Pixels: Recensie

Man o man, wat is Pixels toch een slechte film! Mijn twee kleine mannen stonden al sinds de trailer te springen om Pixels te zien. Dat effect heeft het thema games nou eenmaal op ze. Zoonlief ging er met kinderen uit zijn klas heen want met je moeder is, nu hij in de brugklas zit, helemaal niet meer cool 🙂 en ik ging met Krumlov. Adviesleeftijd voor Pixels is overigens 9 jaar.

Het verhaal

Aan het begin van Pixels ontmoeten we drie kinderen in 1982 die helemaal gek zijn op gamen. In diezelfde tijd wordt er door NASA een of andere capsule de ruimte ingeschoten met daarin beelden van een wedstrijd met de bekendste videogames van dat moment. Denk aan spellen als Pac-Man, Centipede, Galaga, Donkey Kong en Tetris.

Jaren later blijken buitenaardse wezens die capsule te hebben gevonden en het te hebben geinterpreteerd als een oorlogsverklaring. En dat pikken ze niet dus vallen ze op grote schaal aan in een soort van 3D arcadespel setting. De drie vrienden, die nu dus volwassen zijn, moeten de wereld redden van die bloeddorstige pixel-wezens. Zoiets dus. Laten we het beestje bij de naam noemen: dit is geen film waar je naartoe gaat voor de zware emoties, het ingewikkelde plot of de diepgang van de verhaallijn (ja, ok, er wordt een poging gedaan richting ‘nerds zijn cool’ en ‘valsspelen is niet goed’). Pixels is gewoon puur actie en entertainment.

Wat ik vond

Ik houd wel van actiefilms zo nu en dan maar in het rijtje actiefilms heb je echt wel betere films. Ik vond de actiescenes helemaal niet indrukwekkend gemaakt. Ik denk dat er veel meer uitgehaald had kunnen worden.

Ook in het rijtje humor vond ik Pixels niet bijster hoog scoren. Hier en daar een flauwe grap maar nee, de humor viel erg tegen. Er waren enorm veel 80s referenties (bijvoorbeeld de serie Fantasy Island). Dat vond ik dan weer erg leuk maar die referenties gingen totaal aan mijn zoontjes voorbij.

Krumlov had ik natuurlijk mee maar zoonlief had ik het later ook gevraagd en hij had al die 80s personages die erin voorkwamen niet herkend ‘behalve Madonna’ zei hij trots. Die dan weer wel 😉 Hetzelfde geldt voor de games, ik kende ze wel maar voor Krumlov was voornamelijk Pac-Man bekend maar een spel als Galaga zei hem niets. Dus ja, ik vond het eigenlijk een hele hele slechte film maar ik kon al die jaren tachtig verwijzingen wel waarderen. Zoonlief vond het niets zei hij later en Krumlov vond hem ‘best leuk’. Duidelijk dus: geen aanrader behalve als je in de jaren 80 bent opgegroeid 😉

En ook…

Voor de Pretty Little Liars-fans wel leuk dat Ashley Benson even kort in de film voorkomt. Ze ziet er prachtigmooi uit als de vleesgeworden Lady Lisa maar daar is ook alles mee gezegd. Ze zegt niet eens wat..

Wat ook vaag is, is dat er in Pixels een scene is met Toru Iwatani, de bedenker van Pac-Man. In die scene praat Iwatani met de 3d reuzenversie van Pac-Man. Het is alleen niet Iwatani zelf maar een acteur, Dennis Akiyama. Ok tot daaraan toe snappen we het maar Toru Iwatani speelt zelf ook in de film als…reparateur?!

Algemene info

Regie: Chris Columbus

Acteurs: Adam Sandler (Brenner), Kevin James (Cooper), Josh Gad (Ludlow), Michelle Monaghan (Violet), Peter Dinklage (Eddie)

Speelduur: 106 minuten

Frederique

Frédérique houdt van mimosa, van films, van de geur van gebakken knoflook, van de Middellandse Zee (‘haar’ zee want aan die zee is ze geboren), fotografie, musea, nachttreinen, haute couture en ze zou het liefst voor altijd in een hotel wonen.