horrorfilm halloween
| |

Hoe de film Halloween uit 1978 uitgroeide tot horrorklassieker

De film Halloween is een kleinschalige doch indrukwekkende horror/thriller die je gezien moet hebben. Al 42 jaar oud, maar nog lang niet vergaan. Een low-budget cultfilm die wist uit te groeien tot een van s werelds gevreesde en haast ongeëvenaarde slasher klassiekers. Een film met een tijdloos verhaal die je elke Halloween weer in zijn greep houdt. Want ja, het zou je maar kunnen overkomen.

Het verhaal

Het verhaal wordt in twee tijdsperioden weergegeven, waarvan het eerste geldt als proloog op het hoofdverhaal. We volgen in de proloog een jonge Michael Myers die een keukenmes vergaart en daarna zijn zus bloederig vermoordt. Michael wordt daarna opgenomen in een psychiatrische inrichting waar hij 15 jaar lang wordt behandeld door Doctor Loomis, die zal moeten beslissen over zijn vrijlating. Loomis gelooft echter dat Michael nooit zal genezen en pleit daarom ook voor voortdurende gevangenschap.

Maar het noodlottige gebeurt en Michael ontsnapt uit de inrichting waarna hij terugkeert richting zijn ouderlijk huis, wat nu voor de verkoop is bestemd. Hier is het hoofdverhaal al begonnen, het is Halloween en we maken kennis met Laurie Strode, dochter van de makelaar die huize Myers moet verkopen. Gaande de film volg je hoe Laurie in aanraking komt met en steeds meer geteisterd wordt door een mysterieuze man met een Halloween masker, wat natuurlijk Michael Myers is.

Halloween origineel

De karakters

Michael

Het verhaal begint al sterk, de weergave van een actie waarvan de motivatie wordt neergezet als een compleet mysterie. Waarom doet een 6-jarig kind zoiets en welke gedachtes en motivaties zitten daarachter? Na deze korte proloog, waarvan de inhoud al van zeer realistische aard is, kom je aan het hoofdverhaal. Wat zo goed aan dit specifieke verhaal is, is dat het die snaar van realiteit weet te raken.

Een veroordeelde psychopaat weet te ontsnappen en gaat naar een stadje waar hij verder gaat met waar hij in eerste instantie voor veroordeeld werd. Een scenario wat (voornamelijk in Amerika) wel degelijk voor kan komen en wat daardoor het verhaal ook zo beangstigend maakt.

En met dit scenario wordt veelal goed gespeeld. Hoe de situatie wordt neergezet is al zeer opmerkelijk aangezien Michael gedurende het hele verhaal geen woord zegt, en dat in het verhaal zelf zeker al 15 jaar niet meer heeft gedaan. Zo blijven de motieven van Michael dus een groot mysterie, wat zowel opwindend en intrigerend is als dat het je eigenlijk irriteert. Want ja, wie zou nou niet willen weten waarom, waardoor of misschien zelfs waarvoor hij deze handelingen onderneemt.

Laurie

De rest van het verhaal speelt voornamelijk in op paranoia, het worden gevolgd door een onbekend gemaskerd personage. Door te spelen met deze paranoia, het hoofdkarakter ongeloofwaardig neerzetten in de dingen die hij/zij ziet en hoort, kan het misschien beangstigend zijn voor het hoofdpersonage zelf, maar als publiek weet je al gewoon dat die persoon de waarheid spreekt. Dit is jammer, aangezien wij als kijker daardoor minder meekrijgen van de angst die Laurie (als hoofdkarakter) ervaart.

Doctor Loomis

Dan heb je nog doctor Loomis, Michael zijn psychiater die hem 15 jaar lang heeft geprobeerd mentaal te bereiken. Vanuit zijn karakter komt juist veel emotie en ernst, aangezien hij Michael het beste kent van iedereen en afweet van wat hij hoogstwaarschijnlijk van plan is of waar hij naartoe gaat. Het is jammer dat zijn karakter zo weinig tijd krijgt en zo weinig naar voren komt, aangezien hij een zeer belangrijke rol had kunnen spelen bij de paranoia van Laurie.

Maar daar is jammer genoeg niet voor gekozen, evenals dat er niet voor is gekozen politieacties in het verhaal te verwerken. Het kleinschalig houden van het verhaal is daarom nog lastiger, aangezien je de juiste emoties moet overbrengen, de overbodige handelingen achterwegen moet laten en daarbij ook nog het verhaal interessant moet houden. Slechts twee van de drie dingen zijn voluit geslaagd.

