De schoolkantine in Frankrijk

Aimée van De Emigratiecoach woont sinds maart 2015 met man, dochter en twee poezen in Grasse in Zuid-Frankrijk. Ze zijn verhuisd op zoek naar meer ruimte en natuur en een warmer klimaat. Voor mij erg herkenbaar omdat wij ook in Zuid-Frankrijk gewoond hebben. Vandaag deelt Aimée haar ervaringen met de schoolkantine in Frankrijk.

Een Franse fijnproever in de dop

‘Mama, er zit selderij in die soep hè?’ Verbaasd kijk ik mijn dochter aan. ‘Ja, dat klopt, proef je het?’. ‘Ja, erg lekker hoor’, en ze lepelt vrolijk verder. Een ogenblik laat ik even bezinken wat er net gebeurde. Mijn dochter van zes eet tomatensoep en ze herkent gewoon dat er selderij in zit. In de zelfgemaakte soep had ik ‘stiekem’ wat extra groente toegevoegd. Ik dacht dat proeft ze toch niet. Nou dat is dus niet gelukt. Mijn dochter blijkt een echte fijnproever en ik weet eigenlijk ook wel hoe dat komt.

Eten en drinken is hier in Frankrijk heel belangrijk in het dagelijkse leven. Er wordt veel aandacht en tijd aan besteed. Dat zie je al terug op de kleuterschool. Alle kindjes krijgen ’s middags een warme maaltijd aangeboden. En niet zomaar eentje. In de kantine wordt een driegangenmenu bereid, compleet met voorgerecht, hoofdgerecht, en een toetje. En natuurlijk niet te vergeten een mandje met brood.

De juf vertelt wat ze gaan eten en wat er in de maaltijd zit. Ik was echt wel even onder de indruk toen ik dat hoorde. Dat is wel even iets anders dan een boterhammetje met kaas. Naast de maaltijd in de kantine wordt er in de klas regelmatig iets gedaan rondom het thema ‘eten’. Mijn dochter heeft al eens broodjes gemaakt en koekjes. Het leuke is dat dit op school meteen wordt afgebakken en de kinderen gelijk kunnen proeven hoe het smaakt. Leuk om te doen en nog leerzaam ook.

Verschillende smaken herkennen

Als moeder ben ik hier erg blij mee. Mijn dochter eet gevarieerd en leert veel over voedsel. En wat heel belangrijk is: zien eten doet eten. Want als het jongetje waar ze verliefd op is zijn boontjes eet, dan doet mijn dochter dat natuurlijk ook ;). De kinderen leren van jongs af aan dat eten erbij hoort, dat het gezellig is met elkaar en ze leren verschillende smaken herkennen. Een fijnproever in de dop dus die dochter van mij. En qua eten al behoorlijk ‘verfranst’.

Laatst was het bijna etenstijd toen ze me heel serieus vroeg wat ‘het menu’ was vandaag. Pardon? ‘Ja mama, wat gaan we eten? En wat is het dessert? Oh help! Heb ik nog ergens een toetje? Gelukkig had ik nog een lekker ijsje in de vriezer liggen. Het is allemaal wel leuk die aandacht aan eten op school, maar thuis wordt dat nu ook verwacht!