontane dingetjes, en alles voelt wat ongemakkelijk aan. Alle dansjes zijn ook net niet perfect, niet iedereen danst synchroon bijvoorbeeld en dat vind ik leuk. Allemaal leukleukleuk, maar óók een duidelijk verhaal met een begin midden en eind.

8 Femmes - Franse films

Iconische Franse actrices

De film gaat over acht vrouwen (zussen, nichten, kamermeisjes) en één man des huizes. Op een dag wordt de man dood aangetroffen. Hij is duidelijk vermoord en elk van deze vrouwen zou het gedaan kunnen hebben. Niemand kan elkaar vertrouwen.

Er spelen iconische Franse actrices in, die het allemaal erg goed doen. Vooral de performance van Catherine Deneuve. Oi oi oi, zij is zo goed. Maar Emmanuelle Béart is ook top (en Louise is echt een droomrol, ondanks dat ik normaal eerder voor de rol van Pierette zou gaan. Jullie zeggen het wel als jullie klaar zijn met m’n gebabbel over m’n droomrollen, toch?). Ik raad deze whodunnit zeker aan.

3. The Handmaiden

Er moest sowieso een Koreaanse film in deze lijst, want die zijn helemaal crazy en ik houd daarvan. Ik heb er nog maar veel te weinig gezien en er staan nog veel op m’n watchlist, maar ik wil het graag over deze film van Park Chan-Wook hebben (vooral bekend van Oldboy). Ik heb namelijk eigenlijk niemand in Nederland erover gehoord. Behalve dan gelukkig Hanna Verboom van Cinetree, waarop ik de film heb gezien (als je op zoek bent naar een streamingservice met goeie filmhuisfilms, cinetree is the place to be!!). De mensen die ik hem heb aangeraden vonden hem allemaal wel erg goed.

The Handmaiden gaat over de arme jonge vrouw Sook-Hee, die aangenomen wordt door Count Fujiwara voor een baan als oplichtster. Ze doet zich voor als een dienstmeid voor Lady Hideko, de naïeve maar mooie vrouw waarmee Fujiwara wil trouwen.

Het is Sook-Hee’s taak om Hideko te manipuleren en haar te overtuigen om te trouwen met Fujiwara, maar Sook-Hee’s gevoelens voor Hideko beginnen zelf op te borrelen. De synopsis laat het klinken als een vrij simpel plot, maar dat is het zeker niet.

buitenlandse films

Op het puntje van je stoel

Ik raad jullie aan om geen trailers of iets dergelijks te kijken (eigenlijk bij alle films niet), want voor je het weet kom je een spoiler tegen die de hele film verpest. In The Handmaiden zitten veel momenten waarbij dingen erg escaleren, soms op een komische manier omdat van de één op de andere seconde iemand heel erg schrikt en rond gaat rennen of zo (dat soort vreemde momenten vind ik altijd goed). Soms juist op een lugubere manier, waarbij je even op het puntje van je stoel zit.

Ik vind persoonlijk dat The Handmaiden alle benodigde elementen heeft; goede regie, humor, goede personages, mooie cinematografie, plotselinge escalatie en scènes die je bij zullen blijven. Dit is in tegenstelling tot en met 8 Femmes geen film die je met iedereen kan kijken. Kijk deze eerder met iemand die houdt van thrillers of vreemde artsy films en die niks heeft tegen een sensuele scène of twee, want die komen er zeker wel in voor.

2. Toto le Héros

Deze Belgische film blijft voor mij, mede door herinneringen, altijd wel één van m’n favorieten. Dit is namelijk ook één van m’n vaders favorieten. Ik heb Toto le Héros dan ook meerdere keren op verschillende leeftijden gezien, maar ik vond hem altijd nog even goed.

Thomas is een oude man, en Toto le Héros is een recap van zijn leven vanuit zijn oogpunt. Hij is ervan overtuigd dat toen hij een baby was, hij per ongeluk verwisseld is met z’n buurjongetje die een beter leven lijdt dan hij.

In elk mens schuilt minstens een beetje angst en onzekerheid en onbegrip van de wereld, en ik vind het altijd mooi als het iemand lukt om dat goed te laten zien in een film. Dat is de regisseur Jaco van Dormael zeker gelukt. Je krijgt een soort voyeuristische blik in Thomas’ hoofd en zijn rariteiten worden mooi weergegeven.

Toto le héros

Surrealistisch en intens

Thomas is zeker geen sympathiek persoon en bij hem is de lijn van prettig gestoord duidelijk overschreden, maar hij is wel iemand die gevoelig is en iemand met een grote fantasie. Voor hemzelf is dat misschien niet de beste combinatie want bijna alles dat in z’n jeugd is gebeurd, tot aan de kleur van de snoepwikkels die zijn vader liet ‘verdwijnen’ met een goocheltruc toe, herinnert hij zich super intens.

