Elvis | een film met ups en downs

Als tiener hing mijn kamer vol met Elvis Presley posters. Al zijn liedjes kende ik uit mijn hoofd. Daarnaast ben ik groot liefhebber van Baz Luhrmann films met Moulin Rouge en Romeo + Julia voorop. Ware kunstwerken! Ik keek dan ook wel erg uit naar Elvis. Ik heb van de film genoten, laten we dat vooropstellen maar wat mij betreft is dit de minst goede film van Luhrmann tot nu toe. Minst goed hè, want die man kan nou eenmaal geen slechte films maken, vind ik. Ik raad wel aan om de film Elvis in de bioscoop te zien. Het is een grootse productie en die horen op een groot scherm.

Waar gaat Elvis over

Dat Elvis over Elvis gaat ligt natuurlijk voor de hand maar de insteek verbaasde me wel. We zien het leven van Elvis vanuit het perspectief van zijn ingewikkelde relatie met zijn manager Colonel Tom Parker. Aan de hand van Parker schetst de film de meer dan 20 jaar beslaande complexe dynamiek tussen hem en Presley. We beginnen met de doorbraak van Elvis tot aan zijn dood. Elvis was een getalenteerde man die helaas niet goed omringd werd. In de film wordt Colonel Tom Parker aangewezen als de klootzak maar het ligt in werkelijkheid wel wat ingewikkelder dan dat. Parker was een slimme zakenman en geld was zijn belangrijkste motivator maar het is natuurlijk niet zo zwart wit.

De pluspunten

Laten we beginnen met de pluspunten van de film Elvis. Visueel is het een mooi geheel en lekker kleurrijk. Een ware kleurexplosie. Zo nu en dan kiest Baz Luhrmann ervoor om het scherm als het ware te delen, waardoor je tegelijk naar verschillende beelden kijkt. Hierdoor krijg je soms een videoclip-gevoel. Het is wat dubbel want enerzijds ligt het tempo lekker hoog, anderzijds duurt de film gewoon te lang. Op dat laatste kom ik straks terug.

Austin Butler zet een sterke Elvis neer. Hij is niet Elvis – dat kan ook niet – maar hij speelt hem wel overtuigend. Toen de hoofdrolspeler nog niet gekozen was en dat Austin Butler’s naam viel had ik mijn bedenkingen maar hij doet het erg goed. Butler zingt zelf de liedjes van de beginjaren van Elvis, bij de latere nummers worden de stemmen van Butler en van Elvis gemixt.

Wie heel belangrijk was in het leven van Elvis, was zijn moeder Gladys. Zij wordt erg goed geportretteerd door Helen Thomson. De rol van zijn vader Vernon, een beetje een slapjanus, wordt prima vertolkt door Richard Roxburgh.

De minpunten

De grootste minpunt is toch wel de karikaturale weergave van Colonel Tom Parker. Op zich geen ramp zou je zeggen, al was het niet dat hij zo’n prominente plaats inneemt in de film. Hij is de echte hoofdrolspeler in Elvis en dan is het wel storend. Colonel Parker was een Nederlander en heette eigenlijk Andreas Cornelis ‘Dries’ van Kuijk. Hij was exclusief manager van Elvis vanaf 1955 tot aan zijn dood in 1977. Wat ik niet begrijp is waarom ze hem zo karikaturaal hebben weergegeven. Hij had bijvoorbeeld helemaal niet zo’n enorme pinguïn-neus in het echt.

En dan hebben we het accent. Parker had een typisch maar vrij onopvallend accent, zoals vele Nederlanders dat hebben wanneer ze Engels spreken. Zie het YouTube filmpje hieronder. Hoe anders is dat dan het weirde accent dat Tom Hanks opzet. Veel te erg over-de-top. Het deed me denken aan het dramatische accent van Jared Letho in Gucci. Ease up on the accent, boys! Sommige acteurs hebben een houdbaarheidsdatum. Zo ook Tom Hanks. Met elke film gaan zijn acteerskills achteruit dezer dagen. Ik kijk niet naar Colonel Parker, ik kijk naar Tom Hanks die verkleedpartijtje speelt. Ik denk dat hij beter lekker kan gaan tuinieren.

Mijn tweede minpunt is de onopvallende rol van Olivia Dejonge als Priscilla Presley. Ik vond het voordat de film uitkwam, een opvallende casting keuze. De Australische actrice lijkt niet op Priscilla en ze is vrij onopvallend. Nu ik haar rol in Elvis zag, begrijp ik het wat meer. Ze heeft een grijze muis rol gekregen. Ze praat amper, staat op de achtergrond, valt niet op. Je had in principe iedereen kunnen casten in die rol, want het is een mini-rol. De echte Priscilla had een veel belangrijkere rol in het leven van Elvis dan in de film overkomt. Ik had dus graag een krachtigere actrice gezien in die rol en wat meer diepte in het karakter (en meer tekst!).

Mijn derde minpunt is dat de film te lang duurt. Ik heb graag een film van ongeveer 1,5 uur zoals in de goede oude tijd. Tegenwoordig zijn films vaak langer. Wat mij betreft is een lange film prima als het toegevoegde waarde heeft. In Elvis is dat niet het geval. Het verhaal had ook in 1,5 of maximaal 2 uur verteld kunnen worden. Elvis duurt 159 minuten. Op een gegeven moment was ik er wel klaar mee.

Al met al heb ik wel genoten van de film en van de goede muziek – een mix van oud en nieuw zoals we gewend zijn van Luhrmann – (ik weet niet hoe al die mensen zo stil konden zitten in de zaak, ik was constant aan het dansen in mijn stoel), goede kleuren, styling en kleding, sterke visuals. Maar de casting deed wat mij betreft afbreuk aan het geheel.

En als ik een persoonlijke les moet trekken uit de film – die een erg eenzijdig beeld schets van de waarheid, dat moet gezegd worden – dan zou het zijn: doe wat JIJ wilt. Je hebt maar één leven. Volg JOUW dromen. Elvis heeft zijn leven voor anderen geleefd en heeft zijn eigen dromen nooit verwezenlijkt. Hoe zonde en triest…

Srsck score ★★★

VS, 2022. Muziek/Drama van Baz Luhrmann met Austin Butler en Tom Hanks.

De film Elvis is nog in sommige bioscopen te zien en onder meer op Pathé Thuis en HBO Max.

There must be lights burning brighter somewhere Got to be birds flying higher in a sky more blue If I can dream of a better land Where all my brothers walk hand in hand Tell me why, oh why, oh why can’t my dream come true Oh why…