Naar mijn mening heeft John Carpenter dit verhaal succesvol weten vast te leggen en het ook nog eens kleinschalig weten te houden, een knappe prestatie gezien het budget. Er zijn interessante karakters tot leven gebracht in deze horror/thriller, met ruimte voor een vervolg waarin deze karakters nog beter kunnen worden uitgediept en onderzocht. Het verhaal greep gewoonweg je aandacht en wist die vast te houden. Het verhaal en de karakters scoren dus al aardig bovengemiddeld op de meter, hoewel kleine aanpassingen zeker nog op zijn plaats zouden zijn geweest.

Opmaak en sfeer

Over de opmaak van deze klassieker valt veel te zeggen, aangezien het zeker een paar van de best scorende onderdelen binnen de film bevat. De film Halloween heeft een vrij makkelijk te creëren sfeer waar iedere regisseur misschien wel hetzelfde resultaat mee zou hebben gehad, maar het zou nooit compleet hetzelfde zijn. Een moordenaar, een toevallige dag van griezelen en een stelletje krijsende tieners waarvan je al weet dat ze het lootje zullen leggen moeten het hem doen. Carpenter heeft op intrigerende wijze snel weten te handelen binnen deze onderdelen. Het is beangstigend goed uitgewerkt voor een film met zulk laag budget.

Het camerawerk is niet geheel strak maar eerder losjes te noemen, het heeft zijn sterke shots en close-ups maar ook enkele langdradige scènes. Het is vrij experimenteel te noemen aangezien het geen constante aaneenschakeling is van dezelfde voorspelbare shots. Carpenter heeft weten te spelen met de lichtval (licht en schaduwen) en het contrast tussen voor- en achtergrond. Dit maakt het camerawerk enigszins iets om aan te wennen, maar ook iets wat veel aanzien verdient. En met een laag budget komen waarschijnlijk gebrekige effecten, maar niets is minder waar.

Carpenter heeft interessante en makkelijke effecten kunnen gebruiken die niet geheel overvloeien van gore, maar juist een lichtere toon hebben en toch een indruk achterlaten. Schrikmomenten zijn er weinig maar komen wel onverwachts, dus pas maar op. De sfeer wordt uiteindelijk gedragen door zijn meesterlijke soundtrack, gecomponeerd door Carpenter zelf. Eentonig is het wel, aangezien hij er maar een paar dagen de tijd voor had, maar het laat alles op zijn plek vallen. Beangstigend en het heeft constante spanning. Het laat je een dreiging voelen en blijft je constant herinneren aan het feit dat Michael in de buurt is.

Acteerprestaties

Over acteerprestaties valt weinig te discussiëren aangezien ze zeer ondermaats waren. Enkel de prestaties van Donald Pleasence waren waardig te noemen. Zijn karakter als doctor Loomis sprak een serieuze en bezorgde toon uit, waardoor zijn gereduceerde schermtijd ook zo’n misser was.

Alle ander acteurs lieten zich veelal overdreven naar voren komen en zelfs Jamie Lee Curtis was van zichzelf niet tevreden over haar prestaties in de film, wat al enige bevestiging geeft van dit feit.

Dus ondanks een ondermaats budget heeft Carpenter toch een zeer verassende en kleinschalige opmaak weten te behouden die uiteindelijk toch een mooi resultaat hebben opgeleverd. Dit laat maar weer zien dat een groot budget niet altijd een beter product levert, hoewel dat in moderne standaarden natuurlijk wel wat veranderd is. Een sfeer die beangstigend en dreigend is, maar toch ook weer valt onder de lichtere horror.

Kijken of niet kijken

Halloween is een verbazend knap product wat ongetwijfeld nog jaren en jaren zal worden gekeken, gestreamd en gedownload tijdens Halloween. Hoewel niet vlekkeloos, toch zeker wel een film wat zijn aanzien eerlijk heeft verdiend en dat dus ook zeker van ons mag ontvangen. Naar mijn mening is de film Halloween een zeer degelijke aanrader voor horror- en cultfilmliefhebbers of gewoon mensen die een griezelavondje willen houden.

Het vermaakt en is niet al te zwaar. Experimenteel en toch zo standaard – met dan wel ondermaatse acteerprestaties – hoewel ook met een realistisch verhaal, een geweldig dreigende doch lichte sfeer en een meesterlijke score. Een van de betere films binnen het genre.

Deze recensie is geschreven door Wouter van de Sanden. Check vooral zijn Instagram account waar hij hele uitgebreide filmreviews op deelt (in het Engels). Leuk voor alle filmliefhebbers!

Vergelijkbare berichten

3 reacties

  1. Echt een cult-klassieker! Eerste keer dat hem zag was ik zo bang! Nu is t bijna jeugdsentiment haha

  2. Lindaschrijfthetop schreef:

    Klinkt super leuk maar niet voor mij. Ik vind de nar van Bassie&aAdriaan al griezelig.

  3. Felice Veenman schreef:

    een horror film met interesante karakters, dat is wel bijzonder. Wat de acteer prestaties betreft, die vind ik in dit soort films eigenlijk altijd ondermaats

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.