Megalopolis | Het levenswerk van Francis Ford Coppola

De film Megalopolis ging vorige week in première op het filmfestival in Cannes. Ik keek uit naar de nieuwste film van Francis Ford Coppola en was niet teleurgesteld. Megalopolis wordt wel zo’n film waar de mening erg verdeeld over zullen zijn. Maar wat je er ook van vindt, de grootsheid van Megalopolis zie je amper meer in de bioscopen en alleen daarvoor is het de moeite al waard. Ik werd er zelfs een beetje nostalgisch van. Ik kon tijdens de film alleen maar denken ‘dit is cinema zoals het niet meer gemaakt wordt’. Inclusief mini live intermezzo bedoeld om de kijker nog verder in zijn wereld te trekken, maar dat zal wel alleen in Cannes plaatsvinden. Ik kan me niet voorstellen dat het haalbaar is om dit bij elke voorstelling te doen. Niet erg, zoveel voegde het mijns inziens niet toe.

Epische scifi

De kostuums (Milena Canoner is hier verantwoordelijk voor, applaus, ze werkt ook regelmatig met Wes Anderson), de decors, alles is groots en prachtig om te zien in de epische sciencefictionfilm. Dat mag ook met een budget van zo’n 120 miljoen dollar. De regisseur heeft het project grotendeels zelf bekostigd, hij verkocht er een deel van zijn wijndomein voor. Coppola wilt deze film al veertig jaar maken. Hij schreef het script al in de jaren 80 maar het filmen kwam er nooit van. Het was voornamelijk een geld kwestie, maar de beste man is nu 85 jaar oud en loaded (ok, vóór Megalopolis dan) dus if not now, when? Hij liet zich inspireren door H.G. Wells’ boek Things to Come en door de samenzwering van Catilina die plaatsvond in 63 vóór Christus. De populaire Romeinse aristocraat Lucius Sergius Catilina probeerde toen de Romeinse Republiek omver te werpen, maar de staatsgreep mislukte. Alle wegen leiden naar Rome en de film Megalopolis is dan ook een geheel eigen versie van het Romeinse Rijk maar dan in een soort van moderne ongure versie van New York.

Wat het verhaal betreft, sja…het is niet echt te volgen als ik heel eerlijk moet zijn. In de kern draait het om een ​​idealistische wetenschapper en architect Cesar Catilina (Adam Driver) die een utopische stad wilt bouwen op de ruïnes van New York, tegen de wensen van de conservatieve burgemeester Cicero (Giancarlo Esposito) in. Oh ja, en Cesar kan de tijd stoppen. De dochter van de burgemeester Julia wordt ook nog eens verliefd op de architect wat – zoals je je wel kunt voorstellen – wat gevoelig ligt bij haar vader. De film gaat dus in wezen over allerlei grootste onderwerpen zoals liefde, loyaliteit, politiek, het verzieken van onze planeet maar zit ook propvol symbolisme en filosofie. Kortom, een prestigieus (dare I say: tikkeltje arrogant) project, maar dat mag ook wel eens. Less is niet altijd more.

Interessante cast

Natuurlijk is ook dit Coppola project een family affair. Zo zijn er rollen weggelegd voor zus Talia Shire, neefje Jason Schwartzman en achterneef Bailey Ives Coppola. Zoon Roman Coppola was tweede unitdirecteur. Daarnaast is het een mooie mengelmoes van oud en jong Hollywood met Adam Driver, Nathalie Emmanuel, Shia LaBeouf, Aubrey Plaza, Giancarlo Esposito, Jon Voight, Laurence Fishburne, Dustin Hoffman en Grace Vanderwaal. Ik ben zelf geen Adam Driver liefhebber maar zijn stoïcijnse uitstraling past wel goed bij zijn personage. Aubrey Plaza is dan juist weer één van mijn favoriete actrices van de laatste jaren en die vond ik juist niet geheel op haar plaats in haar rol. Maar over het algemeen is het zeker een interessante cast. Shia LaBeouf gaat er mijns inziens vandoor met de meest boeiende personage.

En de film is lang, te lang naar mijn smaak met 2h18 minuten. Al is dat tegenwoordig eerder regel dan uitzondering. En het is gewoon mooi om naar te kijken – met lekker veel oranje luchten zoals we dat van Coppola kennen – dus probeer het niet te begrijpen of dood te analyseren en laat je meeslepen door deze megalomane productie.

September Film zal de film Megalopolis in Nederland uitbrengen. Wanneer dat wordt is nog niet duidelijk, nog even geduld dus.