Amazon Prime kijktip: Bliss

Op een schaal van 1 tot 10 baalde ik toch wel een dikke 10 toen mijn vader me een tijd terug uit Split (in Kroatië) belde om te melden dat hij Owen Wilson in de straten van mijn favo-stad had gespot. Hij en zo’n beetje elke inwoner uit Split overigens want Owen deed blijkbaar helemaal niet moeilijk en liep gewoon supermarkten in, wandelde door de oude stad en ging met alle fans op de foto. Salma Hayek bleek ook in Split te zijn. Ze waren enkele scènes voor Bliss aan het opnemen. Sinds deze maand is Bliss te zien op Amazon Prime en je begrijpt, als je deze blog al langer volgt, dat ik die film wel moest zien!

Filosofische Sci-Fi of troosteloos drama

Greg heeft het wat moeilijk, hij ligt in scheiding, heeft zijn kids teleurgesteld, wordt ontslagen en doet onbedoeld ook nog eens iets wat best problematisch is (even geen spoilers). Op dat moment komt hij Isabel tegen. Ze is ervan overtuigd dat de wereld waar ze in zitten, een simulatie is. Dat de scheiding, het ontslag, al dat soort dingen dus helemaal niet uitmaken want deze wereld is toch niet echt.

Greg denkt in eerste instantie dat ze een of andere gestoorde gek is maar langzaam maar zeker lijkt ze hem te overtuigen. Ze neemt hem zelfs mee naar die andere dimensie. Dat daar, dat is de perfecte wereld. Alles is er prachtig, het is paradijs. Ja duh, natuurlijk is het paradijs – dat deel is in Split opgenomen. Ik heb zo genoten van Split (zeker nu in coronatijd mis ik de stad nog meer dan normaal), het was erg leuk om een paar van de hoogtepunten terug te zien in Bliss!

Ja maar nee maar ja maar nee

Dan volgt er een welles nietes over welke wereld nou de echte wereld is. En dan nog, maakt het uit welke echt is? Is er wel eentje überhaupt echt? De een is vies en lelijk, de ander schoon en mooi maar gaat het er niet vooral om waar je je gelukkig voelt? Waar het als thuis voelt? Want die plek is voor jou dan de mooiere van de twee.

Zo’n soort verhaal is het, met dit soort dialogen – Isabel: “The thing is that… it’s amazing how easy humans can get used to even something spectacular. Most people say, ‘Ignorance is bliss,’ but I say… you have to experience the good to appreciate the bad.” Greg: “No, the other way around.” Isabel: “Exactly”.

Of snappen we het gewoon niet?

Maar gaat de film hier wel over? Gaat het niet gewoon over een aan lager wal geraakte Greg die zijn toevlucht zoekt in drugs en elke keer dat hij gebruikt heeft zich bevindt in een wondermooie wereld met zijn prachtige vriendin?

Of gaat de film misschien over mensen die mentaal niet helemaal in orde zijn en denken dat ze in een andere dimensie zitten? Of gaat het over de dood, het paradijs, de hel? Of misschien was schrijver en regisseur Mike Cahill (je kent hem van Another Earth en I Origin) zelf high toen hij Bliss schreef en weet hij zelf ook niet precies meer wat hij bedoelde?

Hoe je Bliss ook interpreteert, dit staat vast: 1. de film vliegt alle kanten op en 2. er hangt een moraal aan 3. het is best vermakelijk. Het moraal is iets in de trant van dat mensen wennen aan zelfs de beste omstandigheden en dan gaan zeuren over kleine onbelangrijke zaken. Dat mensen hun geluk als vanzelfsprekend beschouwen én dus dat mensen meer waardering moeten opbrengen voor wat ze hebben.

Het is dus een film met een boodschap maar de boodschap is niet altijd even duidelijk. En laat dat nou niet het enige probleem zijn.

Bliss is het net niet

Het probleem ligt in het feit dat het het allemaal net niet is. De kristallen zijn erg onrealistisch, Salma Hayek en Owen Wilson – toch twee van mijn favo-acteurs – zijn qua casting niet de beste keuze geweest en sommige facetten van het verhaal blijven veel te oppervlakkig. Er zitten ook best wat tegenstrijdigheden en plotgaten in. Je krijgt soms een beetje het gevoel dat de film een beetje ‘snel in elkaar geflanst’ is.

Jammer, want het idee erachter is echt niet verkeerd en er zitten een paar sterke scènes in. Ik las ook wat kritiek in andere reviews over het einde van Bliss. De mensen die me al langer volgen weten dat ik NIET maar dan ook echt NIET tegen open eindes kan. Maar wat dus hier grappig is, is dat ik dit helemaal geen open einde vind. Voor mij, zoals ik de film heb geïnterpreteerd, heeft Bliss een tragisch en hartstikke gesloten einde.

Kijken of niet kijken

Ik zeg kijken. Ja, het is hier en daar erg warrig, flinterdun en miscast maar het is alles bij elkaar toch wel intrigerend en vermakelijk. Voor mij ging Bliss in de eerste plaats om een ongelukkig en eenzaam persoon die vastzit op een … (vul maar in: baan, gezin, land, whatever) terwijl er net buiten bereik een betere gelukkigere wereld is.

Oh en mag ik recasten? Gewoon voor de sake of mijn warrige review? Sam Rockwell als Greg en Elizabeth Debicki als Isabel.

Heb jij Bliss al gezien? Houd je van dit soort films? En laat vooral jouw interpretatie achter in de comments als je de film al hebt gezien!