Een nostalgisch dakraam
Jij zegt vlag ik zeg rood, jij zegt zee ik zeg Kroatië, jij zegt VELUX ik zeg mijn eerste zelfstandige woning. Ik maak soms de raarste associaties. Laatst dus ook toen VELUX dakramen ter sprake kwamen. Ken je die? Hoe dan ook, dat riep even enorm nostalgische herinneringen op.
Naar het einde van de wereld: de Pijp
Toen ik 14 was verhuisden mijn ouders naar een groter huis. Voor die tijd woonden we in een mini-appartementje aan de Lange Leidsedwarsstraat in Amsterdam. Ik was gek op die woning maar het was dus echt superklein. Ik had, heel erg luxe, mijn eigen slaapkamer en mijn ouders hadden een deel van de zitkamer afgeschermd middels een kast en daar stond hun bed. Verder een mini keukentje, een mini douche/wc-ruimte waar je amper kon staan en een vet groot balkon. Ik zat op school op ongeveer 2 minuten lopen, ik kon er naartoe kruipen, en ik werd omringd door discotheken, coffeeshops, winkeltjes en alle fastfood die je je maar kon bedenken – met andere woorden: het was puberparadijs.
En toen gingen we dus verhuizen. Voor mij, nota bene, want volgens mijn ouders was een grotere woning voor mij relaxter. We verhuisden naar de Pijp. Nu hartstikke hip maar toen, zeker voor mij, echt het einde van de wereld. Ze kochten een pand inclusief buren op 2 en 3 hoog. Wij woonden op de begane grond en op de eerste verdieping. En dan had je helemaal boven nog een zolder dat diende als berging. Maar daar gaat dit blogje hier niet over dus fast forward naar 5 jaar later.
Fast forward: 5 later later
Op mijn 18e schreef ik me in om in aanmerking te komen voor een sociale woning. In Amsterdam, nou, dan weet je al hoe laat het is. Ik heb 14 jaar ingeschreven gestaan voordat ik daadwerkelijk een woning kreeg. En aangezien ik niet van plan was 14 jaar bij mijn ouders in huis te blijven wonen kregen we een geniaal idee…ik zou ondertussen op zolder wonen. Op mijn 19e ging ik dus voor het eerst helemaal zelfstandig wonen. Al was die ‘helemaal’ een beetje twijfelachtig. Ik had mijn eigen opgang, hoefde mijn ouders dus dagen niet te zien als ik niet wilde maar ik kon zo aanbellen als er iets was of als ik mee wilde eten.
Mijn stiefvader en ik knapten de zolder op en maakte het bewoonbaar. En er zat een VELUX dakraam in. Ja, kijk daar komt die associatie. Jij dacht al wat loopt dat mens te brabbelen. Nou, dat VELUX raam zette serieus een stempel op die hele woning. Het raam was heel laag bij de grond dus op zonnige dagen ging het raam open, je kon hem helemaal horizontaal openen, en dan ging ik eronder liggen met een boekje en een muziekje – heerlijk – ik voelde me zo enorm gelukkig en vooral erg volwassen 😉
Sterren kijken vanuit je bed
Ik ben ontelbare keren verhuisd in mijn leven maar die zolder blijft tot op de dag van vandaag mijn meest fijne woning ooit. Het was er heel erg licht. De ruimte was klein maar je had aan drie kanten grote ramen. Twee VELUX dakramen en 1 gewone maar het was daardoor dus altijd heel fijn licht. En als het helder was dan kon je ’s avonds onder dat ene raam liggen en naar de sterren kijken. Zo mooi. Volgens mij komt mijn voorliefde voor yurten uit die tijd. In je bed liggen en naar de sterren kijken, hoe goed kun je het hebben – toch?
Ik heb zulke goede gelukkige jaren gehad op die zolder. Mijn studententijd. Nou ja deels want ik heb mijn studie in Frankrijk afgemaakt. En ik miste mijn zoldertje toen ook wel moet ik zeggen. Ik miste het geluid van de regen tegen het raam. Ken je dat het geluid van de regen tegen het raam wanneer je op een zolder staat? Zoveel mooier dan als je op een begane grond zit of op 1 hoog. Herken je dat of ben ik raar haha?
Een zolder voor Dochterlief
Wat leuk is, is dat het huis waar we 1,5 jaar geleden naartoe verhuisden, een soort van poppenhuisje is. Klein maar wel over 3 verdiepingen. 1 kamer per verdieping. Dochterlief kreeg de zolderkamer. Inclusief 2 VELUX dakramen. Die kamer heeft net zulke goede vibes als mijn kamer toen ter tijd.
We hebben haar bed onder een van de dakramen geplaatst zodat ook zij naar de sterren kan kijken wanneer ze in bed ligt. Om te voorkomen dat ’s morgens de zon direct in haar gezicht schijnt hangen er VELUX jaloezieën voor. Ideaal om uit te slapen (en makkelijk schoon te maken!). Anyway, wanneer het regent loop ik soms naar boven om te luisteren. Dan denk ik terug aan mijn studententijd en besef ik hoe groot Dochterlief alweer wordt en hoe snel de tijd gaat…
Frédérique houdt van mimosa, van films, van de geur van gebakken knoflook, van de Middellandse Zee (‘haar’ zee want aan die zee is ze geboren), fotografie, musea, nachttreinen, haute couture en ze zou het liefst voor altijd in een hotel wonen.
Wat een leuke herinneringen. En mooi hoe dat gaat met associëren.
Lang geleden dat je iets schreef en nu weer ineens drie logjes. Beter doseren hoor. 😉
hahaha nou ik ben blij dat het opvalt 😉