Dominik Moll’s Dossier 137
De nieuwe film van de Frans-Duitse regisseur Dominik Moll dingt dit jaar mee voor de Gouden Palm in Cannes. Ik zag de film vandaag en ik denk niet dat het een kanshebber is voor de winst, maar ik heb wel genoten van Dossier 137. Ik waardeer de realistische films van Dominik Moll (La Nuit du 12) altijd wel. Zijn films zijn op het eerste oog analytisch, afstandelijk, bijna steriel. Toch zijn er in al zijn films juist altijd meerdere lagen. Hij duikt echt in zijn personages.
Tussen twee vuren
In Dossier 137, oftewel Case 137, volgen we rechercheur Stéphanie tijdens één van haar zaken. Zij maakt deel uit van de Algemene Inspectie van de Nationale Politie (IGPN), wat in wezen inhoudt dat ze haar collega’s onderzoekt wanneer er een dossier loopt waarbij de politie betrokken is. De IGPN wordt in de volksmond ook wel de politie van de politie genoemd. Dat maakt haar enerzijds niet erg geliefd bij haar collega’s, maar anderzijds hebben ook de ‘gewone burgers’ moeite met haar vertrouwen omdat ze haar toch zien als onderdeel van de politie. Geen makkelijke positie een best een ondankbare functie wat dat betreft.
Eén van de zaken die ze behandelt is dossier 137. Dit dossier behandelt een incident dat zich tijdens de Protestbeweging van de gele hesjes afspeelt. Een gezin uit het Franse platteland reist af naar Parijs om te demonstreren met de gele hesjes. Op een gegeven moment raken ze elkaar kwijt. De zoon en het vriendje van de dochter lopen samen over straat op zoek naar de anderen, wanneer ze enkele leden van een speciale politie eenheid (BRI) kruisen. Er worden schoten gelost en de zoon wordt in het hoofd geraakt. Hij zal voor de rest van zijn leven gehandicapt zijn. Wie schoot en waarom? Waren de jongens bedreigend? Wie waren de leden van die speciale eenheid?
Op het eerste gezicht lijkt het een 13-in-een-dozijn zaak tot er een onverwachts element opduikt dat Stéphanie persoonlijk raakt. De film is gebaseerd op een echt verhaal dat in Marseille plaatsvond in 2018. Léa Drucker is perfect gecast als de doortastende rechercheur. Ze is daarnaast ook gewoon een dochter, een moeder en een vrouw met een eigen leven. Dat valt haar soms zwaar (en mag ik het zeggen? fuck de nieuwe vriendin van haar ex!).
Geen losse eindjes
Het is een interessante (en intelligente) film waarbij alles klopt. Nergens losse eindjes, aan alle details is gedacht. Verwacht geen actie of supersnel tempo. Stap voor stap volg je het onderzoek. Het onderwerp zet je wel aan het denken. Dingen zijn niet zwart-wit. En de bad guy is niet altijd per se degene die je verwacht.
Srsck-score: ★★★★

Frédérique houdt van mimosa, van films, van de geur van gebakken knoflook, van de Middellandse Zee (‘haar’ zee want aan die zee is ze geboren), fotografie, musea, nachttreinen, haute couture en ze zou het liefst voor altijd in een hotel wonen.