Vijf films over scheidingen
Natuurlijk begin je nooit aan een relatie met het idee dat je op een gegeven moment weer gaat scheiden. Aan het begin is het allemaal koek en ei, je bent verliefd, alles is mooi en wel en je gaat trouwen, misschien krijg je kinderen. Kortom, je waant je in een Disney sprookje maar soms gaat het dan helaas toch mis. Hoe erg het fout kan lopen zie je in de volgende vijf films. Aan de hoeveelheid films over scheidingen te zien, werkt een scheiding blijkbaar wel inspirerend voor filmmakers.
Kramer vs. Kramer
Ik daag je uit om deze klassieker uit 1979 uit te kijken zonder een traan te laten. Dit is wat mij betreft een van de grootste tranentrekkers uit de filmgeschiedenis. Ik heb zelf Kramer vs. Kramer als kind gezien en ik had onthouden dat ik tranen met tuiten gehuild had. Toen ik hem als volwassene weer eens keek had ik niet verwacht dat het me weer net zo zou raken maar hee, weer tranen met tuiten hoor 🙂
In de verfilming van het gelijknamige boek van Avery Corman staan workaholic Ted (Dustin Hoffman) en zijn ex-vrouw Joanna (Meryl Streep) lijnrecht tegenover elkaar in de strijd om de kleine Billy. De film kreeg 9 nominaties en won 5 Oscars waaronder beste film. De toentertijd 8-jarige Justin Henry (Billy) werd genomineerd voor beste acteur in een bijrol. Tot op de dag van vandaag is hij de jongste acteur ooit genomineerd voor een Oscar.
Streep en Hoffman zaten ten tijde van de opnames niet in de meest gelukkige fases van hun leven. Streep’s verloofde John Cazale was in 1978 overleden aan longkanker, ook was Streep getrouwd in 1978 (met de man waar ze nog steeds mee gehuwd is) én ze was zwanger. Hoffman zat ondertussen zelf middenin een vervelende scheiding. Misschien dat deze privé omstandigheden de acteurs geholpen hebben om hun emoties zo overtuigend neer te zetten in Kramer vs. Kramer. Wat mij betreft is het nog steeds een van de betere films over dat thema.
What Maisie Knew
We blijven nog even hangen in het thema van de voogdijoorlogen met deze verfilming van het verhaal van Henry James uit 2012. Julianne Moore en Steven Coogan spelen de ouders van de 6-jarige Maisie. Het kleine meisje is het middelpunt van een ‘voogdijoorlog’. De moeder is een rockzangeres en vader een kunstdealer.
Ondanks dat ze beiden van hun dochter houden, zou geen van beiden de medaille voor beste ouder naar huis slepen. De nieuwe partners hebben een goede band met Maisie en doen het stukken beter dan de ouders wanneer het aankomt op verantwoordelijkheid.
De nieuwe partners worden gespeeld door Alexander Skarsgård en Joanna Vanderham en de kleine Onata Aprile speelt Maisie. De kracht van What Maisie Knew ligt wat mij betreft bij de krachtige acteer skills van de vijf acteurs, met name Onata. Daarnaast is de film uit 2012 ontroerend zonder dat het melodramatisch wordt.
Marriage Story
Noah Baumbach’s Marriage Story was een van de meest succesvolle films van 2019. Zelf heb ik de hype over dit scheidingsdrama niet zo goed begrepen. Ik vind het een beetje een hooghartige weergave van het onderwerp. Zo van, kijk mij nou beter zijn dan de andere regisseurs, mijn film is bijna een theaterstuk zo goed. “I never really came alive for myself; I was only feeding his aliveness.” of “Getting divorced with a kid is one of the hardest things to do. It’s like a death without a body. ” Bah!
Het verhaal is eigenlijk ongeveer hetzelfde als de bovengenoemde twee films: Nicole (Scarlett Johansson) en Charlie (Adam Driver) komen terecht in een vergaande ruzie over de voogdij van hun zoon Henry. De nadruk ligt hier wel meer op hoe het zover heeft kunnen komen.
De enige die mij wist te overtuigen is Laura Dern, die een van de advocaten vertolkt. De rest van de acteerprestaties en voornamelijk de dialogen vond ik persoonlijk te gekunsteld, oppervlakkig en nep. Maar echt iets van 95% van de mensen die ik heb gesproken over deze film vonden het een ontiegelijk goede film dus Marriage Story hoort wel echt in een lijstje over films over scheidingen.
Divorzio all’italiana
Wanneer je het even gehad hebt met al het bovenstaande zware werk, dan is Divorzio all’italiana wel een goede keuze om te ontspannen en lekker te lachen.
