Mobieltjes op school | Wat vind jij?

Het gesprek over mobieltjes op school is weer opgelaaid, nu er vanuit de overheid gekeken wordt naar een landelijk verbod, of op zijn minst naar landelijk beleid rondom mobieltjes en scholen. Ook op de school van mijn zoon wordt er op het moment hevig op los gedebatteerd. Sommige ouders willen telefoons geheel verbieden op ‘onze’ school, terwijl andere ouders – en een deel van de leerkrachten – juist vinden dat smartphones ook pluspunten bieden en vooral niet verboden moeten worden op school. Wat vinden jullie ervan? Hoe gaan jullie om met smartphonegebruik van jullie kinderen?

Leeftijd om een telefoon aan te schaffen

Persoonlijk ben ik tegen een verbod op telefoons op school. Wel heb ik de aanschaf van een smartphone zoveel mogelijk uitgesteld bij mijn kinderen. Ik vind het niet per se nodig dat een kind van 6 er eentje heeft, zeg maar. Vanaf groep 8 kregen mijn twee oudste kinderen een mobiel. Mijn gedachtegang was dat kinderen vanaf de middelbare school een smartphone nodig hebben en als je het aan het begin van groep 8 geeft, dan hebben ze een heel schooljaar om ermee te leren omgaan. Ze kregen wel beiden een sim only abonnement, want veel extra’s waren er niet nodig. Je hebt zo’n abo al vanaf 3,50 per maand. Je hoeft in groep 8 namelijk niet 24 uur per dag aan te staan. Bovendien leerden mijn zoon en dochter zo ook kijken naar hun eigen verbruik en de tel voornamelijk te gebruiken wanneer het echt nodig was. Regelmatig moesten ze keuzes maken, want ze hadden geen onbeperkte data. Zo leerden ze stap voor stap wat gezond verbruik is.

Ik merk in mijn omgeving wel dat kinderen steeds jonger aan de mobieltjes gaan. Mijn jongste kreeg zijn smartphone al in groep 7, omdat hij anders niet meekon met de rest van de klas. Er was maar één ander kindje in de klas dat geen mobiel had dat jaar en de juf had een groepsapp aangemaakt waar bepaalde info werd gegeven over huiswerk etc… Dus ja, ik ging al eerder overstag. Je wilt ook niet dat je kind zich buitengesloten voelt.

Pluspunten van mobieltjes

Ik heb op de middelbare school gezeten vóór het mobieltjes tijdperk. We hadden een telefoonboom. Kent iemand dat nog? Als een docent ziek was, dan belde hij/zij degene bovenaan de boom – op de huistelefoon natuurlijk – en die belde dan weer de volgende twee leerlingen die weer de volgende twee leerlingen belden etc totdat iedereen op de hoogte was van het uur uitval. Alleen het gebeurde bijna nooit dat iedereen op de hoogte was, want sommigen waren niet thuis, anderen vergaten te bellen, anderen waren in gesprek, en ga zomaar door dus daar stond je op school terwijl je geen les had. Hoeveel makkelijker is het om een groepsapp aan te maken met alle leerlingen en daar info zoals roosterwijzigingen/ziekte leraar/reminder proefwerk op te delen.

Een mobiel is gewoon makkelijker om in één keer grote groepen mensen te bereiken. En sowieso zijn de kinderen beter bereikbaar dan vroeger. Al die keren dat het hebben van een mobieltje mijn moeder kopzorgen had bespaard vroeger, dat wil je niet weten. Een smartphone is volgens mij bovendien helemaal niet zo anti-sociaal als zo nu en dan beweerd wordt. Het is weliswaar een andere manier van ‘sociaal’ dan wij oudjes gewend zijn, maar het hoort er in deze tijd nou eenmaal bij.

De rol van school

Er zijn genoeg positieve manieren om een mobiel in te zetten. En daar komt wat mij betreft dus ook de rol van school bij kijken. Het hoort bij het educatieve pakket van een school, om kinderen voor te bereiden op de toekomst, in deze tijd is dat een toekomst mét mobieltjes. Leer de kinderen om hun smartphone positief in te zetten en hun mediagebruik te reguleren. Net als met alles in het leven, is het een kwestie van balans en van gezond gebruik. Verbieden werkt mijns inziens alleen maar averechts. Je zegt nu toch ook niet ‘we verbieden AI’ omdat het nieuw en wellicht wat bedreigend overkomt. Kijk hoe je dingen positief kunt inzetten.

Een mobieltje kan ook ingezet worden als educatief instrument. Denk aan alle hulpmiddelen die nu onder handbereik zijn, bijvoorbeeld om een taal te leren of woordjes te oefenen. Er zijn zat relevante apps, YouTube filmpjes waar bepaalde stof op een andere wijze uitgelegd wordt waardoor het beter binnenkomt of educatieve platforms zoals Kahoot! Leer de kinderen om mobieltjes niet alleen te gebruiken voor dom vermaak maar ook ter verbinding (filmpje sturen naar opa en oma), als educatief instrument (DuoLingo), als creatieve uiting (filmpjes/foto’s) en als hulpmiddel (Google maps). Tijdens de corona pandemie waren we maar al te blij met mobieltjes en internet. Stel je voor hoe eenzaam de lockdown was geweest zonder.

Minpunten van mobieltjes

Het grootste punt van kritiek wat betreft mobieltjes op school is dat het gebruik van een smartphone de kinderen afleidt. Ze nemen de lesstof minder goed op en kijken allemaal op hun mobiel wat weer resulteert in minder interactie. Al denk ik zelf dat het vooral een andere vorm van interactie is. Zij kijken samen naar een filmpje op TikTok en delen dat met elkaar. Een tweede minpunt is dat afhankelijkheid op de loer ligt. Daar spelen ook bepaalde apps gretig op in. Denk aan dingen waarbij je een melding krijgt en meteen ‘moet’ reageren (BeReal, TikTok Now). Ook hier is het denk ik een kwestie van leren omgaan met de tel. Je ‘moet’ helemaal niks. Zet de notificaties uit. De wereld vergaat niet als je niet meteen op de seconde een BeReal post.

Zorg voor zachte beperkingen, waardoor ze wel de voordelen maar niet de nadelen van mobiel gebruik ondergaan. Ik vind het gebruik van telefoon-tasjes op school bijvoorbeeld een goede oplossing. Leg je mobieltje aan het begin van de les in het tasje en haal hem aan het einde eruit. Zo simpel kan het zijn. Zo doen we het thuis ook, geen mobieltjes aan tafel of geen mobieltjes na een bepaalde tijd. Gewoon zachte gezonde regeltjes.

Eenduidig beleid

Wat vooral verwarrend is in de schoolsituatie, mijns inziens, is het verschil in beleid van de ene op de andere school. Bij de ene school mag het allemaal wel, bij de andere niet. Maar ook binnen in een school, de ene leerkracht houdt er vaak andere ideeën op na dan de andere leerkracht. Bij de een mag het absoluut niet, bij de andere moet het zelfs wel omdat de smartphone als hulpmiddel wordt gebruikt. Kortom, niet de smartphone maar het beleid is het probleem, en daar begint dan ook wat mij betreft de oplossing.

Nu ben ik natuurlijk heel benieuwd hoe jij er tegenaan kijkt, laat je het hieronder weten?