La bonne épouse

De Franse film La Bonne Épouse (de goede echtgenote) is vanaf overmorgen, 25 juni dus, in de bioscoop te zien. Juliette Binoche, Yolande Moreau en Noémie Lvovsky vertolken de hoofdrollen in deze scherpe komedie over het wel en wee van de ‘bewoners’ van een conservatieve huishoudschool in de jaren zestig.

Lesje thee schenken, lesje bloemschikken

Samen met haar echtgenoot runt Paulette van der Beck (Binoche) een traditionele huishoudschool in de Elzas. Zij wordt ondersteund door haar schoonzus die verantwoordelijk is voor de kooklessen en door een non die erop moet toezien dat de ijzeren discipline door de jonge schoolmeisjes gehandhaafd wordt. Wat leer je nou op zo’n huishoudschool? De meisjes leren er koken, naaien, bloemschikken, thee schenken en ga zo maar door.

Ze leren er ook dat ze het hun echtgenoten altijd naar hun zin zullen moeten maken en dat het belangrijk is dat hij altijd tevreden is, dat hij altijd op één staat.

De protesten van mei ’68

Aan de vooravond van de Parijse studentenrevolte van mei 1968 is de sfeer broeierig en zijn de aankomende veranderingen al voelbaar. De schoolmeisjes slikken de regels en lessen niet meer voor zoete koek en ze beginnen zich steeds vaker rebels te gedragen.

Wanneer Paulette’s man onverwachts overlijdt, blijkt dat hij de financiën behoorlijk verkloot heeft en dat de school er niet al te best voor staat. Als de protesten tegen de conservatieve maatschappij ook nog eens losbarsten, lijkt Paulette van haar geloof te vallen.

Stereotypes in overvloed

La Bonne Épouse hangt aan elkaar van de stereotypes, van de drie leading ladies tot aan de schoolmeisjes, maar karikaturaal mag in een satire. Daar is het een satire voor. Ik kon het dus wel waarderen maar kan me voorstellen dat sommige kijkers zich daar misschien aan zullen ergeren.

Wat ik wel bizar vond is het besef dat dit soort scholen gewoon echt bestonden terwijl dat nu totaal onrealistisch lijkt. Zo ver weg is 1968 helemaal niet en volgens mij had je zelfs in de jaren 80 nog huishoudscholen, dus wat dat betreft is het ook gewoon een interessante film. Het is belangrijk om je bewust te zijn van de weg die al is afgelegd en de weg die nog afgelegd moet worden. Regisseur Martin Provost sneed het thema vrouwelijke emancipatie al eerder aan in ‘Séraphine’, ‘Violette’ en ‘Sage Femme’.

Wat gebeurt er opeens?

Op een gegeven moment tijdens de film verandert het hele concept van de film. Verrassend en innoverend. Sommige mensen zullen waarschijnlijk zeggen dat het onnodig was en daar kan ik absoluut in komen maar ik word er ook altijd erg blij van als er geëxperimenteerd wordt in een film. Ik houd van anders dan anders. En daar is La Bonne Épouse wel in geslaagd.

Ik heb trouwens zo gelachen om de non want ze kwam me bekend voor maar ik kwam er maar niet achter waar ik haar van kende. Bleek het de actrice te zijn die een van de hoeren speelde in Filles de Joie, Noémie Lvovsky. Ik moet zeggen dat ze beide rollen heel overtuigend neergezet heeft!

Kijken of niet kijken?

Ik zeg kijken. La Bonne Épouse is een geestige en kleurrijke film met een verrassende twist. De jaren 60 styling is ook nog eens een genot om naar te kijken.