Maar even over het eind, en dan komt er wel een spoiler alert, maar aan het eind wordt hij dus doodgeschoten door z’n jongere zelf. En hij is altijd al sinds z’n jeugd ongelukkig geweest, omdat hij zich niet over het verleden heen kon zetten. En dat is een terugkerend thema door de film (Albert die z’n vrouw probeerde te veranderen in Alice vóórdat Thomas haar ontmoette, iets dat me de tweede keer pas opviel). Dus hij pleegt waarschijnlijk gewoon zelfmoord maar in feite wordt ie vermoord door z’n ongelukkige jongere zelf en z’n verleden. En hij is pas blij wanneer hij weet dat ie doodgaat en na z’n dood. En dán wanneer hij dus alleen nog een geest is, horen we het geluid van een lachende baby. Is dat dan z’n jongere zelf die alsnog met hem meereist? Of wordt hij herboren? Nou, het moraal van het verhaal is in ieder geval dat je niet vast moet blijven zitten in je verleden. Je kan nog veel verder doordenken over deze film, en dat vind ik altijd iets goeds.

Maar goed, dat overgevoelige heb ik zelf ook, en daar komen altijd goede filmideeën uit. Vandaar dat ik zelf films wil maken en die wil ik zeker een beetje in de stijl van Toto le Héros maken. Er gebeurt veel in deze film, er zitten surrealistische stukjes in (altijd goed) maar ook hele realistische. Ja, het zit echt goed in elkaar. Als je into een beetje rare films bent, raad ik hem aan.

1. Turist

Regisseur Ruben Östlund ken je misschien wel van The Square. Óók een goeie film, dat zeker, maar ik vind Turist eigenlijk nog vele malen beter. Het is één van m’n favoriete films, en ik hoor er eigenlijk niemand over. Het gaat over een familie; moeder Ebba, vader Thomas (lol nog een Thomas) en hun twee kids. Ze gaan met z’n allen op skivakantie en daar lijkt het op een gegeven moment of ze bedolven zullen worden onder een lawine. Ebba probeert haar kinderen te redden, maar Thomas begint te rennen voor zijn eigen leven. Wanneer ze het toch overleven wordt de relatie van Ebba en Thomas natuurlijk flink getest door deze gebeurtenis.

Er is geen één regisseur die een film zo realistisch kan maken als Ruben Östlond, alles is zo zo zo echt in Turist. Elke reactie, elke knipper – het acteerwerk is oprecht fenomenaal. Ik ken Thomas gewoon en ik ken Ebba gewoon. Het is zoooo typisch hoe Thomas reageert, het is zo een narcistische aansteller ugh. Ik raak al helemaal geïrriteerd als ik het erover heb, maar dat is precies wat deze film zo goed maakt.

turist buitenlandse films

Het einde interpreteren

Als je kijkt naar de films in m’n top 100, zitten er weinig realistische films in. De enkele die ik heb gezien staan dan wel meteen erg hoog en Turist staat het hoogst van allemaal. Dat betekent wel erg veel aangezien intense realisme niet iets is wat ik vaak waardeer in films.

Het enige detail waar m’n vriend en ik ons aan ergerde was de sticker op een deur waar Thomas op een gegeven moment aan loopt te frunniken, die komt er te soepel vanaf. Dat is het enige probleempje aan deze film.

Het einde was ik het eerst ook niet helemaal mee eens omdat ik het niet duidelijk genoeg vond, en dat vind ik vaak vervelend. Máár de drie keer dat ik Turist keek had ik steeds een andere interpretatie. Momenteel denk ik dat het laat zien hoe mensen nooit veranderen. Misschien is het grootser en gaat het over hoe sterk Ebba en dus de vrouw in het algemeen is, en hoe zwak Thomas en dus de man in het algemeen kan zijn ondanks wat sommigen denken. Laat het me weten als jullie erachter komen.

Één van m’n favoriete scènes uit de filmhistorie zit trouwens in Turist: feestende mannen in een club, meer zeg ik niet. Één van de belangrijkste dingen van het regisseren is muziek kunnen combineren met beeld, die twee gaan altijd samen, en Ruben heeft dat perfect gedaan. Helemaal mooi gewoon.

Dat was het alweer voor vandaag, ik ben blij dat ik weer eens wat mooie filmpjes heb kunnen bespreken met jullie. Laat me vooral weten wat jullie van dit alles vinden en of jullie nog buitenlandse films aan te raden hebben. Dat vind ik altijd erg leuk om te lezen!

Vergelijkbare berichten

3 reacties

  1. Ik ben dol op buitenlandse films. Ik heb een aantal op mijn lijst gezet om tijdens de kerstvakantie te kijken.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.