Digital detox? Nergens voor nodig!
Ik moet een beetje gniffelen als ik iemand hoor praten over een digital detox. Je weet wel, dingen als ‘ik redde 14 dagen zonder mobiel’ of ‘1 week overleven zonder social media’. Je kunt zelfs digital detox reizen boeken. Dan denk ik ‘ach kind, toen ik jong was…’.
Haha, nee hoor, zo erg is het niet maar feit is wel dat ik zonder mobiel ben opgegroeid en dat mijn kindertijd en mijn jeugd er daardoor wezenloos anders uitzag dan de kindertijd en jeugd van mijn eigen kinderen. En ja, ik maak me er schuldig aan dat ik zo nu en dan vergelijk en verval in clichés over vroeger. Maar vorige week vergat ik mijn mobieltje bij een kennis waardoor ik ongeveer 24 uur zonder mobiel door het leven moest. En ja, ik miste het wel (vooral voor mijn werk en omdat de bus maar niet kwam en ik even 9292ov wilde checken) en toen moest ik toch even mijn mening aanpassen.
Het is niet zo zwart wit
De negatieve effecten van een ‘smartphone-maatschappij’ op de jeugd worden vaak genoeg genoemd. Concentratieproblemen, onzekerheid en fomo (fear of missing out). Plaatjes van eenzame kindjes met een voetbal tussen groepen kinderen die alleen oog hebben voor hun telefoon vliegen ons om de oren. Daardoor hebben we de neiging om te vergeten wat deze digitale tijdperk ons allemaal wél heeft opgeleverd, alle positieve kanten aan het verhaal. Die zijn er namelijk wel degelijk. Ook dat kan ik zien wanneer ik vergelijk met vroegâh.
Wat wel grappig is overigens, is dat we het in verband met mediagedrag vaak over de jeugd hebben maar als ik in het openbaar vervoer zit, zie ik vaker de ouders dan de kids op hun mobieltjes kijken. Of in een speeltuin of op het schoolplein. Between you and me.
Werk en vrijheid
Wat mij betreft een van de belangrijkste positieve punten van onze digitale wereld: vrijheid. Zelf werk ik al lang op internet. In 2008/2009 waren we een jaar op reis in een Landrover en dat was toen alleen mogelijk omdat ik onderweg via internet kon blijven werken. Het was in die tijd nog niet zo gangbaar als nu dus dat was soms nog best een uitdaging maar tegenwoordig heb je op de meest exotische plekken nog Wifi. Nu wordt het regelmatig gedaan en daar hoort ook de veelgehoorde term digital nomad bij.
Logisch dat er veel gebruik van wordt gemaakt, locatie onafhankelijk werken geeft enorm veel vrijheid. Hoe mooi is het om in je onderhoud te kunnen voorzien terwijl je rondreist en de wereld ontdekt?
Ook wanneer je niet reist, biedt internet veel vrijheid in het uitvoeren van je werk. Ik werk bijvoorbeeld deels ‘vanuit huis’ wat mij al die jaren de mogelijkheid heeft geboden om te werken en mijn gezin te onderhouden maar ook om fysiek bij mijn kids te zijn (de typische alleenstaande werkende moeder perikelen). Dat is toch mooi, dat dat kan. Dat was vroeger wel anders.
Mijn werk is voor 75% internetgerelateerd. Daarmee dreigt dus ook het gevaar dat je 24/24 werkt. Je bent constant ‘aan’. Maar dat is, mijns inziens, echt een kwestie van discipline en organisatie. Dat kan ik je uit ervaring vertellen want er is een tijd geweest dat ik werkelijk constant aan het werk was. Ik heb daar van geleerd en duidelijke afspraken en doelen voor mezelf uitgezet. Er is nu een duidelijke scheiding tussen familietijd, werktijd, vakantietijd, nachtrust, etc… Als je dat voor jezelf duidelijk voor ogen hebt, dan is een mobiel van toegevoegde waarde en biedt het enorm veel vrijheid. Tip: als het even kan: neem een aparte mobiel voor je werk. Je kunt dan op vaste tijden het werkmobieltje uitzetten.
Kids en toezicht
Een ander punt waarbij ik vind dat positief zwaarder weegt dan negatief, is op het gebied van kinderen. Toen ik kind was, kon ik mijn moeder niet even snel bereiken als er iets was. Ik weet nog dat ik als tiener midden in de nacht door een vriendenruzie alleen in Rotterdam stond en niet wist hoe ik thuis bij mijn moeder moest komen in Amsterdam. In dat soort situaties was een mobiel toch wel erg handig geweest.
