Sinterklaas bestaat, Sinterklaas bestaat niet, Sinterklaas bestaat
“N. zegt dat Sinterklaas niet bestaat, dom he?” Ja…Ik heb een gelovige in huis. Mijn kleine man is 7 jaar oud en zit in groep 4. Net als de meeste kindjes twijfelt hij zo nu en dan aan het bestaan van de Sint (en de Kerstman, de Paashaas en de tandenfee for that matter).

De twijfels slaan toe
Zijn grote broer wist hem dit jaar bij de Sinterklaas optocht te overtuigen met een subtiele “Oooh heb je de neus gezien van Sint? Daaraan zag ik meteen dat het de echte Sint was! Zag je dat ook?” en dan krijg je een wat twijfelende “Eeeeh nee?! Maar ik zag het wel aan zijn oren. Dit was zeker geen hulp-Sint, dit was de echte!” (de kleine man heeft allerlei theorieën over hulp-Sinten). En zo kun je er dan weer een jaar tegenaan. Of je gaat voor het grof geschut en laat een video van de Sint bezorgen. Dat heb ik ook een jaartje gedaan. Dat vonden de jongens (grote kleine man geloofde toen ook nog) echt superleuk omdat de Sint ze bij name noemt en van alles over ze lijkt te weten.
Het is fijn om te geloven

Net als bij alles heb je voor- en tegenstanders. Moet je je kinderen wel zo voorliegen blabladibla. Ik zeg van wel want weet je, het is fijn om lekker onbekommerd ergens in te geloven. Ik vind het echt bij het kind zijn horen. Je hebt nog tijd zat om volwassen te worden en nergens meer in te geloven. Kinderen zien alleen hoe spannend en leuk Sinterklaas is en ze wachten toch maar mooi wel 11 maanden in het jaar op de Sint 😉
Hoe mooi is het om de sprankel in de ogen van een kind te zien wanneer er opeens met pakjesavond cadeaus gebracht worden! Bovendien vind ik het zonde .. tegen de tijd dat het Sint-verhaal en de bijbehorende feestelijkheden doordringen tot een kind (want serieus, wat geniet een kind van 1 jaar oud nou van Sinterklaas of de Kerstman?!) moet je je kind eigenlijk alweer vertellen dat ze niet bestaan! Ik bedoel maar, ik houd van tradities en van feesten, van de gezelligheid die het meebrengt maar om er nou slechts 3 jaar van te kunnen genieten en er dan alweer achter te moeten komen dat het allemaal niet waar was, dat vind ik zonde. Als je het toch doet, doe het dan goed 😉
Groep 5 als richtlijn
Je merkt vanzelf wel wanneer je kinderen er klaar voor zijn om te weten dat de Sint niet bestaat. Dochterlief was er eerder klaar voor dan de grote kleine man (groep 5 voor het dametje en groep 6 voor meneer). Elk kind is anders. Je voelt vanzelf wel aan wanneer jij het moet vertellen. Dat denk ik maar ik geloof er dan ook heilig in..dat een moeder dat soort dingen goed aanvoelt en d’r kind het beste kent en dus het beste in kan schatten wanneer het moment daar is. Voor de een zal dat op zijn zevende zijn, voor de ander op zijn negende. Als richtlijn wordt meestal groep 5 aangegeven. In groep 6 gaan kindjes op de meeste basisscholen ook surprises maken.

Ik heb een keer een dronken Sinterklaas gehuurd bij een of ander bedrijf in Amsterdam, ik ben de naam vergeten. Hij was niet dronken toen ik hem huurde 🙂 maar dronken dat ie was toen hij bij ons langskwam!! En zijn Pieten waren compleet verregend, met allemaal van die zwarte strepen over hun gezicht. Achteraf gezien was het eigenlijk hartstikke komisch maar toentertijd vond ik het wel heel vervelend want hij verlulde zich meerdere keren en zijn baard viel er steeds af. Ik heb het over jaaaaaaaaren geleden toen dochterlief nog geloofde en de kleinste man nog niet geboren was. Ik weet wel nog dat de aanwezige volwassenen allemaal dachten dat het einde geloof zou betekenen maar de kindjes zagen er niets van. Ze vonden het prachtig! Ze geloofden nog te hard denk ik – Ze waren er nog niet klaar voor 🙂
Liever van jou horen dan van klasgenootjes
Het is alleen natuurlijk ook weer niet de bedoeling dat je kind als enige nog gelooft in Sinterklaas terwijl alle andere kinderen het allang weten. “Piet gelooft nog in Sinterklaas en hij is al 35” wil je natuurlijk ook weer niet hebben 😉 Het is ook beter als je het zelf voorzichtig kunt vertellen dan als je kind het van een klasgenootje of buurjongetje hoort. Wees dat dan ook voor, dan kun je namelijk je kindje meteen troosten als hij/zij verdrietig wordt.
De dag dat ik erachter kwam dat de Kerstman niet bestond is mij in ieder geval goed bijgebleven. Er was geen Sint daar waar ik toen woonde maar wel een heuse Kerstman. Mijn moeder werd op een dag gebeld door school. Ik was zes en ik zat op een meisjesschool en de juffen waren nonnen en iedereen was lief, zoiets, hoe dan ook – ik had een meisje geslagen en mijn moeder werd gebeld dat ze meteen naar school moest komen. Bleek dus dat meisje tegen me te hebben gezegd dat de Kerstman niet bestond. Ho Ho Ho!
Het grote broer en grote zus syndroom

