The Pilgrims

Op zaterdag kun je muziek ontdekken in deze rubriek. The Pilgrims is de favoriete band van Judith. Zij is 43 jaar, woont in Brabant met haar partner, peuter en eigenwijze kat. Ze schrijft over kinderboeken op www.leesleeslees.nl en over mamadingen op www.website4mama.nl. 

Mooie donkere, rauwe stemmen. Daar houd ik het meest van. En dan op liedjes die puur zijn en live ook staan als een huis. Mooie melodieën, die mysterieus beginnen en dan los gaan. Begin jaren negentig ging ik met een vriend mee naar Paaspop in Schijndel. We gingen naar een podium waar The Pilgrims zouden optreden, op aanraden van mijn vriend. Ik stond er, de muziek begon, de zanger begon te zingen en… ik was verkocht. Wat een stem, wat een muziek!

Sindsdien heb ik ze ruim 20 keer live gezien in 6 jaar tijd… ik reisde ze overal achterna, samen met mijn beste vriendin die ook fan werd crossten we het land door. We kenden de nummers op ons duimpje, en elke cd was weer tof en moest keihard gedraaid worden. En elk live optreden was ook echt genieten, ze waren gewoon steengoed.

Precies op het moment dat ik naar het buitenland vertrok stopten ze met spelen. De jaren daarna bleef het stil rond de band. Maar gelukkig waren daar de cd’s. Hun muziek luisteren bleef voor mij echt ‘thuiskomen’ en ik bleef dan ook hopen dat ze ooit weer eens zouden optreden.

Een paar jaar geleden kwam de Facebook pagina van de zanger ineens voorbij. Ik werd vrienden met mijn toenmalige ‘idool’ en sprong een gat in de lucht toen bleek dat hij opnieuw zou gaan toeren. Onder dezelfde naam maar wel met andere muzikanten. En meer muzikanten ook: een toetsenist, cellist, 3 achtergrondzangers… Ik was begin dit jaar uiteráárd bij het eerste optreden van de nieuwe band en de vertrouwde donkere stem is nog mooier geworden. Ik heb onwijs genoten!

Er zijn nieuwe nummers en ook die zijn weer vertrouwd heerlijk. De nieuwe cd heb ik dan inmiddels ook zo grijs gedraaid dat mijn peuter inmiddels delen van de liedjes meezingt. Een nieuwe fan is geboren… dat kon ook haast niet anders met mijn genen haha.

De band treedt in elk geval dit jaar nog op, in verschillende zalen in het hele land. Als je de kans krijgt… ga er naar toe als je van punk, soul, rock’n roll houdt en prachtige donkere nummers!

Een paar nummers uit het repertoire van de pilgrims:

Het nummer waar ze ‘bekend’ mee werden : White men in de live versie van de nieuwe band:

Hope in my dreams, een nieuw nummer dat donker start met de piano, vervolgens komt de cello erbij en dan na 3,5 minuut de rest van de band…en op het einde weer terug gaat naar het donkere begin…

Het nummer is nu ook onderdeel van het initiatief van Leo Blokhuis (Top 2000) What the world needs now, een platform voor muzikanten die met hun muziek een bijdrage willen leveren aan een respectvolle samenleving waarin ruimte is voor nuance en die zich verzetten tegen een cultuur van angst en uitsluiting.

Veel luisterplezier!