We moesten het zelf oplossen (ja, ik weet het, je leert ervan maar soms is het toch echt fijner en veiliger om naar huis te kunnen bellen) en hopen op een telefooncel in de buurt (en gepast geld). Ik weet dat ik als moeder het heel erg prettig vind dat mijn kinderen mij kunnen bellen wanneer er iets is. De een belt misschien iets te snel (eh…probeer het zelf op te lossen, schat), de andere praktisch nooit maar ze hebben die mogelijkheid in ieder geval wanneer het echt nodig zou zijn. En dat gevoel alleen al is wat mij betreft heel rustgevend. Ook fijn, ze kunnen Google Maps erbij pakken als ze de weg kwijt zijn. En ik kan op magister spieken of ze te laat komen op school. Haha nee grapje, dat laatste vind ik juist een crime.

Een oerwoud aan info
Ik vind dat kinderen/jongeren informatie te makkelijk kunnen vinden dezer dagen. Wanneer ik bijvoorbeeld een werkstuk/spreekbeurt moest voorbereiden op school, dan moest ik naar de bieb, boeken doornemen, mensen interviewen, kopietjes maken, knippen, plakken. Nu gaat het meer in de trant van ‘wikipedia, kopieer, plak, print’ klaar (ik overdrijf maar you get the picture). Daar is weinig doorzettingsvermogen of geduld voor nodig. Alarmbellen dus.
Maar toen bedacht ik dat het niet zo is dat ze informatie makkelijker vinden maar het is een hele andere manier van zoeken. Ze moeten bijvoorbeeld met apps weten om te gaan, de juiste apps zoeken, de juiste informatie erop vinden. In een oerwoud van informatie moeten ze leren welke info klopt, welke niet, fake news herkennen, extra opletten welke informatiebron betrouwbaar is en welke niet.
Ik keek vroeger elke avond naar het journaal en ‘s ochtends checkte ik, voordat ik naar buiten ging, het weer in de krant. Nu klik je op nu.nl en check je het weer op je mobiel. Ik ben dus van mening veranderd in de loop der tijd: de kinderen leren nu anders dan wij toen. Het is niet beter of minder goed, het is gewoon heel anders. Je kunt zelfs even een 22-jarig verdwijningszaak oplossen dankzij internet 🙂
Toegankelijk
Wat ik ook mooi vind van deze tijdperk is dat de afstand tussen ‘beroemdheden’ en ‘de gewone mens’ veel kleiner is geworden. Je kunt nu die mensen enigszins bereiken, natuurlijk is het alsnog niet super makkelijk maar het is mogelijk. Ik antwoordde eens op de Insta van een beroemd iemand en kreeg daar een privé reactie op van diegene. Het soort beroemdheid die je in de jaren 80 never nooit zou hebben kunnen ‘spreken’. Of die dag dat een Franse actrice die ik geweldig vind opeens mijn insta volgde. Haha ik was net een kind die dag, helemaal vrolijk aan het rondhuppelen. Niet dat mijn kids wisten wie zij was ‘oh mam, die is van voor onze tijd’. Haha
Mijn dochter mailde ooit haar favoriete schrijfster en kreeg daar binnen de kortste keren en lange en uitgebreide mail terug. Dat soort dingen zijn wel bijzonder.
Kijk ook naar al die ‘beroemde mensen’ die in mijn tijd nooit beroemd waren geweest omdat ze simpelweg onzichtbaar waren geweest. Mensen die op hun YouTube kanaal zingen of iets en dan opgemerkt worden. Ja, dat is het, internet geeft iedereen een podium en dat is wel anders geweest. Dus wat mij betreft een heel positief punt. Keerzijde van de medaille is dat je….iedereen een podium geeft. Dat levert nou eenmaal niet alleen maar goede content op om het maar zo te zeggen 😉
Mobieltjes, yay or nay
Ik zeg dus hartstikke yay. Ik heb het sowieso nodig voor mijn werk (en dus mijn vrijheid) en ik vind het prettig om makkelijk bereikbaar te zijn voor mijn kinderen. Dit waren de twee punten waarbij ik mijn mobiel echt enorm miste toen ik hem onlangs even een dag niet had. Voor mijn werk moet ik regelmatig foto’s maken dus ik miste vooral de camera van mijn telefoon.
Ik heb nu een Samsung waar ik heel happy mee ben en aas stiekem op een Samsung Galaxy S10. Dat heb ik namelijk ook wel geleerd, een mobieltje moet van goede kwaliteit zijn. Ik had op een gegeven moment zo’n ruktelefoon dat het voor constante frustratie zorgde. Ik kies dus tegenwoordig voor een goede mobiel en waar ik extra op let is dat de batterij lang meegaat en dat de camera goed is. Ik heb voor de zekerheid ook altijd een powerbank in mijn tas (die ik laatst was vergeten op te laden – zo ben ik ook weer ;))
Balans vinden
Zoals met alles geldt voor een mobieltje ‘alles met mate’. Ik zie het nut van een digitale detox vakantie nog steeds niet in want hee – leg gewoon je mobieltje zo nu en dan even weg – of ga naar de eerste de beste camping in Frankrijk (dramatische Wifi daar altijd ;)) en klaar ben je. Je moet gewoon de tijd nemen om offline te zijn. Het is niet moeilijk, het is gewoon een kwestie van wennen en van goede afspraken (met jezelf!) te maken.
