Call Jane | vrouwen voor vrouwen
De film Call Jane met Elizabeth Banks en Sigourney Weaver draait net een paar dagen in de bioscoop. Regisseur Phyllis Nagy liet zich inspireren door de Jane Collective die eind jaren 60/begin jaren 70 actief was in Chicago. Joy (Banks), een doorsnee Amerikaanse jaren 60 huisvrouw, is zwanger van haar tweede kind. Helaas blijkt de zwangerschap haar eigen leven in gevaar te brengen. Wanneer ze de zwangerschap doorzet, dan is er een 50/50 kans dat ze komt te overlijden. Abortus is illegaal maar Joy kan een aanvraag doen bij een speciale commissie (bestaande uit 100% mannen) als ze een zwaarwegende reden heeft om de zwangerschap te willen beëindigen.
Jane biedt hulp
Wanneer de commissie niet akkoord gaat met de beëindiging van de zwangerschap en de reguliere doktoren haar niet willen helpen, weet Joy zich geen raad. Uiteindelijk komt ze via via bij ene Jane. Jane blijkt niet één persoon te zijn, maar een geheime groep vrouwen die onder leiding van Virginia (Weaver) alles riskeert om vrouwen als Joy te helpen. De vrouwen redden met de abortus Joy’s leven. Deze ervaring verandert hoe zij in het leven staat en hoe zij tegen sommige dingen aankijkt. Ze besluit daarom om Jane te helpen.
Geïnspireerd op een echt verhaal
Zoals gezegd is de film gebaseerd op het waargebeurd verhaal van de Jane Collective, officieel bekend als de Abortion Counseling Service of Women’s Liberation. De Jane Collective was een ondergrondse groepering die duizenden abortussen uitvoerden tussen 1969 en 1973. Abortus was in die tijd in het grootste deel van de VS illegaal. Heather Booth stond aan de wieg van de Jane Collective. In 1965 hielp ze de zus van een vriendin bij het regelen van een abortus. Sindsdien wisten vrouwen haar te vinden wanneer ze een abortus nodig hadden. Aan het begin hielp ze de vrouwen maar op een gegeven moment werd de vraag zo groot, dat ze het niet meer alleen aankon.
Heather Booth vroeg daarom hulp aan de leden van Women’s Liberation Union en samen zetten ze een heel netwerk op. Het doel van de groepering was om iets te doen aan het aantal onveilige abortussen dat met de tijd alleen maar toenam en vaak uitgevoerd werd door mensen die er niet voor opgeleid waren. Daarnaast waren de illegale abortussen door de hoge prijs maar voor een kleine groep bereikbaar. De organisatie zette zich dus in om een veilig en goedkoop alternatief te bieden aan zoveel mogelijk vrouwen. Aan het begin schakelde het collectief de hulp in van mannelijke doktoren maar op een gegeven moment leerden enkele vrouwen uit de groep om de ingreep zelf uit te voeren.
Ironisch
In 1972 werden zeven van de vrouwen van de Jane Collective gearresteerd. Er hing ze een enorme gevangenisstraf boven het hoofd maar met de beslissing van het Hof in Roe v Wade in 1973, werden veel abortusbeperkingen in de VS opgeheven, met als gevolg dat de aanklachten tegen de leden werd ingetrokken.
Ja, precies, Roe vs Wade. Eerder dit jaar, in juni, verwierp het Hooggerechtshof Roe v Wade in Dobbs v. Jackson Women’s Health Organization. Met andere woorden, vijftig jaar later, zijn ze in de VS terug bij af. Het is pijnlijk en ironisch te noemen dat Call Jane in 2022 uitkomt, enkele maanden na dit historische dieptepunt.
Niet krachtig genoeg
Regisseur Phyllis Nagy heeft geprobeerd om in Call Jane een objectieve weergave, vanuit verschillende visies, te tonen zonder waardeoordeel. Door deze allemansvriend is niemands vriend-positie mist de film mijns inziens een ziel. Het is vrij afstandelijk, wat niet past bij zo’n onderwerp. Call Jane voelt oppervlakkig en gedetacheerd aan.
Call Jane is een film die op een goed moment komt en het was krachtiger geweest als er een duidelijk standpunt genomen was. Ze had er echt meer uit kunnen halen. De film gaat over de strijd voor vrouwen om controle over hun lichaam te hebben – een onderwerp dat nu meer dan ooit relevant is – en ook over ras en vrouwenrechten. De strijd speelt zich af in verschillende arena’s: politiek, in gezinsverband, maatschappelijk.
De insteek is totaal anders dan de abortusdrama’s die we dit jaar al zagen, zoals L’Evenement en Lingui, the Sacred Bonds. Ondanks de tekortkomingen is de film wel het kijken waard, al was het alleen maar om te leren over de Jane Collective. Daarnaast is het een goede cast, en de sfeer is modern en fris. Kortom, het is een (té) lichte film over een zwaar onderwerp.
Srsck score ★★★
VS, 2022. Drama van Phyllis Nagy met Elizabeth Banks, Sigourney Weaver, Kate Mara, Chris Messina en Wunmi Mosaku.
De film Call Jane is nu te zien in de bioscoop.
Frédérique houdt van mimosa, van films, van de geur van gebakken knoflook, van de Middellandse Zee (‘haar’ zee want aan die zee is ze geboren), fotografie, musea, nachttreinen, haute couture en ze zou het liefst voor altijd in een hotel wonen.