Spanning tussen Jude Law en Alicia Vikander in Firebrand

Firebrand, de nieuwste film van Karim Aïnouz is gisteren in Cannes vertoond. De kleuren van de kostuums en locaties in combinatie met het licht en de compositie doen geregeld denken aan schilderijen van oude meesters. Het is een schitterende film om te zien. Daar staat helaas tegenover dat de film nergens echt weet te raken ondanks de acteurs die zich werkelijk heel overtuigend in hun rollen werpen. Jude Law is écht verachtelijk (je herkent hem amper terug) en Alicia Vikander straalt een en al kracht uit. Ze beweegt zich rustig, gecontroleerd en met opgeheven hoofd. Firebrand is de eerste engelstalige film van de Braziliaanse regisseur, die eerder één van mijn favoriete films regisseerde, The Invisible Life of Euridice Gusmão. Ook in die film is er veel aandacht voor kleur en details in het algemeen. Daar is hij sterk in. Maar waar gaat het dan mis?

Wrede koning

Het historisch drama is niet erg accuraat wat mij persoonlijk niet stoorde, maar misschien dat de geschiedenisamateurs een paar keer zullen moeten slikken. Vikander speelt Catharina Parr, de zesde en tevens laatste echtgenote van Hendrik VIII. Ze was koningin van Engeland van 1543 tot 1547. Hendrik VIII was niet de meest gezellige koning uit de history to say the least. Zo liet hij twee van zijn echtgenotes onthoofden omdat hij ze zat was. Misschien dat het eten koud was of iets in die trant. Wat wel zeker is, is dat je als echtgenote van Hendrik VIII constant voor je leven vreesde. In de film The Other Boleyn Girl (2008) met Scarlett Johansson en Natalie Portman wordt licht geworpen op de tweede vrouw van Hendrik VIII, Anna Boleyn. Maar terug naar Firebrand waar het verhaal draait om Catharina Parr. Zoals Karim Aïnouz zelf zei tijdens de persconferentie: “It’s not a movie about Henry. It’s a movie about Catherine and the couple.”

Zij moet, zoals je wel begrijpt, constant op haar tellen passen. De koning is vies, schreeuwerig, gewelddadig, onrespectvol, ontrouw en bespringt haar waar en wanneer hij maar wilt. Daar zijn misschien ook iets teveel scènes aan gewijd, op een gegeven moment weet je het wel. Wat dat betreft duurt Fireband een ellenlange twee uur. De film draait echt om deze twee karakters, de andere personages zijn niet veel meer dan oppervlakkige figuranten. Met uitzondering van de sterke bijrol van Erin Doherty. Een extra verhaallijn of een boeiend personage hadden wat meer pit of spanning aan Firebrand toe kunnen voegen. Nu is het vooral een vrij saaie film, een visueel prachtige film met geweldige kostuums, dat wel.

Tijdloos thema

Er is veel op sfeer en op details gelet waardoor het complete plaatje wellicht uit het oog verloren is. Over details gesproken, Jude Law werd tijdens opnames bespoten met een vieze geur die deed denken aan een mengsel van pus, bloed en zweet zodat de acteurs in zijn nabijheid daadwerkelijk last hadden van zijn stank. De regisseur vertelde dat hij de film benaderd heeft als een horrorfilm, niet als een drama. Hij heeft zich laten inspireren door horrorfilms die zich voornamelijk in één ruimte afspelen zoals The Shining en Carrie. Dat zie je wel terug. Het geheel is vrij benauwend.

Ondanks de historische achtergrond gaat deze film over tijdloze onderwerpen zoals genderongelijkheid, huiselijk geweld, machtsmisbruik en misogynie. Het gaat om een akelige man die misbruik maakt van zijn vrouw in een liefdeloos huwelijk. Dat ze koning en koningin zijn is in wezen niet eens zo relevant.

De film wordt pas volgend jaar in de bioscopen verwacht.