Er wordt regelmatig gezegd je als ouder duidelijke regels op moet stellen voor je kinderen voor het gebruik van smartphone en andere beeldschermen. Doe dat dus niet alleen voor je kids maar ook voor jezelf. Koppel bepaalde moment aan een ‘offline moment’ dus bijvoorbeeld ‘wanneer ik buiten wandel, dan laat ik mijn mobiel even thuis’ of ‘bij het avondeten blijven de mobieltjes in de andere kamer liggen’ of ‘elke avond gaat het mobieltje uit vanaf 19 u totdat de kids slapen’, weet ik het, dit zijn algemene voorbeelden – kijk wat voor jou en voor je gezin het beste werkt.
En voor je kids? Begin er niet te jong mee (ik zie soms kids van 5 met een mobieltje, is volgens mij werkelijk nergens voor nodig) en leer ze zo snel mogelijk dat er een online én een offline tijd is. Laat de kinderen zien dat er naast mobieltjes ook andere leuke dingen zijn zonder mobiel, zoals muziek maken, toneelspelen, knutselen, sporten, weet ik het – zodat ze wanneer ze opgroeien op natuurlijk wijze de juiste balans zullen vinden. Wanneer ze wat ouder zijn kun je ze ook uitdagingen geven zoals ‘bereid deze keer je spreekbeurt zonder internet’.
Als je dat doet dan kan/kunnen internet/smartphones juist een heel positief aspect van het leven zijn.
Wat vind jij? Kun je makkelijk zonder mobiel/internet?


Frédérique houdt van mimosa, van films, van de geur van gebakken knoflook, van de Middellandse Zee (‘haar’ zee want aan die zee is ze geboren), fotografie, musea, nachttreinen, haute couture en ze zou het liefst voor altijd in een hotel wonen.
hahaha ik moet ook lachen om de reactie van Nicole. Ik zou ook niet heel snel mijn phone wegleggen. Maar…. Daar had ik laatst nog een discussie over: de telefoon is in dienst van mij en niet andersom. Ik kijk dus alleen als het mij uitkomt, neem alleen de telefoon op wanneer het mij blieft en stuur een appje terug wanneer ik dat wil… Geeft ook rust.
Ik zou zelf ooit wel eens een korte detox willen doen, gewoon om even te chillen. Ik probeer om zondag te houden voor familie, vrienden en relaxen, en daar horen niet echt schermen bij!
Ik kan heel goed zonder mobiel. Op vakantie zet ik hem praktisch nooit aan. Toch ben ik blij met de techniek tegenwoordig. Mijn zus woont in Amerika en appen en kletsen met beeld vind ik heel fijn. In 1998 backpackte ik een jaar in Australië, toen deden we alles met de post en belde ik collect call naar huis. In 2001 gingen we een half jaar naar Amerika en toen kwam de email net in, wij vonden dit toen al zo makkelijk. In een klik hadden onze ouders bericht van ons.
Ja dat is echt fijn hè, makkelijk contact met familie in het buitenland. Mijn familie is her en der verspreid en via social media blijven we toch op de hoogte van alles en zien we geregeld foto’s – erg leuk!
ik heb een tijd whatssapp eraf gegooit en dat scheelde echt wel hoor haha maar ja als je 2 bedrijven hebt is het toch wel makkelijk dus weer terug gezet, verder ben gewoon normaal bezig met insta en fb en pinterest maar niet meer overdreven
Het heeft allemaal z’n voor- en nadelen, maar ik blijf er bij dat je het zelf in de hand hebt hoe je er mee omgaat. Super leuk stukje dit! Ps: Ik doe ook wel stiekem een dansje als een bekend iemand reageert hoor, haha.
Haha ja blijft leuk hè? 😉
Ik gebruik mijn mobiel veel voor de social media van mijn blog en voor mijn blog heb ik ook internet nodig, maar ik kan ook prima een dag zonder mijn telefoon, dan ligt ‘ie gewoon ergens in huis.
Herkenbaar ik ben dan ook in een tijd opgegroeid met de huis telefoon en de telefoon cel ?
Nou ik vind het soms wel eens heerlijk hoor even geen mobiel of computer. Iedereen verwacht tegenwoordig maar dat je altijd bereikbaar bent. Dat was vroeger niet zo
Hmm ik weet het nog niet zo goed.
Dat detoxen vind ik ook wat overdreven altijd. Voor mij is het ook gewoon een kwestie van in de gaten houden hoeveel je met je mobiel bezig bent. Als ondernemer heb ik ook een aparte mobiel, zodat ik na werktijd geen mailtjes/telefoontjes krijg. Dat geeft me wel een rustig gevoel, ik wil niet 24/7 ‘aan staan’. Alles draait om balans… een cliché, maar zo is het wel.