Ergens is het makkelijker aan een kind te vertellen dat de Sint niet bestaat als hij/zij een klein zusje of broertje heeft omdat je je kindje dan meeneemt in het complot oftewel in het groot Sinterklaas geheim. Ze mogen dan meespelen in het geheim en voelen zich daardoor groot. Dat vinden ze meestal zo leuk dat de teleurstelling sneller voorbij is.
Toen ik aan dochterlief vertelde dat de Sint niet bestond was ik extra voorzichtig. Ik was bang dat ze verdrietig en teleurgesteld zou zijn maar zij huppelde vrolijk weg en riep “Ja mam dat weet ik toch allang. Mag ik dan wel meehelpen met cadeautjes uitkiezen voor Max?” 🙂
In de zomer vertellen

Ik denk dat dit onze laatste pakjesavond wordt met een gelovig kindje in huize Srsck. Dat vind ik, eerlijk gezegd, wel een beetje jammer maar ja kleine kindjes worden groot 🙂 Ik denk dat je het het beste in de lente of zomer kunt vertellen, ver voor Sinterklaas, dan komt het minder heftig over. Het is zo lullig als je kind zich al helemaal verheugt en dat je dan een week voor Sinterklaas vertelt dat de Sint eigenlijk niet bestaat.
Daarnaast denk ik dat het belangrijk is om je kinderen ook meteen te vertellen dat het niet betekent dat Sinterklaas niet meer gevierd wordt. Volgens mij zijn sommige kindjes daar bang voor, dat er geen cadeaus en geen feest meer zal zijn nu de Sint niet echt blijkt te zijn.
Je kunt dan vertellen dat jullie het voortaan anders gaan vieren, bijvoorbeeld met Sinterklaas surprises. Ook leuk 🙂
Bewaar op Pinterest!

Frédérique houdt van mimosa, van films, van de geur van gebakken knoflook, van de Middellandse Zee (‘haar’ zee want aan die zee is ze geboren), fotografie, musea, nachttreinen, haute couture en ze zou het liefst voor altijd in een hotel wonen.
Oh geloofde ik nog maar (al zou dat redelijk zielig zijn). Maar wat een fantastische tijd was dat!
Ja ik heb er ook zoveel mooie herinneringen aan 🙂
Helemaal met je eens, lekker laten geloven!! Wat Karen zegt, wat een geweldige tijd was dat. Ik weet alleen niet of het nou zo erg is dat ze er op een andere manier achter komen, denk dat je dat bijna niet tegenhoudt. Dat weet je natuurlijk ook niet van tevoren; er kan er maar net eentje zijn die aan de hele klas vertelt dat de Sint niet bestaat. Maar als het geloof dan maar sterk genoeg is, kan een hulpsinterklaas-verhaaltje best nog een jaartje overbruggen ;-). Of geloven ze het jaar erop ineens weer heilig, ook al heb je ze al verteld dat hij niet bestaat!
Hahaha ja inderdaad dat hoor je wel vaker, dat ze dan opeens toch weer geloven! Ik geef ze gelijk 😉
Ik heb mijn kinderen noodgedwongen uit de droom moeten helpen in groep 6, omdat verder alle kinderen niet meer geloofden. Maar die van mij nog wel. Dus ik vond dat jammer!
Ja dat is ook jammer maar ja zoals je zegt, je moet dan wel.
En was het het laatste jaar vorig jaar? Mijn oudste is nu 7 en zit in groep 4, ik ben benieuwd of dit zijn laatste jaar is. Wel een goede tip dat je het leed wat kunt verzachten door het meedoen in het complot te ‘hypen’ 😉
Ik dacht dat vorig jaar het laatste jaar was maar mijn jongste is 8 en zit in groep 5 en hij gelooft nog. Er zijn wel twijfels en hij heeft nu met een paar kinderen uit zijn klas het plan om met zijn 5en op pakjesavond bij mij thuis een plan om…en ik citeer…..”een plan om Sinterklaas te ontmaskeren. Om te zien of hij echt is”. Wordt mij dus even verteld een paar dagen terug 😉