2067 | een Australische sci-fi
Er bestaan geen goede of slechte films. Het is – net als kunst, eten, partners, etc – een kwestie van smaak. Maar man o man, wat vond ik de film 2067 slecht. En lang – zo enorm lang – er kwam geen einde aan. Best jammer allemaal want het leek me wel leuk om weer eens een Australische productie te kijken in plaats van Hollywood-spul. Maar ik heb ook wat positiefs te vertellen, echt waar.
Corona is er niets bij
De film speelt zich af in het jaar – je raadt het nooit – 2067. De aarde lijdt onder een enorme klimaatcrisis en een wijdverspreide ziekte, veroorzaakt door bijwerkingen van een synthetische zuurstof. Ethan Whyte moet zijn doodzieke vrouw achterlaten en door de tijd reizen om de aarde te redden.
Tijdens de reis komt hij erachter dat niets is wat het lijkt. Hij wordt geconfronteerd met zijn ergste angsten maar tegelijkertijd verwerkt hij gevoelens die hem al sinds zijn kindertijd achtervolgen.
The fight for the future has begun
2067 is visueel gezien niet verkeerd. De film deed me een beetje denken aan rampenfilms uit de jaren 80. Maar de acteer skills en die blonde pruik ? Nee, dat wordt hem niet. Ethan Whyte wordt gespeeld door Kodi Smit-McPhee. Ik dacht dat het een debuterende acteur was maar zag op IMDb dat hij al heel wat ervaring heeft. Misschien was dit zijn rol gewoon niet.
Het verhaal is oppervlakkig, net als de dialogen en de personages. En dan duurt 2067 ook nog eens 114 minuten. Kortom, ik vond er niets aan, 2067 mag in het lijstje met Adrift.
2067 is sinds het begin van de maand verkrijgbaar op DVD, Blu-ray en op Pathé Thuis. Nou ben ik natuurlijk wel erg benieuwd of jij de film 2067 gezien hebt en hem wel goed vond?
Frédérique houdt van mimosa, van films, van de geur van gebakken knoflook, van de Middellandse Zee (‘haar’ zee want aan die zee is ze geboren), fotografie, musea, nachttreinen, haute couture en ze zou het liefst voor altijd in een hotel wonen.
