Aan het einde van de maand komt de bijzondere film Welcome to Marwen uit op DVD. De film is gebaseerd op een waargebeurd verhaal en is totaal anders dan de meeste films die ik heb gezien de laatste jaren.

Zinloos geweld

In 2000 wordt tekenaar Mark Hogancamp (Steve Carell) in elkaar geslagen door vijf mannen nadat ze erachter komen dat hij soms vrouwenkleding draagt, vrouwenschoenen om precies te zijn. Hij belandt in een coma en heeft eigenlijk enorme geluk dat hij überhaupt nog leeft. De heftige mishandeling laat Mark achter zonder geheugen en zonder uitzicht op herstel. Zinloos geweld dus. Wanneer heeft geweld wel zin, vraag ik me dan…

Mark Hogancamp’s verleden is gewoon weg en zal naar alle waarschijnlijkheid nooit meer terugkomen. Mark moet revalideren – opnieuw leren praten en lopen – maar na een tijdje stopt de verzekering en kan hij zich de zorg die hij duidelijk hartstikke nodig heeft niet meer veroorloven. Hij zal creatief moeten worden om te herstellen.

Door fragmenten uit zijn verleden en het heden samen te brengen, weet Mark een nauwkeurige en wonderlijke wereld te creëren in zijn tuin met…poppen…Ja, van die Barbie-achtige poppen. Uit deze fantasiewereld haalt hij de kracht om de tegenslagen in het dagelijks leven aan te kunnen. Zijn verbazingwekkende kunstinstallatie vormt een ode aan de sterke vrouwen die hem helpen in zijn verwerkingsproces. Zijn poppentaferelen spelen zich af in de Tweede Wereld Oorlog in een fictief Belgisch plaatsje dat Marwen heet.

Welcome to Bates Motel Marwen

Aan het begin van de film moest ik echt even wennen aan de overgang tussen de echte wereld en de poppenwereld. Ook is het eerst best grappig zo, met van die poppetjes, maar al gaande begrijp je wat er aan de hand is. Het is allesbehalve grappig, het is duister en tragisch.

Ik vond Welcome to Marwen, gek genoeg, raakvlakken hebben met Bates Motel. Die serie heb ik vorige week afgekeken op Netflix dus het zit nog vers in mijn geheugen. In Bates Motel (die serie gebaseerd op Psycho) leeft Norman Bates in een eigen fantasiewereld om om te kunnen gaan met de nare dingen in het leven. Het ontwikkelt zich zo dat hij zo’n beetje iedereen om zich heen vermoordt maar zijn fantasiewereld beschermt hem. Hij weet niet eens dat hij die mensen vermoordt. Het is heel raar maar zo’n fantasiewereld kan heel sterk zijn.

In Welcome To Marwen doet Mark eigenlijk hetzelfde. Na een traumatische ervaring beschermt hij zichzelf door middel van een zelfbedachte fantasiewereld. Hij vermoordt dan gelukkig niet iedereen zoals Norman maar zijn poppen hebben het soms ook best zwaar te verduren. Het is dezelfde psychologische beschermingsmechanisme. Aan de ene kant vind ik zoiets echt wonderlijk, aan de andere kant vind ik het ook heel eng. De sfeer in Welcome to Marwen is dan ook, ondanks hier en daar een geinige scene, vooral pijnlijk en zielig.

Life is like a box of chocolate

De regie komt trouwens voor rekening van Robert Zemeckis. Hij regisseerde een boel bekende films waaronder de Back to the Future trilogie en Forrest Gump. Wat ik wel geinig vond is dat er een scene is waarbij de poppen in een tijdmachine zitten en wanneer deze wegrijdt/vliegt herken je er Back to the Future in. Ook heeft de dvd hoes van Welcome to Marwen wat weg van het campagnebeeld van Forrest Gump.

Mijn verwarde mening

Steve Carell zet een knap staaltje acteerwerk neer. Het is geen eenvoudige rol. Ook Leslie Mann doet het goed in een van de bijrollen. Ik vond het een goede film denk ik. Tegelijk vond ik het een slechte film. Haha, ja sorry, ik vond hem goed én slecht. Laten we het zo zeggen, ik vind het een film die zeker de moeite van het kijken waard is. Het is een bijzonder verhaal, bijzonder verfilmd, en de twee werelden worden goed weergegeven. Ik vond dat er relatief weinig aandacht besteed werd aan de ‘hoe en waarom’ hij in die situatie terecht was gekomen dus achteraf had ik eerst wat achtergrondinformatie willen kennen voor in de film zag. Die achtergrondinfo hebben jullie nu hierboven al gelezen dus jullie kunnen nu gerust gaan kijken haha. Als je meer wilt weten over het ‘echte verhaal’, dan verwijs ik je naar een van mijn favoriete sites History versus Hollywood. Die site is zo leuk omdat je er veel films kunt opzoeken en dan de verschillen en overeenkomsten lezen tussen het echte verhaal en de verfilming.

Verder miste ik wat diepgang in de dialogen en ook wel in de emoties. Het was allemaal vrij oppervlakkig maar ergens ook weer niet. Jullie hebben echt niets aan me met deze recensie hè?! Zullen we afspreken dat jullie die film gaan bekijken en mij daarna in de comments laat weten of jullie Welcome to Marwen goed of slecht vinden? Ik neig meer naar goed.

 

Met dank aan Triple P voor het recensie-exemplaar