Strikt genomen is deze Italiaanse klassieker uit 1961 geen scheidingsdrama want de beste man mag niet scheiden. Ferdinando Cefalù (Marcello Mastroianni) wordt verliefd op een andere vrouw en wil daarom van zijn vrouw Rosalia af. Scheiden is alleen geen optie. Daarom beraamt hij een plannetje: hij gaat ervoor zorgen dat zijn vrouw vreemdgaat en daarna zal hij haar vermoorden. Erg vermakelijk 🙂
Papa ou Maman
In de Franse komedie Papa ou Maman is gekozen voor een totaal, maar dan ook echt totaaaaaaaaaal, andere insteek dan in de ‘normale’ scheidingsfilms. Florence en Vincent gaan voor een omgekeerde vechtscheiding. Huh? Wat?! Daar waar er normaal gevochten wordt om de voogdij van de kinderen, willen zij allebei juist van de voogdij over hun drie kinderen af. In 2016 volgde er zelfs een Papa ou Maman 2.
Wat films over scheidingen betreft, is dit wel echt even wat anders. Ergens wel grappig maar ook wel op het randje van smakeloos. Je moet het vooral niet te serieus nemen.
Er zijn nog best veel films over scheidingen maar wat mij betreft zijn dit de beteren uit dit genre. Daarna val je eigenlijk voornamelijk in herhaling.
Pin mij voor later!
Frédérique houdt van mimosa, van films, van de geur van gebakken knoflook, van de Middellandse Zee (‘haar’ zee want aan die zee is ze geboren), fotografie, musea, nachttreinen, haute couture en ze zou het liefst voor altijd in een hotel wonen.
Ik kijk eigenlijk geen films, maar scheiding vind ik te dramatisch, ik kijk liever naar thrillers, hoewel dat ook dratisch kan zijn.
Ja over scheidingen zijn inderdaad best wel wat films gemaakt – de ene al beter dan de andere – als het met humor is kijk ik er wel graag naar 🙂
Ik heb Kramer vs Kramer ook al talloze keren gezien en nooit zonder een traan te laten.
ik ken alleen kramer versus Kramer, maar je hebt me beslist geiinspireerd, zeker de Italiaanse!! ik ben dol op de Italiaanse films van die tijd
Ja, ik ook, heerlijk genieten 🙂
eerlijk gezegd heb ik geloof ik nooit echt een film over scheidingen gezien maar ik ga eens kijken naar een van deze
Die eerste ben ik heeeeel nieuwsgierig naar geworden omdat het een tranentrekker is. Ik ben daar zelf ook altijd heel gevoelig voor
Ik ken ze vrijwel allemaal. Ik vond Marriage Story heel irritant, of beter gezegd ik vond de vrouwelijke hoofdpersoon irritant. Hoe zij de dingen afhandelde vond ik niet erg chique.
Ik ken alleen Kramer vs Kramer en dat was echt zo’n tranentrekker. Meestal kijk ik thrillers of actiefilms, maar voor een keertje tussendoor is zo’n film ook weleens leuk om te kijken.
Ik ken ze allemaal niet, dus ze kunnen allemaal op m’n lijstje.
Ik heb in m’n tienertijd Kramer vs Kramer gezien. Die vond ik zo mooi. Bij mij thuis werden goede acteurs op de voet gevolgd en Dustin Hoffman hoorde daar bij. De anderen heb ik niet gezien, zelfs die met Scarlett niet terwijl ik haar zo goed vind. Heb geen zin om te jankuhhh hahaha!
Ik heb volgens mij nog niet veel scheidingsfilms gezien. Of in ieder geval ik heb ze niet onthouden (zullen dan vast geen goede zijn geweest). Ondanks dat ik zelf een alleenstaande moeder ben. Gelukkig bij ons geen scheiding zoals je ziet in deze films. Je hebt me wel nieuwsgierig gemaakt naar Kramer vs Kramer dus deze zet ik op mijn lijst om nog een keertje te gaan kijken.
Ik vond Kramer versus Kramer destijds zo langdradig! Papa ou Maman spreekt me dan wel weer aan. Ik houd van dat soort humor.
Met name de eerste twee spreken mij heel erg aan. Ik ben zelf niet gescheiden maar zie het wel veel in onze omgeving gebeuren. En dan met name de vechtscheiding. Zo zielig om te zien en merken hoe de kinderen het zich aantrekken. Hun behoeftes staan eigenlijk bovenaan, maar toch wordt dat niet zo gehanteerd door de ouders. Het lijkt mij ook best lastig hoor en tegelijkertijd denk ik: ooit hebben jullie intens van elkaar gehouden. Hoe komt het zo ver? Geen oordeel hoor. Meer iets wat ik mijzelf afvraag.
Kramer vs Kramer is inderdaad oeroud maar o zo mooi. Sterke cast ook.
Ik word altijd zo verdrietig en melancholisch van dit soort films. Het brengt ook pijn naar boven van mijn ouders die na 42 jaar (!) huwelijk gingen scheiden. Daarom kijk ik liever iets spannends of met humor.
Zo ja, 42 jaar is zeker lang. Daarom vond ik de Franse en de Italiaanse film wel zo leuk, omdat er van een verdrietig thema toch een grappige film is gemaakt.
Goede tips.ik was nog op zoek naar leuke films.
Films over scheidingen zou ik niet snel kiezen. Al weet ik dat Kramer versus Kramer gewoon cultuur is die we eens zouden moeten bekijken. Bij deze: reminder aan mezelf!